ماه آشتی با علی (علیه السلام)

1
امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمـــود:
«رَجَبٌ‏ شَهْرِی‏ وَ شَعْبَانُ شَهْرُ رَسُولِ اللَّهِ
وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ تَعَالَى» 🌱

#رجب ماه من، شعبان ماه رسول خدا و
رمــــــــــضان ماه خداوند بلند مرتبه است.

 

📚 مصباح المتهجّد، ج2، ص797

 

2
به نظر شما، اگه ما بخوایم از مهمانی
خدا در ماه رمضان بهتر بهره ببریم،
میشه به مهمانی رســـول خدا و
امیرمؤمنان بی توجه باشیم؟!
 

3
از امروز، وارد ماه عـــــــــلی (علیه السلام)
شدیم. حالا از خـــودمون بپرســـیم که اگه
در ماه امیرالمؤمنین به سراغ ایشون نریم،
پس کی قراره بریم؟!! 😔
 

4
حتما باید صدای حضرت به
«فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبِةِ» بلند بشه
تا به خودمون بیایم و یادمون بیاد
که امیرالمؤمنینی داشتیم؟! پس تا
قبلش کجاییم؟! 😞
 

5
انگار باید حضرت رو در محراب عبادش
غرق به خون ببینیم تا به یادش بیفتیم
و بر مظلومیتش اشک بریزیم!
انگار فــــــــقط باید خودمونو در مجلس
عزاش نشون بدیم!! 😣
 

6

رفیق، تو دلت به این سؤال جواب بده:

اگه در ماه امیرالمؤمنین نری سراغش،
پس کی قراره با امام اولت ارتباط برقرار
کنی؟!

 

7

اما اگه تصـــــمیم گرفتی که در ماهِ
حضرت، یه مقـــــــدار ارتباطت رو با
امامت بیشتر کنی، مــــیتونی با ما
همراه بشی، چون یه برنامۀ خوب
داریم ☺️
 

..
بیا تا بهت بگم قراره
چی کار کنیم👇😊
..

 

8
یه کتابی داریم به نامِ
دیوان امیرالمؤمنین (علیه السلام)

اشعار منسوب به امام علی در موضوعات
مختلف در این کتاب جمع آوری شده 😃
 

9
یکی از اشعار این کتاب به مناجات منظوم
معروف شده و شیخ عباس قمی هم
در مفاتیح الجنان آورده 🌱

محتوای این شـعر، راز و نیاز با خداســـت که
با فضای ماه رجـب خیلی مناســــــبت داره و
جالبش اینجاست که 30 بیت بیشتر نیســت
و اینطــوری ما می تونیم روزی یک بیــتش رو
با هم بخونیم، لغات و ترجـمه اش رو بررسی
کنیم و کلی لذت ببریم 😃😇

 

خوشحال میشم به جمع ما بپیوندی:

https://eitaa.com/Arabi0_100

 

برای از دست رفته ها...

در طول ماه رجب، شعبان و رمضان، خیلی فرصتها هست که (خواسته و ناخواسته) از دستشون میدیم.

امّا بیاید هرچقدر هم که کم کاری داشتیم؛ این یه مورد رو از دست ندیم.

خودشون گفتن انجام این عمل مساوی با فضیلت کلّ ماهه!!

از دست دادنش حیف نیست؟!!

...

یکی از اعمال مخصوص سه شب 13 و 14 و 15 ماه رجب، شعبان و رمضان؛ نمازیه که در شب سیزدهم 2 رکعت و در شب چهاردهم 4 رکعت و در شب پانزدهم 6 رکعته.

در هر رکعت هم پس از حمد، این سه سوره خونده میشه: یس، ملک، توحید.

(ضمنا نماز مستحبی رو میشه نشسته هم خوند...)

...

در فضیلت این نماز از امام صادق (علیه ­السّلام) اینطور روایت شده:

«سه  ماه به این امّت داده شده که به هیچ­ یک از امّت‌ها داده نشده است: رجب، شعبان و ماه رمضان؛

و  سه  شب به این امّت داده شده که به احدی مثل آن داده نشده است: شب سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم از هر ماه؛

و  سه  سوره به این امّت داده شده است که به هی چ­یک از امّت‌ها داده نشده است: سورۀ «یس» ، سورۀ «تَبارَکَ اَلَّذِی بِیَدِهِ اَلْمُلْکُ» و سورۀ «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ».

بنابراین، هرکس این  سه را جمع کند، برترین عطایایى که به این امّت داده شده است را، جمع کرده است.

