تولد یکسالگی کرونا

گرچه در نگاه اوّل، بار معنایی «تولّد»، مثبت به نظر میرسه، و به کار بردنش برای بیماری وحشتناکی مثل «کرونا» جالب به نظر نمیرسه، امّا خب واقعا یکسال از تولدش میگذره، چه خوشمون بیاد چه نیاد...

 

آغاز ترم جدید دانشگاه، مصادف شد با خبر رسیدن کرونا به ایران!

فقط یک هفته از ترم جدید گذشت، که دانشگاه تعطیل شد!

البته مدل تعطیل شدن هم در نوع خودش واقعا بی سابقه بود:

 

اولش گفتن: حضور دانشجویان در کلاسها الزامی نیست و اگه کسی شرکت نکنه، غیبت نمیخوره!

بعد گفتن فعلا کلاسها تعطیله امّا دانشجویان می توانند از فضای حجره ها استفاده کنند و سلف همچنان فعّال است!

مونده بودیم بریم یا بمونیم، که گفتیم می مونیم تا ببینیم چی میشه!

بعد دیدن که ما هنوز هستیم، و از اون طرف هنوز انگار دلشون نمی اومد که رسما تعطیلمون کنن، گفتن:

دیگه سلف فعّال نیست!

اونایی که سخت جون تر بودن، گفتن اشکال نداره، خودمون غذا درست میکنیم.

دیدن مثل اینکه ما به این سادگیا از رو نمیریم: گفتن دیگه حجره ها رو باید تخلیه کنید!

ولی هنوز نگفته بودن که تعطیل هستیم یا نه!!!

و این شد که ما در هاله ای از ابهام، مجبور به ترکِ دانشگاه و هجرت از جوار امام هشتم(علیه السلام) شدیم...

...

اون روزا اصلا فکرشو نمیکردم که کرونا یکسالگیِ خودشو ببینه! نهایتا میگفتم تا تابستون دیگه تموم میشه، اما...

اما حالا واقعا نمیدونم تا کی قراره باشه...

...

البته کرونا کنار همه بدیهایی که داشت، الطاف خفیّه و جلیّه ای هم داشت.

یکیش همین رشد یا شکل گیری آموزشهای مجازی!

پتانسیلی که نمیدونم چرا تا حالا اون بهایی که باید بهش داده میشد، نشده؟!

تو حالت عادی نمی تونستم هفته ای 15 عنوان کلاس داشته باشم!

 

واقعا الان بهترین فرصت برای گذروندن دوره هاییه که تا قبل از این به این سادگیها در دسترس نبودن...

 

و از طرف دیگه، کلاسهایی که از 60 دقیقه، نهایتا 10 دقیقه شون مفید بود، در این ایّام به سادگی سپری شدن و دیگه حسّ عذاب وجدان از حضور اجباری در این مدل کلاس ها رو نداشتم (:

#خاطره_کده

ثواب و عقاب، دو برابر!

احادیث در عظمت ماه رجب و افزایش پاداش اعمال در آن بسیار است. به عنوان نمونه، روایت شده: «رَجَبٌ شَهْرٌ عَظِیمٌ یُضَاعِفُ‏ اللَّهُ‏ فِیهِ‏ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ...» [1]:

رجب ماه بزرگی است، خداوند در آن پاداش حسنات را مضاعف کرده و بدیها را در آن محو می­ کند. 

 

و یا اینکه: «أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنَ الثَّوَابِ مَا لَا عَیْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى‏ قَلْبِ‏ بَشَرٍ» [2]:

«در ماه رجب‏ اگر خودت را تصفیه کنى، پروردگار عزیز آنقدر بر تو افاضه می فرماید که نه گوشى شنیده، نه چشمى دیده و نه بر قلب کسى خطور کرده است» [3].

اما آنچه که بیشتر باید به آن توجّه کرد این است که در این ماه، عقاب سیّئات نیز مضاعف می­ شود. در حدیثی قدسی، خداوند متعال خطاب به حضرت آدم(علیه ­السّلام)، می فرماید: «...یا آدَمُ! قُل لِوَلَدِکَ أن یَحفَظوا أنفُسَهُم فی‏ رَجَبٍ،‏ فإنَّ الخَطیئَةَ فیهَ عَظیمَةٌ...» [4]:

ای آدم! به فرزندانت بگو که در ماه رجب از خود محافظت کنند [که مبادا پایشان لغزیده و مرتکب خطایی شوند]، چرا که گناه در آن بسیار بزرگ است.

