محمد هادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

۱۸ مطلب در فروردين ۱۴۰۰ ثبت شده است

سه شنبه, ۳۱ فروردين ۱۴۰۰، ۰۲:۵۲ ب.ظ

هدیه ای به وسعتِ همه ی مردم جهان!

هدیه دادن از اموری است که بسیار به آن سفارش شده و تاثیرات فراوانی هم دارد. از نبی مکرّم اسلام(صلّی ­الله علیه­ و آله) روایت شده است: «تَهَادَوْا تَحَابُّوا، تَهَادَوْا فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالضَّغَائِن» [1]:

هدیه بدهید تا محبوب شوید، هدیه بدهید که همانا موانع نزدیکی را بر طرف می­کند [تا فاصله ها کم شود].

 

هدیه نشانۀ محبّت ما به دیگران است، پس چه خوب است که انسان ثواب عملی [2] که انجام می­ دهد را به آن هایی که دوستشان دارد هدیه کند. و این از ثواب عملش نه تنها کم نمی ­کند، بلکه آنرا افزایش هم می­ دهد، مانند مشعلی که می­ توان صدها مشعل دیگر از شعلۀ آن درست کرد، بی­ آنکه چیزی از آن کاسته شود.

 

راوی می­ گوید: «به امام کاظم(علیه­ السّلام) گفتم: اگر کسی به حجّ برود و حجّ و عمرۀ خود را و یا قسمتی از طواف خود را برای خویشاوند خود منظور کند، آیا اجر و پاداش خودش ناقص می شود؟»

فرمود: «نه، ثواب یک حجّ کامل برای خودش و ثواب یک حجّ کامل برای خویشاوند او منظور می­ شود. پاداش دیگری هم دارد که به خویشان و دوستان خود صله و خدمت کرده است.»

 

گفتم: «اگر آن شخص مرده باشد، باز هم ثواب حجّ به او می­ رسد و در موقعیت او تأثیر می گذارد؟»

حضرت فرمود: «آری، حتی ممکن است مورد خشم و غضب خدا باشد و به وسیله ثواب حجّ، مورد مغفرت قرار بگیرد، و یا اگر در تنگنا باشد، وسعت و گشایش یابد.»

 

گفتم: «مُرده ­ای که در تنگنا بوده باشد، می­ فهمد که این گشایش و وسعت از کجا به او رسیده است؟»

باز فرمود: «آری.»

 

گفتم: «اگر کسی باشد که با مذهب حق به دشمنی و ستیزه می­ پرداخته، باز هم ثواب حجّ برای او مفید واقع می ­شود؟»

آن جناب فرمودند: آری، عذاب او تخفیف می­ یابد.» [3]

فرقی هم ندارد که ثواب عمل را به یک نفر هدیه کنیم یا چند نفر، به همۀ آنها ثواب عمل کامل می­ رسد، حتی اگر هزاران نفر را شریک کنیم.

راوی از امام رضا(علیه ­السّلام) پرسید: «چند نفر را می­ توانم در ثواب حجّم شریک کنم؟» حضرت فرمودند: «کمْ شِئْتَ» [4]: هر چند نفر که بخواهی.

 

هدیه کردن ثواب اعمال به اوّلیاء الهی نیز بسیار پسندیده است و اثرات بیشتری نیز خواهد داشت. اهل بیت(علیهم­ السّلام) بدهکار کسی باقی نمی­ مانند، و حتما پاسخ خواهند داد. وقتی ما به دوستمان هدیه بدهیم ـ بدون اینکه توقعی هم داشته باشیم ـ ، او خلاف ادب می­ داند که پاسخ ما را ندهد. انسان های عادی اینگونه­ اند، اهل بیت(علیهم ­السّلام) که در اوج قلۀ انسانیّت ­اند چگونه خواهند بود؟!

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

___________________

[1] الکافی، ج5، ص144.

[2] به فتوای آیات عظام: بهجت، خامنه ای، سیستانی و صافی، اهدای ثواب اعمال واجب ـ نیز ـ به دیگران، به امید رسیدن ثواب به آنان مانعی ندارد. رسالۀ مصوّر، ج2، ص164، م297.

[3] الکافی، ج4، ص315-316.

[4] همان، ص317.

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۳۱ فروردين ۰۰ ، ۱۴:۵۲
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۳۰ فروردين ۱۴۰۰، ۰۲:۲۹ ب.ظ

ثوابِ نداشته اش رو هم میده!