عرض شد: چگونه انسان بین این  سه جمع کند؟ [سپس حضرت کیفیّت نماز را توضیح داده و فرمودند: هرکس این نماز را بخواند] جمیع فضیلت این  سه  ماه را حایز گردیده و همۀ گناهان او به جز شرک به خدا آمرزیده مى‌گردد[1]».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

 

---

[1] . اقبال الاعمال، ج2، ص789.

شناگرِ ماهرِ آب ندیده!

یکی از مهم­ترین مراقبت­ ها در این ایّام، دوری از گناه است، چرا که گناه مانع اثر گزاری اعمال صالح در وجود انسان می شود. پس نمی ­توان اعمال این اوقات را انجام داد ولی اگر فرصت گناه پیش ­آمد، از آن هم نگذریم! اگر چنین باشد، اعمال عبادی ما اثرگزار نخواهد بود.

 

لذا روایت شده که رسول خدا (صلّی ­الله­ علیه­ و آله) فرمود:

«أَنَّ قَوْماً یَجِیئُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَهُمْ‏ مِنَ‏ الْحَسَنَاتِ‏ أَمْثَالُ‏ الْجِبَالِ‏ فَیَجْعَلُهَا اللَّهُ هَبَاءً مَنْثُوراً ثُمَّ یُؤْمَرُ بِهِمْ إِلَى النَّارِ فَقَالَ سَلْمَانُ حَلِّهِمْ لَنَا یَا رَسُولَ اللَّهِ‏ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُمْ قَدْ کَانُوا یُصَلُّونَ وَ یَصُومُونَ وَ یَأْخُذُونَ وَهْنَةً مِنَ اللَّیْلِ‏ وَ لَکِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا عَرَضَ لَهُمْ شَیْ‏ءٌ مِنَ الْحَرَامِ وَثَبُوا عَلَیْهِ‏... [1]»:

«روز قیامت، گروهى مى‌آیند، در حالى که حسناتشان همچون کوه‌هاست. پس خداوند، همه آنها را نابود و پراکنده مى‌سازد (همچون ذرّات معلّق در هوا). سپس فرمان مى‌رسد که آنان را به آتش بیفکنید». سلمان گفت: اى پیامبر خدا! آنان را براى ما توصیف کن. فرمود: «آنان، کسانى هستند که روزه گرفته، نماز خوانده و شب‌زنده‌دارى کرده‌اند؛ لیکن هرگاه حرامى بر آنان عرضه مى‌شده، بر آن مى‌شتافتند».

#پرونده_ویژه
#ماه_رجب
#ماه_شعبان
#ماه_رمضان

________________________________

[1] . مجموعة ورّام، ص 61.

حتی مالک اشتر!!

امیرمؤنان علی (علیه­ السّلام) در عهدنامۀ خود به مالک اشتر ـ آنگاه که او را حاکم سرزمین مصر قرار داد ـ می نویسد: «... وَ أَمْضِ لِکُلِّ یَوْمٍ عَمَلَهُ فَإِنَّ لِکُلِّ یَوْمٍ مَا فِیه‏ وَ اجْعَلْ‏ لِنَفْسِکَ‏ فِیمَا بَیْنَکَ‏ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَفْضَلَ تِلْکَ الْمَوَاقِیتِ وَ أَجْزَلَ تِلْکَ الْأَقْسَامِ وَ إِنْ کَانَتْ کُلُّهَا لِلَّهِ إِذَا صَلَحَتْ فِیهَا النِّیَّةُ وَ سَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِیَّةُ...»:

و در هر روز کار همان روز را بجا آور، زیرا برای هر روز کاری است مخصوص آن و بهترین وقتها و پاکیزه­ ترین قسمت آن­را برای خود و آنچه بین تو و خداست (عبادت و بندگی) قرار ده؛ هرچند همۀ آن وقتها (که به کار مردم رسیدگی می­ کنی) از آن خدا بوده (و عبادت و بندگی است) اگر نیّت و قصد در آن شایسته و رعیّت از آن در آسایش باشد.

 

«... فَأَعْطِ اللَّهَ مِنْ بَدَنِکَ فِی لَیْلِکَ وَ نَهَارِکَ وَ وَفِّ مَا تَقَرَّبْتَ بِهِ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذَلِکَ کَامِلًا غَیْرَ مَثْلُومٍ‏ وَ لَا مَنْقُوصٍ بَالِغاً مِنْ بَدَنِکَ مَا بَلَغَ[1]...»:

پس در (قسمتی از) شب و روزت، از تَن خود به خدا واگذار (و به عبادت او بپرداز) و به آن (واجبی) که به وسیلۀ آن به خدا نزدیک می ­شوی وفا کن و کوشش نما که دارای شرایط کمال و بی عیب و نقص باشد، اگرچه تنت را بفرساید (مانند وضو گرفتن در هوای سرد و روزه داشتن در هوای گرم).

