محمدهادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

سه شنبه, ۱۷ اسفند ۱۴۰۰، ۰۵:۵۱ ب.ظ

چه چیزها که ثابت نشد!

واقعا حیفم اومد این متن رو منتشر نکنم:

🔻حملۀ روسیه به اوکراین ثابت کرد که:

1️⃣ همه چیز در دنیای امروز سیاسی است؛ ورزش، هنر و حتی علم. مثلاََ دانشگاه ایتالیایی، واحد درسی معرفی نویسندگان روسی مثل تولستوی و داستایوفسکی را حذف کرد یا موزۀ هنر پاریس، قصد دارد نمادهای روسی را جمع کند.

 

2️⃣ حقوق بشر برای چشم‌آبی‌هاست، نه ملت‌های دیگر. البته چشم‌آبی یهودی اوکراینی، نه چشم‌آبی مسلمان بوسنیایی!

 

3️⃣ دنیای امروز، دنیای موشک است. اگر موشک نداشته باشیم، صلح و آرامش را نمی‌توانیم با گفت‌وگو به دست آوریم. در واقع به‌قول خود آمریکایی‌ها؛ «بهترین تضمین صلح، آمادگی برای جنگ است.» رفسنجانی می‌خواست از طریق دولت سازشکار روحانی، ما را خلع سلاح کند.

 

4️⃣ در جهان امروز قدرت رسانه خیلی مهم است. رسانه هم‌زمان می‌تواند کودک فلسطینی و یمنی را تروریست، و کودک اوکراینی را مظلوم و ستم‌دیده جا بزند.

 

5️⃣ سازمان‌های حقوق بشری دنیا، همه در خدمت صهیونیسم هستند.

 

6️⃣ مقاوم‌ترین مردم دنیا ایرانی‌ها هستند که طولانی‌ترین جنگ و شدیدترین تحریم‌های خارجی را در کنار خیانت خواص داخلی به‌تنهایی تحمل کردند.

 

7️⃣ جمهوری اسلامی ایران مستقل‌ترین سیاست را دارد. آن‌وقت که غربی‌ها و کل دنیا به دروغ شعار می‌دادند که «ورزش سیاسی نیست»، ایران از مبارزه با اشغالگران کودک‌کش خودداری می‌کرد.

 

8️⃣ وجود یک رهبر فرزانه، شجاع و حکیم که از هیچ قدرتی جز خدا نمی‌ترسد چقدر برای نجات یک ملت در جهان دروغگو و قلدر امروز لازم و حیاتی است.

 

🔹️جنگ اوکراین چه قضایای مهم و ثابت‌نشده‌ای را دربارۀ دورویی غربی‌ها و استانداردهای دوگانۀ آن‌ها برای جهانیان اثبات کرد!

 

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۷ اسفند ۰۰ ، ۱۷:۵۱
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱۵ اسفند ۱۴۰۰، ۰۹:۴۳ ب.ظ

مظلوم، مظلوم و ظالم، ظالم است!

تصوّر خیلی از مردم ما نسبت به غربی ها این بوده که اگه دین درست و حسابی ندارند، امّا انسانیّت دارن! بشر دوستن! با فرهنگن! و...

 

وقایع اخیر اوکراین، خیلی از این تصورّات رو به هم ریخت!

این حجم از نژاد پرستی واقعا غیر قابل تصوّره!!

از مردم عادی گرفته تا سیاست مدار و خبرنگار و مجری و...، رسما و بدون خجالت بین مردم جنگ زدۀ چشم آبی و سیاه اینطوری فرق می گذارن!

بین جنگ اوکراین و یمن و عراق و افغانستان و... اینقدر تفاوت قائلن!!!

 

این رو بذارید کنار فرمایش مولای ما، آقا امیرالمؤمنین (علیه السّلام) خطاب به مالک اشتر، وقتی که برای حکومت مصر منسوبش کرد:

«...أَشْعِرْ قَلْبَکَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِمْ وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَیْهِمْ سَبُعاً ضَارِیاً تَغْتَنِمُ أَکْلَهُمْ فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْقِ...» [1]:

... مهربانی و خوش رفتاری و نیکوئی با رعیّت را در دل خود جای ده و مبادا نسبت به ایشان چون جانور درّنده بوده و خوردنِشان را غنیمت دانی که آنان دو دسته اند: یا با تو برادر دینی اند یا در آفرینش مانند تو هستند!