شیخ صدوق به سند خود از صفوان آورده است که امام صادق(علیه­ السّلام) فرمود: «هرکسی که سخنی مبنی بر ثواب داشتن عملی به او برسد، حتی اگر رسول خدا آن­را بیان نکرده باشد، [ولی او به امید ثوابش آن عمل را انجام دهد]، خداوند همان اجر را برایش در نظر می­گیرد» [1].

 

و نیز از همان حضرت نقل شده است: «هر کس ثواب عمل خیری را بشنود و آن را بجا آورد، آن پاداش برای او خواهد بود، هرچند به آن صورت که به او رسیده نباشد» [2].

 

این از تفضل و کرم بی­ حدّ و حصر خداوند متعال است که انسان عملی را که نه در کتاب الهی نازل شده و نه رسول او بدان دستور داده است بجا آورده و خداوند پاداش آن را به او بدهد.

خدا بسیار کریم تر از آن است که انسان عملی را به خاطر روایتی غیرصحیح که به او رسیده و به امید نیل به ثواب آن انجامش داده را نادیده گرفته و ثواب نداشته ­اش را به او ندهد!

 

امثال این سخنان نزد بزرگان نیز مشهور است، پس با یقین به نیل به پاداش عمل، فرصت را غنیمت شمار و از غافلۀ عاملین در این اوقات شریفه خود را عقب مینداز.

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

_______________________

[1] «مَنْ بَلَغَهُ شَیْ‏ءٌ مِنَ الثَّوَابِ عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْ خَیْرٍ فَعَمِلَهُ کَانَ‏ لَهُ‏ أَجْرُ ذَلِکَ‏ وَ إِنْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ لَمْ یَقُلْهُ» ابن بابویه(381 ق)، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 132.

[2] «مَنْ بَلَغَهُ ثَوَابٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَمَلٍ فَعَمِلَ ذَلِکَ الْعَمَلَ الْتِمَاسَ ذَلِکَ الثَّوَابَ أُوتِیَهُ [یؤتاه‏] وَ إِنْ لَمْ یَکُنِ الْحَدِیثُ کَمَا بَلَغَهُ» اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص718؛ المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص135.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۳۰ فروردين ۰۰ ، ۱۴:۲۹
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۲۹ فروردين ۱۴۰۰، ۱۲:۱۸ ب.ظ

چشم و زبان

یکی از مهمّترین مراقبت­ های این ایّام، دوری از گناهان است و البته در این بین، گناهان مربوط به زبان و چشم اهمیت بیشتری دارند.

آنقدر کنترل زبان و چشم در سه ماه رجب، شعبان و رمضان مهم است، که ـ مطابق روایت ـ ، حضرت رسول(صلّی الله­ علیه­ و آله) در ابتدای حلول ماه رجب و در دعای لحظۀ رؤیت هلال ماه، یکی از چیزهایی که از خدا می­ خواستند، کنترل همین دو عضو کوچک بوده است:

«...اللّهُمَّ أعِنّا عَلیَ الصِّیٰامِ وَ القیٰامِ وَ حِفْظِ اللِّسٰانِ وَ غَضِّ البَصَرِ...» [1]:

خدایا، کمک کن به ما بر روزه داشتن و شب زنده داری و کنترل زبان و فروبردن چشم [در این ایام].

اینکه در ابتدای ورود به ماه رجب چنین چیزی طلب می­ کنند، یعنی ره توشۀ اصلّی این سه ماه، کنترل زبان و چشم است.

و در خصوص اینکه چرا کنترل ایندو عضو از بدن اینقدر مهم است، می­ توان گفت:

اوّلا تنوع گناهان صادره از این دو بسیار زیاد است،

ثانیا گناه کردن با این دو، بسیار ساده و سهل الوصول است،

ثالثا آثار بسیار عمیق و گاه جبران ناشدنی بجا می­ گذارند.

گاه انسان با یک حرف نسنجیده آبرویی را می ریزد، قلبی را می­ شکند، حق کسی را ضایع می­ کند، خونی را به نا حق می­ ریزد... ، و چگونه می توان این­ها را جبران نمود؟ گاه ممکن است نگاه به منظره­ای حرام، تا سالیان دراز از ذهن انسان محو نشود، گاه و بیگاه و حتی در وقت عبادت به سراغ انسان بیاید و چه بسا همو موجب سوء عاقبت انسان شود. این است آثار سوء و عمیق عدم کنترل زبان و چشم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

____________________

[1] اقبال الاعمال، ج2، ص628.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۹ فروردين ۰۰ ، ۱۲:۱۸
محمد هادی بیات
شنبه, ۲۸ فروردين ۱۴۰۰، ۰۵:۲۴ ب.ظ

یکی اش هم زیاده!