 

پس، اگرچه خدمت به خَلق ـ اگر با نیّت خالص باشد ـ خود عبادتی بسیار پسندیده است، لکن با این وجود حتی حاکم جامعه اسلامی با وجود همۀ مشاغلی که دارد، می ­بایست بهترین اوقات روزش را به خلوت خود با معبود اختصاص دهد.

 

سرّ این مسئله آن است که عالَم در اختیار خداوند متعال است و همۀ کائنات در برابر او خاضع و گوش به فرمان اند: «... فَالْأَمْرُ لَکَ وَحْدَکَ وَ الْخَلْقُ کُلُّهُمْ عِیَالُکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ وَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاضِعٌ‏ لَکَ[2]...». پس اگر عبد، عابدانه به وظایف بندگی خویش عمل کند، خداوند همه چیز را گوش به فرمان بنده­اش می­ کند!

 

در حدیث قدسی آمده است: «عَبْدی‏ أطِعْنِى‏ حَتَّى‏ أَجْعَلُکَ مَثَلِى‏[3]»:

بندۀ من! از من اطاعت کن، تا همچون خودم قرارت دهم!

 

و از حضرت صادق (علیه ­السّلام) روایت شده است: «الْعُبُودِیَّةُ جَوْهَرٌةٌ کُنْهُهَا الرُّبُوبِیَّةُ[4]...»:

«عبودیت گوهرى است که ظاهرش عبودیت است و کنه و نهایت و باطنش، آخرین‏ منزل و هدف و مقصدش ربوبیّت است. بندگى خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگى خدا را بیشتر طى کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگارى‏اش افزوده مى‏شود[5]».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

---

[1] . نهج البلاغه، نامه 53.

[2] . مصباح المتهجّد، ج 2، ص 592، دعای ابو حمزۀ ثمالی.

[3] . منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 361.

[4] . مصباح الشریعة، ص 7.

[5] . مرتضی مطهّری، مجموعه آثار (آزادی معنوی)، ج 23، ص 468 و 470.

لزوم همّت به عبادت!

خداوند تبارک و تعالی می­ فرماید: «وَ ما خَلَقْتُ‏ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونَ[1]‏»:

هدف از آفرینش جنّ و انس، عبادت و بندگی خداوند متعال است. اگرچه عبادت معنای عامّی داشته و مراد از آن تسلیم بودن در برابر خداوند و اجرای فرامین او در تمام ابعاد زندگی است، اما معنای خاصّ عبادت همین نماز و روزه و اعمالی است که در اسلام به آن سفارش شده است.

 

از امام رضا(علیه­ السّلام) روایت شده که در بیان فلسفۀ عبادت فرمود: «...لِئَلَّا یَکُونُوا نَاسِینَ‏ لِذِکْرِهِ‏ وَ لَا تَارِکِینَ لِأَدَبِهِ وَ لَا لَاهِینَ عَنْ أَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ إِذَا کَانَ فِیهِ صَلَاحُهُمْ وَ قِوَامُهُمْ فَلَوْ تُرِکُوا بِغَیْرِ تَعَبُّدٍ لَطَالَ‏ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُم‏...[2]»:

«...تا این که مردم یاد خدا را فراموش نکنند و آداب او را وا نگذارند و از اوامر و نواهی او غافل نشوند، زیرا درستی و قوام آنان در دین است. اگر بدون تعبّد به حال خود رها می‌شدند پس از مدّتی دل­هایشان سخت می‌شد...»

 

این عبادت است که همواره انسان را به یاد معبود و معاد می­ اندازد و پرده­ های غفلت را از دیدگانش کنار می­ زند. این عبادت است که به او یادآوری می ­کند طوق بندگی چه کسی را بر گردن دارد و چه باید بکند. به همین دلیل است که اهل­بیت عصمت و طهارت(علیهم ­السّلام)، به اختصاص دادن بخشی از زمان به عبادت و مناجات با پروردگار بسیار سفارش نموده ­اند.

از وجود نازنین امام صادق(علیه­ السّلام)، چنین روایت شده است:

«فِی التَّوْرَاةِ مَکْتُوبٌ: یَا ابْنَ آدَمَ، تَفَرَّغْ‏ لِعِبَادَتِی‏؛ أَمْلَأْ قَلْبَکَ غِنًى، وَ لَا أَکِلْکَ إِلى‏ طَلَبِکَ، وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَکَ، وَ أَمْلَأَ قَلْبَکَ خَوْفاً مِنِّی، وَ إِنْ لَاتَفَرَّغْ لِعِبَادَتِی، أَمْلَأْ قَلْبَکَ شُغُلًا بِالدُّنْیَا، ثُمَّ لَاأَسُدَّ فَاقَتَکَ، وَ أَکِلْکَ إِلى‏ طَلَبِکَ[3]»:

«در تورات چنین نوشته شده است: ای فرزند آدم! برای عبادت من فارغ شو (زمانی را به عبادت من اختصاص بده)، تا قلبت را از بی­نیازی [به مردم] پُر کنم، و تو را به­ سوی طلب خویش واگذار نکنم، و بر من است که راه فقر تو را مسدود سازم و قلبت را از خوف خودم لبریز کنم؛ و اگر برای عبادت من فارغ نشوی، قلبت را از اشتغالات دنیایی پُر سازم و پس از آن راه فقر تو را نبندم و تو را به­سوی طلبت واگذارم».

 

به همین جهت، در دعایی که از همان امام هُمام نقل شده، ایشان به خداوند متعال چنین عرضه می ­دارد:

«اللَّهُمَّ... فَرِّغْنِی‏ لِمَا خَلَقْتَنِی‏ لَهُ[4]»: خدایا! مرا فارغ گردان، برای آن­چه که مرا برایش خلق کردی (که منظور همان عبادت باشد).

 

پس اگر در سایر ایّام سال گرفتار امور روزمرّۀ خود هستیم و از محاسبه و رسیدگی به امور باطنی خود غافلیم و رغبت چندانی به عبادات و انجام مستحبّات نداریم، لازم است که لا اقل در این ایّام فرخنده، مقداری از فعالیت های خود کاسته و به محاسبه و اصلاح امر آخرت بپردازیم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

---

[1] . « و جنّ و انس را خلق نکردیم، مگر برای عبادت و بندگی»، الذاریات: 56.

[2] . عیون اخبار الرضا(علیه ­السلام)، ج2، ص103.

[3] . الکافی، ج3، ص 214.

[4] . تهذیب الاحکام، ج3، ص 75.

آب دریا را اگر نتوان کشید...

اگر در بین انجام عملی که استمرار در آن لازم است، فاصله افتاد، مبادا از ادامه دادن آن عمل مأیوس شده و بگویی: «من که یکی دو روز است فلان عمل را انجام نداده ­ام، دیگر ادامه دادن آن چه فائده ­ای دارد!؟» خیر، اگر می­ توانی قضای آن را بجا آورده و عمل را در روزهای آینده ادامه بده، اگر هم امکان قضا نیست، روزهای آینده را از دست نده. این خود فریب شیطان است که اگر ـ به حسب ظاهر ـ خللی در عمل ما پدید بیاید، ما را از ادامۀ آن مأیوس می­ کند.

فقها قاعده ­ای دارند که می­ گوید: «ما لا یُدرَکُ کُلُّه، لا یُترَکُ کُلُّهُ» یعنی: آنچه که امکان درکِ تمامش وجود ندارد، نباید بصورت کامل هم ترک شود! به قول شاعر:

آب دریا را اگر نتوان کشید          هم به قدر تشنگی باید چشید

از امام باقر (علیه ­السّلام) روایت شده که می­ فرمایند: «إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَدوّم عَلَى الْعَمَلِ إِذَا عَوَّدْتُهُ نَفْسِی وَ إِنْ فَاتَنِی مِنَ اللَّیْلِ قَضَیْتُهُ بِالنَّهَارِ وَ إِنْ فَاتَنِی بِالنَّهَارِ قَضَیْتُهُ بِاللَّیْلِ وَ إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ مَا دِیمَ عَلَیْهَا[1]...»:

من دوست دارم هر عمل صالحی را که انجام می‌دهم آنقدر در آن مداومت داشته باشم تا روحم به آن عادت کند، از این رو اگر آن عملِ [مستحبّی] را انجام ندادم، اگر در شب از من فوت شده بود، در روز قضایش را بجا می آورم، اگر در روز از من فوت شده بود در شب قضا می­ کنم؛ و همانا محبوب­ترین اعمال نزد خداوند متعال آن عملی است که بر آن مداومت شود.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

---

[1] . الأصول الستة عشر، ص73.

جمعه های ماه رجب

به انجام دادن اعمال زیر، در جمعه­ های ماه رجب، سفارش شده است:

1) خواند 100 مرتبه سورۀ مبارکۀ توحید.

«هرکس این عمل را انجام دهد، در قیامت نوری برایش خواهد بود که او را بسوی بهشت رهنمون می گردد[1].»

2) نمازی به این کیفیت:

4 رکعت، بین نماز ظهر و عصر، در هر رکعت: حمد + 7 مرتبه آیت الکرسی + 5 مرتبه سورۀ توحید + 10 مرتبه «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِی لا إِلَهَ إلاّ هُوَ، وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ».