 

میرزا جواد آقای ملکی تبریزی می فرمایند: «کسی­ که در شبهای ماه رجب به محرمات الهی مشغول گردد، از کسی که در غیر این شبها به حرام روی می­ آورد بدتر است و این کار موجب بد عاقبتی می گردد» [5].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

___________________

[1] ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص54.

[2] همان، ص56.

[3] سخنان اخلاقی آیت الله حق شناس، دفتر سوّم، ص246.

[4] اقبال الاعمال، ج3، ص236.

[5] المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص103.

لیلة الرغائب، شب عطاهای بسیار!

اوّلین شب جمعۀ ماه رجب، «لیلة الرغائب»(شب عطاهای بسیار بزرگ) نام دارد و نماز ویژه ای در آن وارد شده است

 

از وجود نازنین حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایتی به این مضمون نقل شده است:

«... از اوّلین جمعۀ ماه رجب غافل نشوید؛ پس همانا آن شبی است که فرشتگان آن را «لیلة الرغائب» نامیده اند، زیرا هنگامی که یک سوّم از شب سپری شود، دیگر هیچ فرشته­ ای در آسمان­ها و زمین باقی نمانده مگر اینکه در کعبه و اطراف آن جمع شده­ اند؛ و در این هنگام خداوند ایشان را چنین خطاب می­ کند: ای ملائکۀ من! هرچه می­ خواهید از من درخواست کنید. پس فرشتگان می­گویند: خواهش ما این است که روزه داران این ماه را بیامرزی. پس خداوند تبارک و تعالی می­گوید: همانا این کار را انجام می دهم...»

 

در ادامۀ روایت، حضرت نمازی برای این شب بیان می­کنند که کیفیّت آن چنین است:

بین نماز مغرب و عشاء، 12 رکعت، در هر رکعت: حمد + 3 مرتبه قدر + 12 مرتبه توحید؛

پس از اتمام نماز، 70 مرتبه می­ گویی: «اللّهُمَّ صَل‏ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الأُمِّیِّ [الهاشِمِیِّ]وَ عَلَى‏ آلِهِ‏»؛

سپس سر به سجده گذاشته و 70 مرتبه بگو: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ، رَبُّ المَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ»؛

سپس سر از سجده برداشته و بگو: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ، وَ تَجاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ، إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الأَعْظَمُ»؛

سپس دوباره سجده کرده و ذکری را که در سجدۀ اوّل گذشت 70 مرتبه بگو، و در حال سجده حاجت خود را از خدا بخواه، که إن شاء الله مستجاب خواهد شد.»

 

در ادامه روایت می­ فرمایند: «... قسم به آن­که جانم در دست اوست، کسی این نماز را نمی­ خواند مگر اینکه خداوند تمام گناهانش را می­ آمرزد، حتی اگر به اندازۀ کف دریاها و عدد شن­ ها و برگ درختان و به سنگینی کوه­ ها باشد؛ و روز قیامت می­ تواند هفتصد نفر از اهل بیتش را که مستوجب عذاب الهی شده ­اند شفاعت نماید؛ و زمانی­که شب اوّل قبرش فرا برسد، خداوند ثواب این نماز را به صورت فردی که بهترین چهره را دارد، با صورتی گشاده و زبانی گویا نزد او فرستاده و به او می­ گوید: ای دوست من! بشارت بر تو باد، که از هر شرّی خلاصی یافتی.

می­ پرسد: تو کیستی که من تا کنون کسی را نیکو منظر تر و خوشبوتر از تو ندیده بودم؟

می­ گوید: ای دوست من! من ثواب آن نمازی هستم که تو در فلان شب و فلان شهر و فلان ماه و فلان سال خواندی؛ حال امشب آمده­ ام تا حقّ تو را ادا کرده، مونس تنهایی تو بوده و وحشت را از تو دور کنم، و زمانی­که در صور دمیده شد سایۀ بالاسر تو باشم، پس همانا هیچ خیری از ناحیۀ مولای تو بی پاسخ نمی­ ماند.» [1]

پ.ن: در میان عامّۀ مردم، لیلة الرغائب به «شب آرزوها» شهرت یافته است؛ و احتمالا این معنا از آنجا نشأت گرفته که «رغائب» را (که در متن این روایت آمده)، جمع «رغبة» ـ به معنای میل داشتن و آرزو کردن ـ پنداشته­ اند، در حالی­ که این کلمۀ جمع «رغیبة» به معنای عطای بزرگ و بسیار است.