 

و یا در آخرین وصایای خودشون بعد از ضربت خوردن توسط ابن ملجم ملعون، خطاب به امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) می فرماید:

«... کُونا لِلظّالمِ خَصماً و لِلمَظلُومِ عَوناً...» [2]:

دشمنِ ظالم و یاری کنندۀ مظلوم باشید!

این مظلوم هر کسی بود، بود!

هر رنگ و نژادی که داشت، داشت!

هر جای دنیا که بود، بود!

هر دین و مذهبی که داشت، داشت! و...

نسبت به ظالم هم همینطور!

 

چقدر از وادی اسلام و تشیّع دور اند، کسانی که دَم از اهل بیت (علیهم السلام) می زنند، اما هیچ مشکلی با ابَر ظالمین عالَم ندارند و آه مظلومین تکونشون نمی ده!

#حدیث_کده

______________________________

[1] نهج البلاغه، نامه 53 (عهد نامه مالک اشتر).

[2] همان، نامه 47

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۵ اسفند ۰۰ ، ۲۱:۴۳
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱۵ اسفند ۱۴۰۰، ۰۴:۰۷ ب.ظ

آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)

از جمله اعمال روز سوّم ماه شعبان، خواندن دعایی است که طبق بیان «سید بن طاووس» در «اقبال الاعمال»، آخرین دعای حضرت، در روز عاشورا بوده است:

«... و هُوَ آخِرُ دُعاءٍ دَعا بِهِ الحُسَینُ (علیه السّلام) یَومَ الکَوثَرِ [أی: یوما صارَ مَغلوباً بِکَثرَةِ العَدُوِّ]:

 

حقیقتا شایسته است که اساتید اخلاق، ساعتها فرازهای این دعا را تفسیر کنند! و کتابها در مورد فقرات این دعا  بنویسند! و از بزرگی خدایی بگویند که حسین (علیه السلام) در آخرین ساعات حیاتش او را چنین خطاب می کند:

«...أدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ أرْغَبُ إلَیْکَ فَقِیراً، وَ أفْزَعُ إلَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکِی إلَیْکَ مَکْرُوباً، وَ أسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً...»:

خداوندا... تو را از روی احتیاج می خوانم، و فقیرانه به سویت روی می آوردم، و بیمناک به جانبت پناه می آورم، و از روی شدّت اندوه به درگات می گریم و در کمال ناتوانی از تو کمک می خواهم و برای کفایت امورم بر تو توکّل می کنم...

 

و صاحبان خِرد بیایند و بگویند که چرا در روز «ولادت» آن حضرت، دعایی که در روز «شهادتش» خوانده است؛ باید خوانده شود؟!!

«اللَّهُمَّ انْتَ مُتَعالِی الْمَکانِ، عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ، شَدِیدُ الْمُحالِ، غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ، عَرِیضُ الْکِبْرِیاءِ، قادِرٌ عَلى‏ ما یَشاءُ، قَرِیبُ الرَّحْمَةِ، صادِقُ الْوَعْدِ، سابِغُ النِّعْمَةِ، حَسَنُ الْبَلاءِ، قَرِیبٌ إِذا دُعِیتَ، مُحِیطٌ بِما خَلَقْتَ. قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ الَیْکَ، قادِرٌ عَلَى‏ ما أَرَدْتَ، وَ مُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ، وَ شَکُورٌ إِذا شُکِرْتَ، وَ ذاکِرٌ إِذا ذُکِرْتَ، أدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ أرْغَبُ إلَیْکَ فَقِیراً، وَ أفْزَعُ إلَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکِی إلَیْکَ مَکْرُوباً، وَ أسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً. اُحْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا، فَإنَّهُمْ غَرُّونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوا بِنا وَ قَتَلُونا، وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَ وُلْدِ حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ‏ عَلَى‏ وَحْیِکَ، فَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ [1]».