«هرکس این نماز را بخواند، خدای متعال از روزى که آن نماز را خوانده تا زمانى که از دنیا مى‌رود، در هر روز  هزار  عمل نیک برایش مى‌نویسد و در برابر هر آیه‌اى که خوانده، شهرى که از یاقوت سرخ ساخته شده و در برابر هر حرف از آن یک کاخ از مروارید سفید در بهشت به او عطا مى‌کند، و حور العین و زنان زیباى بهشتى را به ازدواج او در مى‌آورد، و چنان از او خشنود مى‌گردد که بعد از آن از او ناخشنود نگردد، و او را از عابدان مى‌نویسد، و عاقبت او را به نیکبختى و آمرزش ختم مى‌کند، و در برابر هر رکعتى که خوانده،  پنجاه هزار  نماز برایش مى‌نویسد، و  هزار  تاج بر سر او مى‌گذارد و همراه با صدیقان در بهشت سکنى مى‌گزیند، و پیش از آنکه از دنیا برود، جایگاه خود را در بهشت مى‌بیند[2]».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

---

[1] . اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص751.

[2] . همان.

یگانه مولود کعبه

«شیخ صدوق» می ­نویسد: یزید بن قعنب می­ گوید: من همراه با عبّاس بن عبدالمطلّب و گروهی از بنی عبدالعزی در برابر خانه خدا نشسته بودیم. ناگهان فاطمه بنت اسد (سلام­ الله­ علیها) به کنار خانه خدا آمد، در حالی­که ۹ ماه از مدّت حمل او به علی بن ابی­طالب (علیهما­السّلام) می گذشت. درد زایمان بر او عارض شد، دست ها را به دعا بلند کرد و با خدای خود چنین مناجات نمود:

«پروردگارا! من به تو و پیامبران و کتاب هایی که از سوی تو نازل شده است ایمان دارم و سخن جدّم حضرت ابراهیم خلیل را گواهی می دهم؛ همان کسی­که این بیت عتیق را ساخت، پس به حقّ آن کس­ که این خانه را بنا کرد و به حقّ جنینی که در شکم دارم، زایمان را بر من آسان فرما».

ناگاه دیدیم پشت کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد (سلام­ الله­ علیها) به درون خانۀ خدا وارد شد واز دیدگانمان پنهان ماند، سپس دیوار خانه به هم آمد! رفتیم که قفل را باز کنیم تا از حقیقت قضیه آگاه گردیم ولی قفل خانه خدا باز نشد که نشد. دانستیم که این امری است الهی.

سه روز بر این منوال گذشت، در روز چهارم مادر علی (علیه­ السّلام) در حالی که او را بر دست خود گرفته بود، از خانه خارج شد و چنین گفت:

«همانا بر بانوانی که پیش از من بودند، برتری دارم زیرا آسیه دختر مزاحم در پنهانی و در جایی که نباید خدا را عبادت کنند، به پرستش و عبادت خدا می­ پرداخت و مریم دختر عمران، درخت خشک خرما را تکان داد تا از آن رطب تازه بچیند و بخورد، و اما من در خانه خدا وارد شدم (و مهمان او گشتم) و از میوه­ ها و برگ­های بهشتی تناول کردم و هنگامی ­که خواستم از خانه بیرون­ آیم، هاتفی مرا ندا داد که: ای فاطمه! فرزندت را «علی» نام گذار چرا که او علی و بزرگ است و خدای علی اعلی می­ فرماید: من نام او را از نام خود برگرفتم و او را به آداب خود ادب کردم و بر پنهانی­ های علمم آگاه ساختم. او کسی است که بت ها را در خانه ام می­ شکند. او کسی است که بر پشت بام خانه ­ام اذان می­ گوید. او کسی است که مرا بسیار ستایش و تمجید می ­کند. پس خوشا به حال کسانی که او را دوست داشته باشند و اطاعتش کنند و وای برکسانی­که او را دشمن داشته و مخالفتش نمایند[1].»

نه تنها شیعیان بر این مطلب اتفاق نظر دارند، که بسیاری از مورخان و محدثان و علمای اهل سنّت نیز بر این مطلب اذعان می­نمایند و گواهی می­دهند که علی(علیه­السّلام) مولود کعبه است و جز او کسی در خانه خدا متولد نشده و نخواهد شد[2].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

---

[1] . امالی صدوق، ص133.