پس منظور از رغائب در اینجا، ثواب و فضیلت بسیار بزرگی است که خداوند متعال به اقامه کنندۀ این نماز وعده داده، که موجب میل و رغبت بنده به این شب و عمل آن می­ شود [2].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

______________________

[1] اقبال الاعمال، ج3، ص185-186.

[2] سید محمود طیب حسینی، بررسی اعتبار روایت «لیلة الرغائب» وتحقیق در معنای رغائب، دو فصلنامۀ علمی پژوهشی حدیث پژوهی، سال دهم، شمارۀ 19، بهار و تابستان 1397، ص279-300.

مهمانسرای حضرت

مطابق روایتی [1]، هر کدام از ایّام هفته متعلق به یک یا چند تن از معصومین(علیهم­ السّلام) است. در این بین روز یکشنبه متعلق است به امیرالمؤمنین علی(علیه­ السّلام) که در بخشی از زیارت ایشان در این روز می خوانیم:

«...یَا مَوْلاىَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ، هَذاَ یَوْمُ الْأَحَدِ وَ هُوَ یَوْمُکَ وَ بِاسْمِکَ، وَ أَنَا ضَیْفُکَ فِیهِ وَ جارُکَ، فَأَضِفْنِى یَا مَوْلاىَ وَ أَجِرْنِى، فَإِنَّکَ کَرِیمٌ تُحِبُّ الضِّیافَةَ، وَ مَأْمُورٌ بِالْإِجارَةِ، فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَیْکَ فِیهِ، وَ رَجَوْتُهُ مِنْکَ...»[2]:

«ای مولای من، ای امیرمؤمنان، امروز روز یکشنبه و روز تو و به نام توست و من در این روز میهمان و پناهنده به تو­ام، ای مولای من، از من پذیرایی کن و مرا پناه ده، چه همانا تو کریمی و مهمان ‌نوازی را دوست می‌داری و از سوی خدا مأمور به پناه دادنی، پس خواهشی را که برای آن در این روز بسوی تو میل نمودم و آن را از تو امید دارم را بر آورده ساز.»

همانطور که هر یکشنبه میهمان امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) هستیم، در تمام ماه رجب نیز بالخصوص میهمان آن حضرت بوده و سر سفرۀ احسانشان نشسته ­ایم.

خاطر ما آسوده است که خوب میزبانی داریم و او خود به خوبی می­داند که چگونه از میهمانانش پذیرایی کند. نگرانی ما از بهره بردن خودمان از فرصتهای ویژۀ این ضیافت علوی است. نگران آن هستیم که مبادا چشم باز کنیم و ببینیم که ماه رجب با تمام خوبی هایش دارد از ما خداحافظی می­ کند و ماه شعبان از راه می رسد، اما آن طور که باید و شاید از ماه امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) استفاده نکرده ­ایم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] بحار الانوار، ج 99، ص 210.

[2] همان، ص212.

دشمن فراموشت نشه!

اعراب جاهلی برای دعا و نفرین بر دشمنانشان به انتظار فرا رسیدن ماه رجب می­ نشستند و اغلب نیز نتیجه می­ گرفتند. در این رابطه مرحوم سید بن طاووس حکایتهای متعددی نقل می­ کنند از جمله اینکه:

 

راوی می­ گوید: «پدر و عمویم از پدرشان اموالی را به ارث برده بودند. [پس از فوت پدرم]، عمویم در اموال مشترک میان من و او تصرّف کرد و پسران عمویم تصمیم گرفتند اموال را از من بگیرند. آنان را به حق خداوند متعال و حق خویشاوندی و قرابت سوگند دادم، ولی تصمیم قطعی گرفته بودند که اموال مرا بگیرند. من نفرین بر آنها را به تاخیر انداختم تا اینکه ماه «رجب»، ماه حرام خدا وارد شد و آنگاه به درگاه خداوند متعال عرض کردم: «خداوندا ! ای پروردگار همۀ انسانهای ایمن و بیمناک و شنوندۀ ندای همۀ صداها، آیا فرزندان «خناعه» را که حق مرا از من گرفتند و انصاف را رعایت نکردند، خرد و نابود و خوار نمی­ کنی؟! همۀ دوستان مهرورز آنها را همراه با آنها در یک جای بد گرد آور و نابود کن.» پس از آن، زمانی که ده پسر عموی من در چاهی بودند، چاه بر روی آنها ریخت و همه مردند و آن چاه، قبر آنها گردید.» [1]

...

وقتی ام داوود جریان دستگیری فرزندش توسط «منصور عباسی» را به امام صادق(علیه ­السّلام) می­ گوید، حضرت به او می فرمایند: «چیزی به رجب نمانده»، و سپس اعمالی را به او تعلیم داده و می­ گویند که در ایّام البیض ماه رجب آنها را بجا آورد (که به اعمال امّ داوود مشهور می شود) [2].