ترجمه دعا:

خدایا تو بلندمرتبه و بزرگ قدرت مطلقی و در عذاب بس سختگیری، از آفریدگان بی‌نیازی، کبریایی‌ات فراگیر است، بر هرچه می‌خواهی توانایی، رحمتت به بندگان نزدیک است، وعده‌ات راست، نعمتت کامل و آزمونت نیکوست، هنگامی‌که خوانده شوی بسیار نزدیکی، به آنچه آفریدی احاطه داری، برای آن‌که توبه کند پذیرای توبه‌ای، بر هرچه اراده کنی توانایی و آنچه را بجویی به دست آوری، هرگاه سپاس شوی، در برابر ان سپاس اندک پاداش فراوان می‌دهی و هرگاه یاد شوی یاد کنی، از سر نیاز تو را می‌خوانم و با احتیاج به‌سوی تو میل می‌کنم و بیمناک به‌جانب تو پناه می‌آورم و غمگین به درگاهت گریه می‌کنم و در کمال ناتوانی از تو کمک می‌خواهم و برای کفایت امورم بر تو توکل می‌نمایم، بین ما و بین قوم ما [به‌حق] داوری کن، آنان ما را فریفتند و به ما نیرنگ زدند و از یاری ما دست کشیدند و با ما بی‌وفایی نمودند و ما را کشتند و حال آنکه ما عترت پیامبر تو و فرزند محبوب تو، محمّد بن عبدالله هستیم، آن‌که او را به رسالت برگزیدی و بر وحی خود امین قرار دادی، در کار ما گشایش و راه رهایی برای بیرون رفت از مشکل قرار ده، به مهرت ای مهربان‌ترین مهربانان.

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

__________________________

[1] اقبال الاعمال، ج 3، ص 304؛ مصباح کفعمی، ص 544.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۵ اسفند ۰۰ ، ۱۶:۰۷
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱۵ اسفند ۱۴۰۰، ۰۹:۵۹ ق.ظ

تو را مصیبتی عظیم در پیش است...

شیخ طوسی به سند معتبر از حضرت رضا (علیه­ السّلام) نقل کرده است که چون امام حسین (علیه ­السّلام) متولد شد، حضرت رسول (صلّی ­الله­ علیه­ و آله) به «اسماء بنت عمیس» فرمود که فرزند مرا بیاور.

 

اسماء گفت: آن حضرت را به خدمت پیامبر (صلّی­ الله­ علیه­ و آله) بردم. حضرت او را گرفت و در دامن گذاشت و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت، پس او را بوسید و گریست و فرمود: «تو را مصیبتی عظیم در پیش است؛ خداوندا! قاتل او را لعنت کن»، سپس فرمود: «ای اسماء! این خبر را به فاطمه مگو».

 

چون روز هفتم شد، حضرت رسول (صلّی­ الله­ علیه­ و آله) مجددا فرمودکه فرزند مرا بیاور. چون او را به نزد حضرتش بردم، او را بر دامن نهاد و فرمود: «ای ابا عبد الله! کشته شدن تو چقدر بر من گران است؛ و سپس بسیار گریست.»

 

اسماء گفت: پدر و مادرم فدای شما! این چه حکایتی است که در روز اول ولادت فرمودید و امروز نیز گریه می کنید؟!

 

حضرت فرمود: «بر این فرزند دلبند خود می­گریم که گروهی کافر ستمکار از بنی­ امیّه او را خواهند کشت. خداوند شفاعت مرا به ایشان نرساند. او را مردی خواهد کشت که در دین من رخنه ایجاد می­کند و به خداوند عظیم کافر خواهد شد. سپس فرمود: خداوندا! از تو درخواست می ­کنم در حق این دو فرزندم، آنچه را که ابراهیم در حقّ ذریّۀ خود درخواست کرد. خداوندا! ایشان و هرکه ایشان را دوست دارد دوست بدار، و لعنت کن هرکه با ایشان دشمنی دارد، لعنتی که آسمان و زمین از آن پُر شود[1]

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان


[1] . بحار الانوار، ج44، ص250.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۵ اسفند ۰۰ ، ۰۹:۵۹
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۹ اسفند ۱۴۰۰، ۰۷:۱۹ ق.ظ

تعصّب!

 یکی از آفات و موانع فهم حدیث، تعصّب راوی یا حدیث پژوه است.