[2] . النیسابوری ، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاکم (متوفای۴۰۵ هـ) ، المستدرک على الصحیحین ، ج ۳ ، ص ۵۵۰ ، تحقیق : مصطفى عبد القادر عطا ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة : الاوّلى ، ۱۴۱۱هـ - ۱۹۹۰م؛ دهلوی ، شاه ولى الله مشهور به محدث هند (متوفای ۱۱۸۰هـ) ، إزالة الخفاء عن خلافة الخلفاء ، ج ۴ ، باب : اما مآثر امیرالمؤمنین وامام اشجعین اسد الله الغالب علی بن ابی طالب رضی الله عنه ، تصحیح و مراجعه: سید جمال الدین هروى ؛ سبط بن الجوزی الحنفی ، شمس الدین أبوالمظفر یوسف بن فرغلی بن عبد الله البغدادی ، تذکرة الخواص ، ص ۲۰ ، ناشر : مؤسسة أهل البیت ـ بیروت ، ۱۴۰۱هـ ـ ۱۹۸۱م؛ المسعودی ، أبو الحسن على بن الحسین بن على (متوفای۳۴۶هـ) ، مروج الذهب ، ج ۱ ، ص ۳۱۳؛ الگنجی الشافعی ، أبی عبد الله محمد بن یوسف بن محمد القرشی ، کفایة‌ الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب ، ص۴۰۷ ، الباب السابع فی مولده علیه السّلام ، ناشر : دار أحیاء تراث اهل البیت (ع) ، طهران ، الطبعة‌ الثالثة ، ۱۴۰۴ق ، ۱۳۶۲ ش؛ ابن الصباغ ، علی بن محمد بن أحمد المالکی المکی (متوفای۸۵۵ هـ) الفصول المهمة فی معرفة الأئمة ، ج ۱ ، ص ۱۷۱ ، تحقیق : سامی الغریری ، ناشر : دار الحدیث للطباعة والنشر ـ قم ، الطبعة : الاوّلى ، ۱۴۲۲ق؛ الحلبی ، علی بن برهان الدین (متوفای۱۰۴۴هـ) ، السیرة الحلبیة فی سیرة الأمین المأمون ، ج ۱ ، ص ۲۲۶ ، ناشر : دار المعرفة - بیروت – ۱۴۰۰ق؛ به نقل از نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، ادارۀ مشاوره و پاسخ، پایگاه اطلاع رسانی «پرسمان».

گره به کار فتاده، گره گشای همه...

فضائل زیارت  حضرت رضا (علیه السّلام) بیش از آن است که به حساب آید، و البته در ماه رجب امتیاز خاصّ دارد، که  از باب تیمّن و تبرّک، به نقل برخی روایات فضیلت زیارت آن امام هُمام می­ پردازیم:

راوی از امام جواد (علیه­ السّلام) پرسید: «...کسی که حجّ واجب خود را انجام‌ داده‌ است‌، آیا باز حجّ بیت ‌الله‌ الحرام‌ برای‌ او افضل‌ است‌، یا اینکه‌ به‌ سوی‌ خراسان‌ برود و بر پدرت‌ علیّ­ بن‌ ­موسی ‌(علیهما السّلام)‌ سلام‌ کند؟!

حضرت‌ فرمودند: نه‌! بلکه‌ به‌ خراسان‌ رود و بر حضرت‌ ابوالحسن‌ (علیه‌السّلام)‌ سلام‌ کند، البتّه‌ آن‌ افضل‌ است‌؛ ولکن‌ باید زیارت‌ و سلامش‌ در ماه‌ رجب‌ باشد[1]....»

از حضرت رضا (علیه ­السّلام) روایت شده: «هرکه ـ با وجود دوری خانه و مزارم ـ مرا زیارت کند، روز قیامت در سه جا به دیدارش می روم تا از ترس­های آن روز نجاتش دهم: زمانی که نامۀ اعمال را به دست راست و چپ می ­دهند، هنگام عبور از صراط، و هنگام سنجش اعمال در میزان[2].»­

از پدر بزرگوار امام رضا(علیه­ السّلام)، حضرت موسی بن جعفر(علیهما­ السّلام) روایت شده: «هرکه قبر فرزندم على را زیارت کند، برای او نزد خداى تعالى ثواب هفتاد حجّ پاک و خالص می­ باشد.»

راوى استبعاد کرد و گفت: «هفتاد حجّ ؟!»

حضرت فرمودند: «آری! و حتی هفتصد حجّ.»

گفت: «هفتصد حجّ؟!»

فرمود: «بلکه هفتاد هزار حجّ.»

گفت: «یعنی هفتاد هزار حجّ؟!»

حضرت فرمود: «آری! تازه چه بسیار حجّی که مقبول نباشد [در حالی­که زیارت آن حضرت، ثواب هفتاد هزار حجّ مقبول دارد]، و هرکه آن حضرت را زیارت کند یا یک شب نزد ایشان بماند، مانند آن است که خدا را در عرش زیارت کرده باشد.»