 

با تکیه بر این مطالب، توصیه می­ شود که در این ماه شریف برای آزادی تمامی مسلمین و مظلومین عالَم، از چنگان تمام زورگویان و ابَر نکبت­های جهان بسیار دعا کنیم؛ که اگر نسبت به این مسئله دغدغه ­ای نداشته باشیم، نباید خود را مسلمان بدانیم.

 

و نیز توصیه می­ شود که در این ماه عزیز، به اصلی ترین دشمن انسان یعنی شیطان، فراوان لعنت بفرستیم، و برای نابودی دشمنان اسلام و انقلاب، ـ در رأس آن­ها صهیونیزم جنایت کار و از آن­ها بدتر منافقین داخلی ـ، بسیار دعا کنیم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_______________________

[1] اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص731.

[2] همان، ج2، ص800 – 813.

ماه استغفار

از رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده:

«مَنْ أَکْثَرَ الِاسْتِغْفَارَ جَعَلَ‏ اللَّهُ‏ لَهُ‏ مِنْ‏ کُلِ‏ هَمٍّ‏ فَرَجاً وَ مِنْ‏ کُلِ‏ ضِیقٍ‏ مَخْرَجاً، وَ رَزَقَهُ‏ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» [1]:

هرکه زیاد استغفار کند، خداوند از هر غصه‌اى برایش گشایشى قرار دهد و از هر تنگنایى راه فرارى پیش پایش گذارد و او را از جایى که گمان ندارد روزى مى‌دهد.

 

از صاحب این ماه شریف، امیرالمؤمنین(علیه­ السّلام) روایت شده است: «تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ، لَا تَفْضَحْکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوبِ» [2]:

با استغفار خود را معطّر کنید تا بوى بد گناهان شما را رسوا نکند. ‏

یکی از مهمّترین اعمال ماه رجب استغفار است، تا بدانجا که رجب را «ماه استغفار» خوانده اند.

از رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده: «رجب ماه استغفار امّت من است، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است...، پس بگویید: «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَسْئَلُهُ الْتَّوْبَةَ» [3].

 

و نیز روایت شده: هر صبح و شب هفتاد مرتبه بگویید: «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَتوبُ إلَیْهِ»، و چون تمام شد دست­ها را بلند کرده و بگویید: «أللّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ تُبْ عَلَیَّ»

«هرکس چنین کند، اگر در ماه رجب بمیرد، در حالی از دنیا رفته که خدا از او راضی بوده، و به برکت ماه رجب آتش جهنم او را لمس نکند» [4].

 

و نیز گفتن «أَسْتَغْفَرُ اللّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلْیِهِ»، بین دو سجده و بعد از تسبیحات اربعه در نماز های یومیه(تمام اوقات سال) مستحبّ است [5]، پس چه خوب است که نمازهای واجب ما نیز در ماه استغفار معطر به این ذکر شریف شوند.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_______________________

[1]  نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص10.

[2] امالی طوسی، ص372.

[3] زاد المعاد، ص12.

[4] اقبال الاعمال، ج3، ص217.

[5] رسالۀ مصوّر، ج2، ص117.

محبوبِ علی (علیه السّلام)

از آنجا که ماه رجب، ماه امیرالمؤمنین، علی(علیه السّلام) است، یکی از با فضیلت ترین اعمال این ماه، که بسیار به آن سفارش شده، خواندن هرچه بیشتر سورۀ مبارکۀ توحید است [1]، چرا که این سوره، سورۀ مورد علاقۀ حضرت بوده است.

 

نقل شده که رسول اکرم(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) به برخى از کسانى که در لشکر اسلام به فرماندهی على(علیه السّلام) به جنگ ذات السَّلاسِل رفته بودند فرمودند: امیر و فرمانده خود را چگونه یافتید؟

عرض کردند: چیزى غیر از خوبى از او ندیدیم، جز آنکه در تمام نمازها که ما پشت سر او مى خواندیم سوره «قُل هُوَ الله أحَدٌ» را می ­خواند.

رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) فرمودند: من این مطلب را از او خواهم پرسید.

چون على(علیه­ السّلام) به نزد پیامبر(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) آمدند، آن حضرت به او فرمودند: یا على! چرا در تمام نمازهایى که با ایشان خواندى جز سوره اخلاص سوره دیگرى نخواندى؟

عرض کردند: اى رسول خدا، این سوره را دوست دارم.