 

⛔️ تعصّب یعنی انسان به چیزی یا فکری به دلیل وابستگی به آن پایبند باشد و از ایده و سخنی بی منطق، فقط به دلیل ارتباطش با آن دفاع کند، هر چند ادلّه و براهینی، دلالت بر بطلان عقیده اش داشته باشد.

 

دکتر تیجانی در این باره خطاب به اهل سنّت می گوید:
«ای اهل و عشیره من! شما را به بحث و کوشش در رسیدن به حق و رها کردن تعصّب دعوت می کنم. ما قربانیان بنی امیّه و بنی عبّاسیم. ما قربانیان تاریخ سیاهیم. قربانی جمود و تحجّر فکری هستیم که گذشتگان بر ما به ارث  گذاشته اند» [1].

 

 احادیث در مذمّت تعصّب و پیامدهای ناگوار آن فراوان است. به عنوان مثال، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده است:
«مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ حَبَّةٌ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ عَصَبِیَّةٍ بَعَثَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَعَ أَعْرَابِ الْجَاهِلِیَّةِ» [2]:
کسی که در قلبش به اندازۀ دانۀ خردلی عصبیّت باشد، خداوند روز قیامت او را با اعراب جاهلی محشور می کند!

⛔️ اگر کسی از حدیثی مطلبی فهمید، ولی با تأمّل بیشتر و شواهد و قرائن، خلاف آن برایش ثابت شد، اصرار ورزیدن وی بر فهم نخست، تعصّبی نادرست است؛ و گاه حدیث پژوه از ترس تغییر رأیش، حاضر نیست برداشتهای دیگران از روایت را مطالعه نماید و هرگاه حدیثی را با عقیدۀ خود ناسازگار ببیند، به تحریف و توجیه و تقطیع روایت روی می آورد... [3].

#حدیث_کده

________________________________________

[1] ثُمَّ اهتَدَیتُ، ص 204
[2] الکافی، ج 2، ص 380، باب العصبیّة
[3] آسیب شناسی فهم حدیث، ص 645 - 651

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۹ اسفند ۰۰ ، ۰۷:۱۹
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۸ اسفند ۱۴۰۰، ۰۵:۵۳ ق.ظ

گور کَنی!

یکی از اطبا گفته است:

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

#توییت_کده

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ اسفند ۰۰ ، ۰۵:۵۳
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۲ اسفند ۱۴۰۰، ۰۹:۳۹ ق.ظ

زن قهرمان نیست؟!

پس از ورود اسلام به ایران، بسیاری از واژگان زبان عربی در زبان فارسی متداول گشت. لکن این واژگان در زبان فارسی گاه با کمی سعه و ضیق معنایی و گاه با همان ساختار ولی متفاوت از معنای عربی به کار می روند.


چه بسا حدیث پژوهِ فارسی زبان بر اثر انس و عادتی که با کاربرد این واژگان در فارسی دارد، بار معنایی فارسیِ واژه به ذهن او متبادر شود. روشن است بی توجّهی حدیث پژوه به این تفاوت معنایی، او را به اشتباه اندازد.

 

برای نمونه، امام علی (علیه السّلام) در نهج البلاغه می فرماید: «إنَّ المَرأةَ رَیحانَةٌ و لَیسَت بِقَهرَمانَة». باید توجّه داشت که «قهرمان» در عربی به معنای پهلوان در زبان فارسی نیست، بلکه به معنای پیشکار و متصدّی کارهاست.

 

نیز معنای حدیث «الحَسودُ لا یَسودُ» چنین است: حسود، بزرگی و برتری نمی یابد؛ نه اینکه حسود هرگز نیاسود!!

#شبهه_کده

#حدیث_کده

#خانواده_کده

_______________________________

ر.ک: آسیب شناسی فهم حدیث، ص 686

۲ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۲ اسفند ۰۰ ، ۰۹:۳۹
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱ اسفند ۱۴۰۰، ۰۴:۳۰ ب.ظ

آب دریا را اگر نتوان کشید...