بدون ترک گناه هیچ کار نمی توان قدم از قدم برداشت.

اگر چهل شب پشت سر هم نماز شب مفصّلِ با حال بخوانیم، ولی یک روز نماز صبحمان قضا شود، تقریبا تمام آثار آن چلّه از بین می­ رود. گناه این است! نمی­ شود که اعمال این ایّام را انجام دهیم ولی اگر فرصت گناهی پیش­ آمد از آن هم نگذریم! خیلی باید مواظب بود.

 

یکی از علما می فرمودند: «اگر کسی از من بپرسد که اگر به ابتدای دورۀ طلبگی برگردی چه می ­کنی؟ به او دو جمله می­ گویم: اوّل اینکه اصلا گناه نمی­ کنم، گناه یکی ­اش هم خیلی زیاد است؛ دوّم اینکه یک لحظه از عمرم را هم از دست نمی­دهم؛ خیلی زود می­گذرد....»

 

از امام صادق(علیه ­السّلام) روایت شده است: «...إِنَّ عَمَلَ السَّیِّئِ أَسْرَعُ فِی صَاحِبِهِ مِنَ‏ السِّکِّینِ‏ فِی‏ اللَّحْم» [1]:

اثر گناه در صاحبش، از اثر چاقوی برّنده در گوشت، سریع­تر است».

 

«و اساسا اینکه انسان اهل اصرار به گناه باشد، و از خدا انتظار مغفرت و رحمت داشته باشد، خودش از رذائل بزرگ، یعنی غرور و تکبر است.

از امام هادی(علیه السّلام) روایت شده است: «إِنَّ مِنَ‏ الْغِرَّةِ بِاللَّهِ‏ أَنْ یُصِرَّ الْعَبْدُ عَلَى الْمَعْصِیَة، وَ یَتَمَنَّى عَلَى اللَّهِ الْمَغْفِرَة» [2].

این دامی است که شیطان برای انسان پهن می­ کند، که انسان گناه می­ کند و حاضر به ترک آن نیست، و به رحمت و مغفرت پروردگار هم امید دارد! شیطان ملعون برای اینکه انسان از رذائل، بدی‌ها، زشتی‌ها، گناهان و معصیت، بیرون نرود، مغفرت و رحمت الهی را برای او جلوه می‌دهد که او را فریب بدهد و به نام رحمت و مغفرت (نه رحمت و مغفرت حقیقی، بلکه رحمت و مغفرت سرابی)، کاری می‌کند که از رذائل بیرون نیاید... ، شیطان می‌داند اگر انسان از رذائل خارج شود، دیگر آن تسلّط نسبی شیطان به انسان، محال است» [3].

 

و از همه بدتر، اگر ما اهل گناه و خدایی نخواسته اصرار بر آن باشیم، نباید خود را در زمرۀ دوستان خدا و اهل­بیت عصمت و طهارت(علیهم­السّلام) بدانیم!

روایت شده که امام صادق(علیه­ السّلام) به یکی از اصحاب خود فرمود: «یَا جَابِرُ! أَ یَکْتَفِی‏ مَنْ یَنْتَحِلُ‏ التَّشَیُّعَ أَنْ یَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ؟ فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَه‏...، وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ، لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ، أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ أَکْرَمُهُمْ عَلَیْهِ أَتْقَاهُمْ‏، وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ...، مَنْ کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً، فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ؛ وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً، فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ؛ وَ مَا تُنَالُ‏ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَل‏ و الوَرَعِ» [4]:

ای جابر! آیا برای کسی­ که خود را شیعه می­ داند، همین قدر که ادعای محبّت ما اهل بیت را داشته باشد، کافی است؟ پس به خدا قسم که شیعۀ ما نیست، مگر آنکه تقوای الهی دارد و از او اطاعت می­ کند...، و بدانید که بین خدا و احدی خویشاوندی نیست، [لذا] محبوبترین و با کرامت ترین بنده نزد او با تقوا ترین آن­ها و عامل ترینشان به طاعات است...، کسی که مطیع خداست دوست ماست، و کسی که عصیان پروردگار می ­کند، دشمن ماست! و ولایت ما تنها با عمل [صالح] و ورع بدست می­ آید.