پیامبر(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) فرمودند: به راستى که خدا نیز تو را دوست دارد، چنانچه تو سورۀ توحید را دوست دارى.

سپس فرمودند: اى على! اگر نمى ­ترسیدم از اینکه گروه هایى از مسلمانان درباره تو بگویند آنچه را که نصاری درباره عیسى بن مریم(علیهما ­السّلام) گفتند [این که او را خدا یا پسر خدا خواندند]، امروز سخنى دربارۀ تو می گفتم که به هیچ گروهى از مردم نمی­ گذشتی جز آنکه خاک زیر پایت را [براى تبرّک و تیمّن] بردارند [2].

 

و البته رابطۀ زیبا و جالبی بین امیرالمؤمنین(علیه السّلام) و سورۀ مبارکۀ توحید وجود دارد، چنانچه از ابن عباس نقل شده است: رسول اکرم(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) به حضرت على(علیه السّلام) فرمودند:

«اى على! منزلت تو در بین مردم، منزلت «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» در قرآن کریم است، که هرکه یک مرتبه آن ‌را بخواند، مانند قرائت یک سوّم قرآن است و هرکس دو مرتبه آن ‌را تلاوت نماید به منزله دو سوّم قرآن است و هر کس سه مرتبه بخواند، گویا تمام قرآن را قرائت کرده است.

همچنین هر کس به زبان، تو را دوست داشته باشد، یک سوّم اسلام‏ را دوست دارد و آن‌کس که با زبان و قلبش، تو را دوست داشته باشد، دو سوّم اسلام را دوست دارد و هر کس با زبان و قلب و دست‌هایش تو را دوست بدارد و به فرمانت با دشمنان اسلام بجنگد، دوستیش نسبت به اسلام تمام و به همۀ آن دست یافته است.

به حق آن‌کس که مرا به رسالت برانگیخته سوگند یاد می‌کنم که اگر اهل زمین، همانند اهل آسمان، تو را دوست داشته باشند، خداوند کسى از آنها را به آتش عذاب نمی‌کند [3].

 

جالب اینکه نماز امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) نیز پُر از سورۀ مبارکۀ توحید است: چهار رکعت و در هر رکعت پنجاه مرتبه سورۀ توحید خوانده می شود [4].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] اقبال الاعمال، ج3، ص217.

[2] الارشاد، ص101، فصل 27.

[3] کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(علیه­السّلام)، ص 297 – 298.

[4] مصباح المتهجّد، ج2، ص 292 – 293.

در نزدیک ترین حالت

نقل شده که امام زین العابدین(علیه­السّلام) در ماه رجب به عمره مشرّف شده بودند و شب و روز نزد کعبه نماز می­خواندند، و در حالی­که پیوسته در سجده بودند، این ذکر بر زبانشان جاری بود:

«عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ، فَلْیَحْسُنِ العَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ»،

و در طول اقامّت در کنار کعبه جز این عمل را انجام نمی­دادند [1].

 

از آنجا که سجده نزدیک ترین حالت بنده به خداوند متعال است [2] ، خوب است که ما نیز با تأسّی به مولایمان، سجده­ های نمازهای خود را ـ لا اقل در این ماه شریف ـ کمی طولانی تر کرده و با گفتن این ذکر نورانی، نماز خود را خوش آب و رنگ­ تر کنیم.

اللهم ارزقنا...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

______________________

[1] مصباح المتهجّد، ج2، ص801.

[2] «أَقْرَبَ‏ مَا یَکُونُ‏ الْعَبْدُ إِلَى‏ اللَّهِ‏ وَ هُوَ سَاجِد»؛ الکافی، ج6، ص176.

خوشا به حال کسی که به این ثواب رغبت کند

یکی از اعمالی که به انجام آن در هر شب و روز سه ماهِ رجب، شعبان ، رمضان و نیز روز عید فطر سفارش شده و ثواب­های بسیار بسیار زیادی دارد، عملی است که از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) نقل شده، که کیفیت آن از این قرار است:

 

هر یک از این سُوَر و آیات را 3 مرتبه بخواند: حمد، آیت الکرسی، کافرون، توحید، ناس، فلق؛

سپس: 3 مرتبه: «سُبْحانَ اللّهِ وَ الحَمْدُ لِلّهِ وَ لا إِلٰهَ إِلّا اللّهُ وَ اللّهُ أَکْبَرُ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ العَلِیِّ العَظیمِ»؛

سپس: 3 مرتبه: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»؛

سپس: 3 مرتبه: [اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ جَمیعِ مَلائِکَتِکَ وَ أَنْبِیائِکَ]؛

سپس: 3 مرتبه: «اللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤمِنینَ وَ المُؤمِناتِ»؛

سپس: 400 مرتبه: «أسْتَغْفِرُ اللّهَ [وَ أَتوبُ إِلَیْهِ]».