اگر در بین انجام عملی که استمرار در آن لازم است، فاصله افتاد، مبادا از ادامه دادن آن عمل مأیوس شده و بگویی: «من که یکی دو روز است فلان عمل را انجام نداده ­ام، دیگر ادامه دادن آن چه فائده ­ای دارد!؟» خیر، اگر می­ توانی قضای آن را بجا آورده و عمل را در روزهای آینده ادامه بده، اگر هم امکان قضا نیست، روزهای آینده را از دست نده. این خود فریب شیطان است که اگر ـ به حسب ظاهر ـ خللی در عمل ما پدید بیاید، ما را از ادامۀ آن مأیوس می­ کند.

فقها قاعده ­ای دارند که می­ گوید: «ما لا یُدرَکُ کُلُّه، لا یُترَکُ کُلُّهُ» یعنی: آنچه که امکان درکِ تمامش وجود ندارد، نباید بصورت کامل هم ترک شود! به قول شاعر:

آب دریا را اگر نتوان کشید          هم به قدر تشنگی باید چشید

از امام باقر (علیه ­السّلام) روایت شده که می­ فرمایند: «إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَدوّم عَلَى الْعَمَلِ إِذَا عَوَّدْتُهُ نَفْسِی وَ إِنْ فَاتَنِی مِنَ اللَّیْلِ قَضَیْتُهُ بِالنَّهَارِ وَ إِنْ فَاتَنِی بِالنَّهَارِ قَضَیْتُهُ بِاللَّیْلِ وَ إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ مَا دِیمَ عَلَیْهَا[1]...»:

من دوست دارم هر عمل صالحی را که انجام می‌دهم آنقدر در آن مداومت داشته باشم تا روحم به آن عادت کند، از این رو اگر آن عملِ [مستحبّی] را انجام ندادم، اگر در شب از من فوت شده بود، در روز قضایش را بجا می آورم، اگر در روز از من فوت شده بود در شب قضا می­ کنم؛ و همانا محبوب­ترین اعمال نزد خداوند متعال آن عملی است که بر آن مداومت شود.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان


[1] . الأصول الستة عشر، ص73.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۰۰ ، ۱۶:۳۰
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۹ بهمن ۱۴۰۰، ۱۰:۴۲ ق.ظ

جمعه های ماه رجب

به انجام دادن اعمال زیر، در جمعه­ های ماه رجب، سفارش شده است:

1) خواند 100 مرتبه سورۀ مبارکۀ توحید.

«هرکس این عمل را انجام دهد، در قیامت نوری برایش خواهد بود که او را بسوی بهشت رهنمون می گردد[1]

2) نمازی به این کیفیت:

4 رکعت، بین نماز ظهر و عصر، در هر رکعت: حمد + 7 مرتبه آیت الکرسی + 5 مرتبه سورۀ توحید + 10 مرتبه «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِی لا إِلَهَ إلاّ هُوَ، وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ».

«هرکس این نماز را بخواند، خدای متعال از روزى که آن نماز را خوانده تا زمانى که از دنیا مى‌رود، در هر روز  هزار  عمل نیک برایش مى‌نویسد و در برابر هر آیه‌اى که خوانده، شهرى که از یاقوت سرخ ساخته شده و در برابر هر حرف از آن یک کاخ از مروارید سفید در بهشت به او عطا مى‌کند، و حور العین و زنان زیباى بهشتى را به ازدواج او در مى‌آورد، و چنان از او خشنود مى‌گردد که بعد از آن از او ناخشنود نگردد، و او را از عابدان مى‌نویسد، و عاقبت او را به نیکبختى و آمرزش ختم مى‌کند، و در برابر هر رکعتى که خوانده،  پنجاه هزار  نماز برایش مى‌نویسد، و  هزار  تاج بر سر او مى‌گذارد و همراه با صدیقان در بهشت سکنى مى‌گزیند، و پیش از آنکه از دنیا برود، جایگاه خود را در بهشت مى‌بیند[2]».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب


[1] . اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص751.