گفت: «مثل کسی­ که خدا را در عرش زیارت کرده باشد؟!»

فرمود: «آری! وقتی که قیامت فرا رسد، بر عرش خداوند چهار نفر از اوّلین و چهار نفر از آخرین هستند. چهار نفر اوّلین عبارتند از: نوح، ابراهیم، موسى و عیسى (علیهم­ السّلام) و چهار نفر از آخرین عبارتند از: محمّد، على، حسن و حسین (علیهم­ السّلام)؛ سپس سفرۀ وسیعی گسترده می­شود و هرکه قبور ائمه (علیهم ­السّلام) را زیارت کرده باشد، کنار ما می ­نشیند. آگاه باش! کسی­ که قبر پسرم علی را زیارت کرده باشد، جایگاهی بالاتر و بهتر از دیگران دارد[3].»

«با ملاحظۀ آنچه که ذکر شد، شاید سرّ استحباب‌ زیارت‌ حضرت‌ ثامن‌الائمّه ‌(علیه‌السّلام)‌ در ماه‌ رجب، و ارتباط‌ قویم‌ آن‌‌ با زیارت‌ بیت‌ الله‌ الحرام‌ به دست آید؛ چرا که‌ رجب‌ از ماه­های‌ حرام‌ است‌ که‌ تک‌ افتاده‌،‌ [همچون علیّ ­بن­ موسی­ الرضا (علیهما ­السّلام) که حرمتش واجب است و در دیار غربت، تک افتاده است] ...[4]‌.»

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

---

[1] . «...قَالَ (علیه السّلام): بَلْ یَأْتِی ‏خُرَاسَانَ فَیُسَلِّمُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ أَفْضَلُ وَ لْیَکُنْ‏ ذَلِکَ‏ فِی‏ رَجَب‏...»، کامل الزیارات، ص 305-306.

[2] . همان، ص304.

[3] . همان، ص307-308.

[4] . فرمایشات یکی از علمای معاصر.

ثواب نداشته اش رو هم میده!!

شیخ صدوق (رضوان­ الله­ تعالی­ علیه) به سند خود از صفوان آورده است که امام صادق(علیه ­السّلام) فرمود: «هرکس ­که سخنی مبنی بر ثواب داشتن عملی به او برسد، حتی اگر رسول خدا آن­را بیان نکرده باشند، [ولی او به امید ثوابش آن عمل را انجام دهد]، خداوند همان اجر را برایش در نظر می­گیرد[1].»

و نیز از همان حضرت روایت شده است: «هر کس ثواب عمل خیری را بشنود و آن را بجا آورد آن پاداش برای او خواهد بود، هرچند به آن صورت که به او رسیده نباشد[2].»

این از تفضّل و کرم بی­حدّ و حصر خداوند متعال است که انسان عملی را که نه در کتاب الهی نازل شده و نه رسول او بدان دستور داده است بجا آورده و خداوند پاداش آن را به او بدهد.

خدا بسیار کریم تر از آن است که انسان عملی را به خاطر روایتی غیرصحیح که به او رسیده و به امید نیل به ثواب آن انجامش داده را نادیده گرفته و ثواب نداشته ­اش را به او ندهد!

امثال این سخنان نزد بزرگان نیز مشهور است، پس با یقین به نیل به پاداشِ عمل، فرصت را غنیمت شمار و از غافلۀ عاملین در این سه ماه شریف خود را عقب مینداز. بسم الله...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

---

[1] . «مَنْ بَلَغَهُ شَیْ‏ءٌ مِنَ الثَّوَابِ عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْ خَیْرٍ فَعَمِلَهُ کَانَ‏ لَهُ‏ أَجْرُ ذَلِکَ‏ وَ إِنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ لَمْ یَقُلْهُ.» ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 132؛ المحاسن، ج1، ص 25.

[2] . «مَنْ بَلَغَهُ ثَوَابٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَمَلٍ فَعَمِلَ ذَلِکَ الْعَمَلَ الْتِمَاسَ ذَلِکَ الثَّوَابَ أُوتِیَهُ [یؤتاه‏] وَ إِنْ لَمْ یَکُنِ الْحَدِیثُ کَمَا بَلَغَهُ» المحاسن، ج1، ص 25؛ اقبال الاعمال، ج2، ص718؛ المراقبات، ص135.

از ابراهیم خلیل (علیه السلام) تا محمّد مصطفی (صلی الله علیه و آله)

از جمله ادعیۀ سفارش شده در ماه رجب، دعایی است معروف به «دعای جامع».

راوی می­ گوید: در ماه رجب نزد مولایم امام صادق(علیه­ السّلام) بودم که «مُعَلیّ بن خُنَیس» وارد شد.