 

از حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده: «قسم به آن­که مرا به حق مبعوث کرد! هر مرد و زنی که این سوره­ ها و آیات را در این سه ماه بخواند، ـ در حالی­که این عمل هیچ روز و شبی از او فوت نشده ـ ، خداوند هر گناهی که بین او و خودش بوده را می­ بخشد، حتی اگر به تعداد ستاره­ های آسمان و قطره­ های باران و برگ درختان و به تعداد شن­ ها و کف دریا­ها باشد.

 

قسم به کسی­که مرا به حق برانگیخت! همانا بنده زمانی که از این سه ماه خارج شد و این عمل را در روز عید فطر انجام داد، منادی از آسمان ندا می­دهد که خداوند متعال می­گوید:

«ای بندۀ من! تو حقیقتا حقیقتا حقیقتا دوست من هستی و به عوض هر حرفی که در این سه ماه خواندی، شفاعتی در حق برادران و خواهران [ایمانی] ات داری، و اگر گناهان آنها به تعداد ستاره­ های آسمان باشد، من همۀ آنها را به خاطر اکرام تو می بخشم.»

 

قسم به کسی­که مرا به حق مبعوث کرد! اگر بنده­ ای این سوره­ ها و آیات [و اذکار] را در عمرش، و در این سه ماه، یک­بار بخواند، حق تعالی هفتاد هزار حسنه برای هر حرفش به او عطا می­ کند، که هر حسنه­ اش نزد خدا از کوه­ های دنیا سنگین­ تر است.

 

و هر مرد و زنی که این سوره­ ها و آیات [و اذکار] را در این سه ماه بخواند و ارادۀ وجهُ الله کند(مخلصانه انجام دهد)، حق تعالی هفتصد حاجت او را در لحظۀ جان دادن و هفتصد حاجت را در قبر و هفتصد حاجت را هنگام خروج از قبر و مثل آن­ را در وقت پرواز کردن نامه­ های اعمال و مثل آن­ را هنگام سنجیدن اعمال و مثل آن­ را هنگام عبور از صراط بر آورده می­ سازد. و روز قیامت حق تعالی او را در سایۀ عرش خود قرار داده و از او آسان حساب می­ کشد. و او را هفتاد هزار فرشته تا بهشت مشایعت می­ کنند و نگهبان بهشت به استقبالش آمده و به او می­ گوید: جلو بیا! تا به تو نشان دهم آنچه را که خدا ـ به خاطر این سه ماه ـ برایت آماده کرده است. پس نگهبان بهشت او را می­ برد به سوی هفتصد شهری که در هر شهری هفتصد قصر است و در هر قصری هفتصد خانه است و در هر خانه­ ای هفتصد تخت است که بر هر یک از آن­ها فرش ­هایی از رنگ­های متنوع گسترده شده و حورالعین بهشتی روی آن قرار دارد.

پس خوشا به حال کسی که به این ثواب رغبت کند.

و کسی که این سوره­ ها و آیات و اذکار را بخواند و منکر قدرت خداوند عزّوجلّ نباشد، همانا خداوند متعال می فرماید: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ» [2]:

پس هیچ کس نمى‏داند چه چیزهایى که مایه شادمانى و خوشحالى آنان است به پاداش اعمالى که همواره انجام میداده‏ اند، براى آنان پنهان داشته ‏اند.

 

خدایا، به همۀ ما توفیق عمل عنایت بفرما...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] این عمل با فضیلت را علامه مجلسی(رحمة­ الله­ علیه) در «زاد المعاد» (ص18-19) از وجود نازنین امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) نقل کرده­ است، و در «بحار الانوار» (ج94، ص53-54) از انس بن مالک؛ که هر دو نفر از پیامبر اسلام (صلّی­ الله­ علیه­ و آله) نقل نموده ­اند.

و از آنجا که این دو نقل در بیان کیفیّت عمل و ثواب آن کمی با هم اختلاف دارند، در اینجا به نحوی که جامع هر دو روایت باشد بیان کردیم.

[2] السجده: 17.