[2] . همان.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۹ بهمن ۰۰ ، ۱۰:۴۲
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۲۶ بهمن ۱۴۰۰، ۰۶:۴۷ ق.ظ

یگانه مولود کعبه

«شیخ صدوق» می ­نویسد: یزید بن قعنب می­ گوید: من همراه با عبّاس بن عبدالمطلّب و گروهی از بنی عبدالعزی در برابر خانه خدا نشسته بودیم. ناگهان فاطمه بنت اسد (سلام­ الله­ علیها) به کنار خانه خدا آمد، در حالی­که ۹ ماه از مدّت حمل او به علی بن ابی­طالب (علیهما­السّلام) می گذشت. درد زایمان بر او عارض شد، دست ها را به دعا بلند کرد و با خدای خود چنین مناجات نمود:

«پروردگارا! من به تو و پیامبران و کتاب هایی که از سوی تو نازل شده است ایمان دارم و سخن جدّم حضرت ابراهیم خلیل را گواهی می دهم؛ همان کسی­که این بیت عتیق را ساخت، پس به حقّ آن کس­ که این خانه را بنا کرد و به حقّ جنینی که در شکم دارم، زایمان را بر من آسان فرما».

ناگاه دیدیم پشت کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد (سلام­ الله­ علیها) به درون خانۀ خدا وارد شد واز دیدگانمان پنهان ماند، سپس دیوار خانه به هم آمد! رفتیم که قفل را باز کنیم تا از حقیقت قضیه آگاه گردیم ولی قفل خانه خدا باز نشد که نشد. دانستیم که این امری است الهی.

سه روز بر این منوال گذشت، در روز چهارم مادر علی (علیه­ السّلام) در حالی که او را بر دست خود گرفته بود، از خانه خارج شد و چنین گفت:

«همانا بر بانوانی که پیش از من بودند، برتری دارم زیرا آسیه دختر مزاحم در پنهانی و در جایی که نباید خدا را عبادت کنند، به پرستش و عبادت خدا می­ پرداخت و مریم دختر عمران، درخت خشک خرما را تکان داد تا از آن رطب تازه بچیند و بخورد، و اما من در خانه خدا وارد شدم (و مهمان او گشتم) و از میوه­ ها و برگ­های بهشتی تناول کردم و هنگامی ­که خواستم از خانه بیرون­ آیم، هاتفی مرا ندا داد که: ای فاطمه! فرزندت را «علی» نام گذار چرا که او علی و بزرگ است و خدای علی اعلی می­ فرماید: من نام او را از نام خود برگرفتم و او را به آداب خود ادب کردم و بر پنهانی­ های علمم آگاه ساختم. او کسی است که بت ها را در خانه ام می­ شکند. او کسی است که بر پشت بام خانه ­ام اذان می­ گوید. او کسی است که مرا بسیار ستایش و تمجید می ­کند. پس خوشا به حال کسانی که او را دوست داشته باشند و اطاعتش کنند و وای برکسانی­که او را دشمن داشته و مخالفتش نمایند[1]

نه تنها شیعیان بر این مطلب اتفاق نظر دارند، که بسیاری از مورخان و محدثان و علمای اهل سنّت نیز بر این مطلب اذعان می­نمایند و گواهی می­دهند که علی(علیه­السّلام) مولود کعبه است و جز او کسی در خانه خدا متولد نشده و نخواهد شد[2].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب


[1] . امالی صدوق، ص133.

[2] . النیسابوری ، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاکم (متوفای۴۰۵ هـ) ، المستدرک على الصحیحین ، ج ۳ ، ص ۵۵۰ ، تحقیق : مصطفى عبد القادر عطا ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة : الاوّلى ، ۱۴۱۱هـ - ۱۹۹۰م؛ دهلوی ، شاه ولى الله مشهور به محدث هند (متوفای ۱۱۸۰هـ) ، إزالة الخفاء عن خلافة الخلفاء ، ج ۴ ، باب : اما مآثر امیرالمؤمنین وامام اشجعین اسد الله الغالب علی بن ابی طالب رضی الله عنه ، تصحیح و مراجعه: سید جمال الدین هروى ؛ سبط بن الجوزی الحنفی ، شمس الدین أبوالمظفر یوسف بن فرغلی بن عبد الله البغدادی ، تذکرة الخواص ، ص ۲۰ ، ناشر : مؤسسة أهل البیت ـ بیروت ، ۱۴۰۱هـ ـ ۱۹۸۱م؛ المسعودی ، أبو الحسن على بن الحسین بن على (متوفای۳۴۶هـ) ، مروج الذهب ، ج ۱ ، ص ۳۱۳؛ الگنجی الشافعی ، أبی عبد الله محمد بن یوسف بن محمد القرشی ، کفایة‌ الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب ، ص۴۰۷ ، الباب السابع فی مولده علیه السّلام ، ناشر : دار أحیاء تراث اهل البیت (ع) ، طهران ، الطبعة‌ الثالثة ، ۱۴۰۴ق ، ۱۳۶۲ ش؛ ابن الصباغ ، علی بن محمد بن أحمد المالکی المکی (متوفای۸۵۵ هـ) الفصول المهمة فی معرفة الأئمة ، ج ۱ ، ص ۱۷۱ ، تحقیق : سامی الغریری ، ناشر : دار الحدیث للطباعة والنشر ـ قم ، الطبعة : الاوّلى ، ۱۴۲۲ق؛ الحلبی ، علی بن برهان الدین (متوفای۱۰۴۴هـ) ، السیرة الحلبیة فی سیرة الأمین المأمون ، ج ۱ ، ص ۲۲۶ ، ناشر : دار المعرفة - بیروت – ۱۴۰۰ق؛ به نقل از نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، ادارۀ مشاوره و پاسخ، پایگاه اطلاع رسانی «پرسمان».