 

پس یکی از مهمّترین مراقبت­ های این ایّام، که حتّی بر انجام مستحبّات و عمل به اعمال این روزها و شبهای شریف مقدّم است، دوری از محرّمات الهی است.

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

____________________

[1] المحاسن، ج1، ص115.

[2] وسائل الشیعه، ج7، ص137.

[3] جلسۀ 310  درس اخلاق آیت الله قرهی، با موضوع مراقبه.

[4] الکافی ، ج3، ص 90.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۰ ، ۱۷:۲۴
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۷ فروردين ۱۴۰۰، ۱۰:۲۰ ق.ظ

هر وقت که یادت آمد!

از برخی صالحین (علیهم­ السّلام) روایت شده است: «در شب بیست و سوّم ماه رمضان، ایستاده و نشسته و در هر حال، بلکه در کلّ این ماه و به هر صورت که امکان داشت، بلکه در طول عمرت هرگاه به یادت آمد، بعد از تمجید خداوند متعال و درود بر پیامبر و آلش (مثلا با گفتن «الحمدُ لِلّهِ وَ الصَّلاة عَلی رَسولِ اللهِ و آلِهِ الطّاهِرینَ [1]»)، این دعا را تکرار کن:

 

«اللَّهُمَ‏ کُنْ‏ لِوَلِیِّکَ‏ الحّجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ [صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ] فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلاً [2].»

 

و البته متن این دعا طبق نقل دیگر چنین است:

«اللَّهُمَ‏ کُنْ‏ لِوَلِیِّکَ‏ الْقَائِمِ‏ بِأَمْرِکَ‏ الْحُجَّةِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْمَهْدِیِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ أَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَ السَّلَامِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ مُؤَیِّداً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طُولًا وَ عَرْضاً وَ تَجْعَلَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ الْوَارِثِینَ اللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ اجْعَلِ النَّصْرَ مِنْکَ‏ لَهُ وَ عَلَى یَدِهِ وَ الْفَتْحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ لَا تُوَجِّهِ الْأَمْرَ إِلَى غَیْرِهِ اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَکَ وَ سُنَّةَ نَبِیِّکَ حَتَّى لَا یَسْتَخْفِیَ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ وَ اجْمَعْ لَنَا خَیْرَ الدَّارَیْنِ وَ اقْضِ عَنَّا جَمِیعَ مَا تُحِبُّ فِیهِمَا وَ اجْعَلْ لَنَا فِی ذَلِکَ الْخِیَرَةَ بِرَحْمَتِکَ وَ مَنِّکَ فِی عَافِیَةٍ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ‏ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِکَ وَ یَدِکَ الْمَلْأَى فَإِنَّ کُلَّ مُعْطٍ یَنْقُصُ مِنْ مِلْکِهِ وَ عَطَاؤُکَ یَزِیدُ فِی مِلْکِکَ [3].»

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد / دعا کبوتر عشق است بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب / که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا / ز پشت پردۀ غیبت به ما نظر دارد

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

___________________

[1] مفاتیح نوین، ص794.

[2] مصباح المتهجّد، ج2، ص630.

[3] اقبال الاعمال، ج1، ص85 – 86.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۷ فروردين ۰۰ ، ۱۰:۲۰
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۲۶ فروردين ۱۴۰۰، ۱۰:۵۶ ق.ظ

توبه ای اینگونه

ما وقتی می­خواهیم به دیدن کسی برویم، با همان سر و وضعی که در منزل داریم که نمی­رویم! استحمامی می­ کنیم، لباسی عوض می­ کنیم، عطری می­زنیم، فکر می­ کنیم که چه بگوییم و چگونه بگوییم و...

ورود به ایّامی که مورد عنایت و لطف خاصّ پروردگار است (همچون ماه مبارک رمضان)، آداب وشرایط خودش را دارد.

 

شست و شویی کن و آنگه به خرابات خرام

تا نگردد ز تو این دِیرِ خراب، آلوده


پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به در آی
که صفایی ندهد، آبِ تراب آلود

 

پس لازم است انسان با آمادگی کامل وارد این اوقات شریف شده و در مدّت اقامت نیز آداب را رعایت کند.