ماه امیر المؤمنین (علیه السّلام)

از وجود نازنین مولی الموحدّین، امیرالمؤمنین، علی بن ابی­طالب(علیهما ­السّلام) روایت شده است:

«رَجَبٌ‏ شَهْرِی‏ وَ شَعْبَانُ شَهْرُ رَسُولِ اللَّهِ(صلّی ­الله­ علیه­ وآله) وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ تَعَالَى» [1]:

رجب ماه من، شعبان ماه رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ وآله­) و رمضان ماه خداوند بلند مرتبه است.

 

پس برای ورود به ماه رمضان می­ بایست در ماه پیامبر(صلّی ­الله­ علیه­ وآله­) و پیش از آن در ماه امیرالمؤمنین(علیه­ السّلام) معرفت خود را افزایش داده و ظرفیت لازم را کسب نموده و آماده شویم؛ تا از ماه میهمانی خداوند تبارک و تعالی بهتر و بیشتر بهره­ مند شویم.

 

درست مانند آنجا که حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه ­وآله­) فرمودند: «أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ‏ وَ عَلِیٌ‏ بَابُهَا، فَمَنْ‏ أَرَادَ الْمَدِینَةَ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا» [2]؛ این سه ماه مبارک نیز چنین ­اند.

آیا می­شود از ظرفیت ماه پیامبر(صلّی­ الله­ علیه­ وآله) به نحو احسن استفاده نمود، بی آنکه وارد ماه امیرالمؤمنین(علیه­ السّلام) شده و از آن بهرۀ کافی برده باشیم؟

آیا می­ شود در ماه خدا جزء میهمانان خاص او باشیم، بی آنکه در ماه رسولش به این ضیافت الهی وارد شده باشیم؟!

 

به همین خاطر است که اهل معنا از ماه رجب خود را آمادۀ ورود به ماه میهمانی خدا، ماه مبارک رمضان می­کنند. پس لازم است رابطۀ خود را با صاحبان این دو ماه، یعنی امیرالمؤمنین و حضرت رسول(صلوات الله علیهما) بهتر و بیشتر کنیم.

 

«...مَنْ‏ أَرَادَ اللَّهَ‏ بَدَأَ بِکُمْ‏ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکُمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ توجّه بِکُم...»[3]:

کسی­ که قصد رسیدن به خدا را دارد، از شما اهل­ بیت شروع می­کند، و کسی­ که خدا را یکتا می­داند، توحیدش را از شما گرفته، و کسی­ که مقصد و مقصودش خداست، به شما توجّه می­کند...

پس به هیچ­ وجه عجیب نیست که پیش از ورود به میهمانی خدا، ابتدا باید به ضیافت علوی و نبوی وارد شویم...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] مصباح المتهجد، ج2، ص797.

[2] من شهر علم هستم و علی دروازۀ آن؛ پس هرکه طالب شهر است، می بایست از در آن وارد شود. عیون اخبارالرضا(علیه السّلام)، ج1، ص233.

[3] فرازی از زیارت جامعۀ کبیره. من لایحضره الفقیه، ج2، ص615.

میهمانی خصوصی

«ماه رجب ماه عبادت برای دوستان خاص خداست و ماه رمضان ماه عمومی هاست.  ماه رمضان خیلی ها درِ خانۀ خدا می ­آیند که در طول سال به آن شکل درِ خانۀ او نمی­رفته­ اند؛ بنابراین کسانی­که در این ماه عبادت­های خودشان را پر آب و رنگ تر قرار می­دهند ـ چه از لحاظ کمّی و چه کیفی ـ، از دوستان خاصِّ حضرت حق به حساب خواهند آمد، به طوری که روز قیامّت اهل عبادت در این ماه جداگانه صدا زده می­شوند و خداوند متعال آن ها را به صورت ویژه به بارگاه خود فرا می خواند»: «أینَ الرّجبیّون؟» [1].

از امام صادق(علیه ­السّلام) روایت شده که فرمودند:

«هنگامیکه روز قیامت فرا رسد، منادی از درون عرش ندا سر می­دهد که: «أینَ الرّجبیّون؟» پس مردمی که چهره­ هایشان برای اهل محشر می­ درخشد برخاسته در حالیکه بر سرهایشان تاج فرمانروایی است که آن تاج با درّ و یاقوت پر شده و هر یک از این افراد را هزار فرشته از سمت راست و هزار فرشته از سمت چپ مشایعت کرده و به ایشان می­گویند: «ای بندۀ خدا ! کرامت خداوند عزوجل گوارای وجودت باد.»