۱ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۲۶ بهمن ۰۰ ، ۰۶:۴۷
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۲۵ بهمن ۱۴۰۰، ۰۹:۴۰ ق.ظ

گره به کار فتاده، گره گشای همه...

فضائل زیارت  حضرت رضا (علیه السّلام) بیش از آن است که به حساب آید، و البته در ماه رجب امتیاز خاصّ دارد، که  از باب تیمّن و تبرّک، به نقل برخی روایات فضیلت زیارت آن امام هُمام می­ پردازیم:

راوی از امام جواد (علیه­ السّلام) پرسید: «...کسی که حجّ واجب خود را انجام‌ داده‌ است‌، آیا باز حجّ بیت ‌الله‌ الحرام‌ برای‌ او افضل‌ است‌، یا اینکه‌ به‌ سوی‌ خراسان‌ برود و بر پدرت‌ علیّ­ بن‌ ­موسی ‌(علیهما السّلام)‌ سلام‌ کند؟!

حضرت‌ فرمودند: نه‌! بلکه‌ به‌ خراسان‌ رود و بر حضرت‌ ابوالحسن‌ (علیه‌السّلام)‌ سلام‌ کند، البتّه‌ آن‌ افضل‌ است‌؛ ولکن‌ باید زیارت‌ و سلامش‌ در ماه‌ رجب‌ باشد[1]....»

از حضرت رضا (علیه ­السّلام) روایت شده: «هرکه ـ با وجود دوری خانه و مزارم ـ مرا زیارت کند، روز قیامت در سه جا به دیدارش می روم تا از ترس­های آن روز نجاتش دهم: زمانی که نامۀ اعمال را به دست راست و چپ می ­دهند، هنگام عبور از صراط، و هنگام سنجش اعمال در میزان[2].»­

از پدر بزرگوار امام رضا(علیه­ السّلام)، حضرت موسی بن جعفر(علیهما­ السّلام) روایت شده: «هرکه قبر فرزندم على را زیارت کند، برای او نزد خداى تعالى ثواب هفتاد حجّ پاک و خالص می­ باشد.»

راوى استبعاد کرد و گفت: «هفتاد حجّ ؟!»

حضرت فرمودند: «آری! و حتی هفتصد حجّ.»

گفت: «هفتصد حجّ؟!»

فرمود: «بلکه هفتاد هزار حجّ.»

گفت: «یعنی هفتاد هزار حجّ؟!»

حضرت فرمود: «آری! تازه چه بسیار حجّی که مقبول نباشد [در حالی­که زیارت آن حضرت، ثواب هفتاد هزار حجّ مقبول دارد]، و هرکه آن حضرت را زیارت کند یا یک شب نزد ایشان بماند، مانند آن است که خدا را در عرش زیارت کرده باشد.»

گفت: «مثل کسی­ که خدا را در عرش زیارت کرده باشد؟!»