صحبت از دعا پیش آمد و معلیّ گفت: ای مولای من! دعایی به من بیاموزید که در بر­دارندۀ تمام [فضائلی که] در کتب [دعای] شیعه است باشد[1].

پس حضرت فرمود: ای معلیّ! بگو:

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ صَبْرَ الشَّاکِرِینَ‏ لَکَ‏، وَ عَمَلَ الْخَائِفِینَ مِنْکَ، وَ یَقِینَ الْعَابِدِینَ لَکَ. اللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَلِیُّ‏ الْعَظِیمُ، وَ أَنَا عَبْدُکَ الْبَائِسُ الْفَقِیرُ، أَنْتَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِیلُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنُنْ بِغِنَاکَ عَلَى فَقْرِی، وَ بِحِلْمِکَ عَلَى جَهْلِی، وَ بِقُوَّتِکَ عَلَى ضَعْفِی یَا قَوِیُّ یَا عَزِیزُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ، وَ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ».

سپس حضرت فرمود: «ای معلیّ! همانا این دعا برای تو تمام آن­چه که نزد ابراهیم خلیل (علیه­ السّلام) تا محمد(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) بوده را جمع کرده است».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

---

[1] . «...فَقَالَ الْمُعَلَّى: یَا سَیِّدِی! عَلِّمْنِی دُعَاءً یَجْمَعُ کُلَّ مَا أَوْدَعَتْهُ الشِّیعَةُ فِی کُتُبِهَا....»؛ مصباح المُتهجّد، ج 2، ص 801.

اول ای جان دفع شر موش کن

یکی از مهم­ترین مراقبت­ ها در ایام ماه رجب، شعبان و رمضان، دوری از گناه است، چرا که گناه مانع اثر گزاری اعمال صالح در وجود انسان می شود.پس نمی­ توان اعمال این اوقات را انجام داد ولی اگر فرصت گناه پیش­ آمد، از آن هم نگذشت!

از امام صادق (علیه ­السّلام) روایت شده است: «...إِنَّ عَمَلَ السَّیِّئِ أَسْرَعُ فِی صَاحِبِهِ مِنَ‏ السِّکِّینِ‏ فِی‏ اللَّحْم‏[1]»:

اثر گناه در صاحبش، از اثر چاقوی برّنده در گوشت، سریع­تر است[2]؛ پس:

اوّل ای جان دفع شرّ موش کن / وانگهان در جمع گندم جوش کن

و البته در این بین، گناهان مربوط به زبان و چشم اهمیت بیشتری دارند. آن­قدر کنترل زبان و چشم در این سه ماه مهم است که ـ مطابق روایت ـ ، حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) در ابتدای حلول ماه رجب و در لحظۀ رؤیت هلال ماه، یکی از چیزهایی که از خداوند متعال می­ خواستند، کنترل همین دو عضو بوده است:

«...اللّهُمَّ أعِنّا عَلَی الصِّیٰامِ وَ القِیامِ وَ حِفْظِ اللِّسانِ وَ غَضِّ البَصَرِ[3]...».

اینکه در ابتدای ورود به ماه رجب چنین چیزی طلب می­ کنند، یعنی ره توشۀ اصلی این سه ماه، کنترل زبان و چشم است.

و در خصوص اینکه چرا کنترل این­دو عضو کوچک آنقدر مهم است، می ­توان گفت: اوّلا تنوع گناهان صادره از این دو بسیار زیاد است، ثانیا گناه کردن با این دو عضو بسیار ساده و سهل الوصول است، ثالثا آثار بسیار عمیق و گاه جبران ناشدنی بجای می­ گذارند. گاه انسان با یک حرف نسنجیده آبرویی را می ریزد، قلبی را می­ شکند، حقی را ضایع می­ کند، خونی را به نا حق می­ ریزد...، و چگونه می­ توان این­ خسارات را جبران نمود؟ گاه ممکن است نگاه به منظره ­ای حرام، تا سالیان دراز از ذهن انسان محو نشود و گاه و بیگاه و حتی در وقت عبادت به سراغ انسان بیاید و چه بسا همان نظر حرام، موجب عدم عاقبت بخیری انسان شود. این است آثار سوء و عمیق گناهان بصری و لسانی!

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان

---

[1] . المحاسن، ج1، ص115.

[2] . برای گناه اثرات متعددی بیان شده است، همچون: زوال نعمت، نزول بلا، کوتاهی عمر، کم شدن عقل، تباهی ایمان، تاریک شدن دل، قساوت قلب، محرومیت از رزق و روزی، سلطۀ جائران و ظالمان، نابودی اعمال صالح، اضطراب و سلب آرامش، عدم عاقبت به خیری و...

[3] . اقبال الاعمال، ج2، ص628.