سپس از ناحیۀ خداوند ـ جلّ جلاله ـ ندا آمده که: «بندگان و کنیزان من! به عزّت و جلالم سوگند که قطعا جایگاه شما را بسیار با کرامت خواهم کرد و عطایای شما را بزرگ خواهم نمود و غرفه ­هایی از بهشت به شما ارزانی خواهم نمود که نهرها از زیر آنها جاری است در حالیکه شما در آنها جاودان هستید؛ چقدر خوب است پاداش اهل عمل! شما از من فرمانبرداری کردید در ماهی که احترام آن را بزرگ و رعایت حقش را واجب کردم. ای ملائکۀ من! بندگان و کنیزان من را وارد بهشت کنید.

سپس حضرت فرمودند: «[تازه] این برای کسی است که چیزی از ماه رجب را روزه گرفته باشد، اگرچه تنها یک روز باشد ـ از ابتدا، وسط و یا آخر آن...» [2]

 

این همه عزّت و احترام برای کسی که تنها یک روز از این ماه عزیز را روزه گرفته، نشانۀ اهمیت بسیار بالای این ماه شریف است.

 

اینکه می­گوئیم رجب ماه میهمانی خصوصی الهی است، به این معنا نیست که خدا فقط بعضی از بندگانش را دعوت می­کند! خیر، خدا همۀ ما را به این میهمانی دعوت کرده و برای همه دعوتنامۀ خصوصی فرستاده، اما چون خیلی­ ها نمی­ آیند، خود به خود محفل، محفلِ خاصّان می­شود.

 

به تعبیر مقام معظّم رهبری: «بعضی‌ها می‌آیند و به این سفره نگاه [هم] نمی‌کنند و از وسط این سفره و اشیاء آن عبور می‌کنند و می‌روند و هیچی هم گیرشان نمی‌آید؛ بعضی‌ها یک چیز مختصری برمی‌دارند؛ یک روزه‌ای می‌گیریم ما؛ یک مختصرکی، یک چیزی؛ اما بعضی‌ها نه، حسابی می‌نشینند سر این سفره و از رحمت الهی کیسه‌ی خودشان را پُر می‌کنند؛ عزّت می‌خواهند، دنیا می‌خواهند، آخرت می‌خواهند؛ رفع گرفتاری می‌خواهند، گشایش در زندگی می‌خواهند، استغنای طبع می‌خواهند، صفات و خُلق حسنه می‌خواهند؛ هرچه می‌خواهند، برای خودشان و برای دیگران برمی‌دارند.» [3].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

______________________

[1] برگرفته از بیانات استاد پناهیان.

[2] فضائل الاشهر الثلاثه، ص 32.

[3] بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در جمع کارکنان وزارت اطلاعات، 1383/7/13.

عربِ (نه اونقدرا) جاهلی!

یکی از نکاتی که بعضی از اساتید تاریخ اسلام بهش اشاره کردن اینه که:

اگر چه عرب در دوران پیش از اسلام، رفتارهای زشت و ناپسند زیادی داشته تا جاییکه بعدها به آن دوره، دورۀ «جاهلیّت» گفتن، امّا همین عرب جاهلی، اوصاف خوب و جالب زیادی هم داشته...

بعضی از این رفتارها اونقدر خوب و پسندیده بودن که حتّی اسلام پس از ظهورش مُهر تأیید به اون ها زد و اون عمل برای همیشه جزئی از اسلام شد. پس در واقع بعضی از مسائلی که ما امروزه به اونها مقیّدیم، همون مطالبی است که عرب جاهلی بهش مقیّد بوده و اسلام هم تأیید کرده.[1]

 

مثلا یکی از نمونه هاش اینکه: عرب جاهلی جنگ و خونریزی در ماه «رجب» (و همینطور 3 ماه دیگه) رو حرام دونسته و ممنوعش کرده بود.

و اتّفاقا کلمۀ رجب هم به همین معنا اشاره داره، چرا که در لغت به معنای «بزرگداشت و تعظیم نسبت به امری» است.

یعنی اونها به احترامِ این ماه، از جنگ دست می کشیدند...

...

حال که عرب جاهلی در این ماه دست از جنگ بر میدارد، خوب است که ما از او کمتر نباشیم،

پس اگر در سایر اوقات با گناه و معصیت به جنگ با خدا رفته ایم، دیگر در این ماهِ شریف دست از جنگِ محکومِ به شکست با پروردگار عالَم شُسته و سلاح بر زمین نهاده و طوق بندگی را دوباره بر گردن نَهیم،

باشد که رستگار شویم...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] البته مخفی نماند که در واقع این حرمت از زمان شریعت حضرت ابراهیم(علیه­السّلام) بود و عرب به آن احترام می­گذاشت.