فرمود: «آری! وقتی که قیامت فرا رسد، بر عرش خداوند چهار نفر از اوّلین و چهار نفر از آخرین هستند. چهار نفر اوّلین عبارتند از: نوح، ابراهیم، موسى و عیسى (علیهم­ السّلام) و چهار نفر از آخرین عبارتند از: محمّد، على، حسن و حسین (علیهم­ السّلام)؛ سپس سفرۀ وسیعی گسترده می­شود و هرکه قبور ائمه (علیهم ­السّلام) را زیارت کرده باشد، کنار ما می ­نشیند. آگاه باش! کسی­ که قبر پسرم علی را زیارت کرده باشد، جایگاهی بالاتر و بهتر از دیگران دارد[3]

«با ملاحظۀ آنچه که ذکر شد، شاید سرّ استحباب‌ زیارت‌ حضرت‌ ثامن‌الائمّه ‌(علیه‌السّلام)‌ در ماه‌ رجب، و ارتباط‌ قویم‌ آن‌‌ با زیارت‌ بیت‌ الله‌ الحرام‌ به دست آید؛ چرا که‌ رجب‌ از ماه­های‌ حرام‌ است‌ که‌ تک‌ افتاده‌،‌ [همچون علیّ ­بن­ موسی­ الرضا (علیهما ­السّلام) که حرمتش واجب است و در دیار غربت، تک افتاده است] ...[4]‌.»

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب


[1] . «...قَالَ (علیه السّلام): بَلْ یَأْتِی ‏خُرَاسَانَ فَیُسَلِّمُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ أَفْضَلُ وَ لْیَکُنْ‏ ذَلِکَ‏ فِی‏ رَجَب‏...»، کامل الزیارات، ص 305-306.

[2] . همان، ص304.

[3] . همان، ص307-308.

[4] . فرمایشات یکی از علمای معاصر.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۵ بهمن ۰۰ ، ۰۹:۴۰
محمد هادی بیات
شنبه, ۲۳ بهمن ۱۴۰۰، ۰۸:۰۴ ب.ظ

ثواب نداشته اش رو هم میده!!

شیخ صدوق (رضوان­ الله­ تعالی­ علیه) به سند خود از صفوان آورده است که امام صادق(علیه ­السّلام) فرمود: «هرکس ­که سخنی مبنی بر ثواب داشتن عملی به او برسد، حتی اگر رسول خدا آن­را بیان نکرده باشند، [ولی او به امید ثوابش آن عمل را انجام دهد]، خداوند همان اجر را برایش در نظر می­گیرد[1]

و نیز از همان حضرت روایت شده است: «هر کس ثواب عمل خیری را بشنود و آن را بجا آورد آن پاداش برای او خواهد بود، هرچند به آن صورت که به او رسیده نباشد[2]

این از تفضّل و کرم بی­حدّ و حصر خداوند متعال است که انسان عملی را که نه در کتاب الهی نازل شده و نه رسول او بدان دستور داده است بجا آورده و خداوند پاداش آن را به او بدهد.

خدا بسیار کریم تر از آن است که انسان عملی را به خاطر روایتی غیرصحیح که به او رسیده و به امید نیل به ثواب آن انجامش داده را نادیده گرفته و ثواب نداشته ­اش را به او ندهد!

امثال این سخنان نزد بزرگان نیز مشهور است، پس با یقین به نیل به پاداشِ عمل، فرصت را غنیمت شمار و از غافلۀ عاملین در این سه ماه شریف خود را عقب مینداز. بسم الله...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان


[1] . «مَنْ بَلَغَهُ شَیْ‏ءٌ مِنَ الثَّوَابِ عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْ خَیْرٍ فَعَمِلَهُ کَانَ‏ لَهُ‏ أَجْرُ ذَلِکَ‏ وَ إِنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ لَمْ یَقُلْهُ.» ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 132؛ المحاسن، ج1، ص 25.

[2] . «مَنْ بَلَغَهُ ثَوَابٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَمَلٍ فَعَمِلَ ذَلِکَ الْعَمَلَ الْتِمَاسَ ذَلِکَ الثَّوَابَ أُوتِیَهُ [یؤتاه‏] وَ إِنْ لَمْ یَکُنِ الْحَدِیثُ کَمَا بَلَغَهُ» المحاسن، ج1، ص 25؛ اقبال الاعمال، ج2، ص718؛ المراقبات، ص135.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۳ بهمن ۰۰ ، ۲۰:۰۴
محمد هادی بیات
محمدهادی بیات