 

یکی از توصیه هایی که ائمۀ اطهار(علیهم­ السّلام) و علمای اسلام به این منظور بیان فرموده­ اند «توبه» است.

 

امام سجاد(علیه ­السّلام) در یکی از دعاهای ماه رمضان، چنین با خداوند متعال مناجات می­ کند:

«أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً إِلَى عَفْوِکَ، وَ سَمَّیْتَهُ‏ التَّوْبَةَ،...فَقُلْتَ‏ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً...، فَما عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذلِکَ الْبابِ یا سَیِّدِی بَعْدَ فَتْحِهِ، وَ إِقامَةِ الدَّلِیلِ عَلَیْه‏؟...» [1]:

خدایا! تو کسی هستی که برای بندگانت دری به سمت بخشش خود گشودی و آنرا «توبه» نامیدی، پس گفتی: بسوی خداوند توبه کنید، توبه ­ای خالصانه...، پس ای مولای من! دیگر چه عذر و بهانه­ ای است برای کسی­که از ورود به این باب غفلت کند، بعد از آنکه تو آنرا گشودی و به سویش راهنمایی کردی؟...

 

پس سزاوار است که پیش از ورود و یا در ابتدای ورود به این اوقات فرخنده، برای اینکه شروعی بهتر داشته باشیم، ابتدا خود را در چشمه سار توبه شستشو دهیم تا با ظاهر و باطنی پاک و با صفا وارد ضیافت الهی شویم.

به این منظور، غسل و نماز توبه نیز سفارش شده است:

سید بن طاووس روایت کرده است: «رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) در یکشنبۀ ماه ذی القعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم! کدام یک از شما می خواهد توبه کند؟

عرض کردیم: همه می خواهیم توبه کنیم.

فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و 4 رکعت نماز(در هر رکعت: حمد + 3 مرتبه توحید + فلق + ناس) بخوانید، سپس 70 مرتبه استغفار کنید و آنرا به «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» ختم کنید.

آنگاه دست ها را بالا آورید و بگویید:

«یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، اغْفِرْ لِی‏ ذُنُوبِی‏ وَ ذُنُوبَ‏ جَمِیعِ‏ الْمُؤْمِنِینَ‏ وَ الْمُؤْمِناتِ‏ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إلَّا انْت».

سپس فرمود: هر بنده­ ای از امّت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می شود: «ای بندۀ خدا! عمل خود را از سرگیر، زیرا توبۀ تو پذیرفته و گناهت آمرزیده شد» و...

عرض کردیم: ای رسول خدا! اگر بنده­ ای این عمل را در غیر این ماه (ذی القعده) انجام دهد چه اثری خواهد داشت؟

فرمود: «همانند آنچه توصیف کردم برای او خواهد بود...» [2].

 

و نیز خواندن «مناجات التائبین» امام زین العابدین(علیه­ السّلام) ـ اوّلین مناجات از مجموعۀ مناجات های پانزده گانۀ ایشان که در مفاتیح الجنان هم آمده (لینک) ـ بسیار پسندیده و تأثیر گذار است.

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

___________________

[1] دعای 45 صحیفه سجادیه.

[2] اقبال الاعمال، ج2، ص20.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۶ فروردين ۰۰ ، ۱۰:۵۶
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۲۵ فروردين ۱۴۰۰، ۰۱:۳۴ ب.ظ

خط ویژۀ عبادت 2

اگر در سایر ایّام سال گرفتار امور روزمرّۀ خود هستیم و از محاسبه و رسیدگی به امور باطنی خود غافلیم و رغبت چندانی به عبادت و انجام مستحبّات نداریم، لا اقل در ماه رمضان، قدری از فعالیت های خود کاسته و به محاسبه و اصلاح امر آخرت بپردازیم.

 

کلمات علمای اعلام، بر این مطلب تصریح دارد.

مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی می­ فرمودند:

«از دیگر مراقبت­ها در این ماه این است که سالک بداند... سه ماه رجب، شعبان و رمضان ماه عبادت است. پس سزاوار است طالبان علم در آن ماه­ها عبادت را مقدم بر تحصیل علم نمایند؛ گرچه تحصیل علم نیز از برترین عبادتهاست» [1].

 

هرچند طلب علم بر همه واجب است و برای اهل علم از اوجب واجبات است، ولی حتی بر ایشان نیز لازم است که در این ایّام قدری از امور تحصیلی کم کرده و برای عبادت وقت بیشتری بگذارند؛ زیرا ثمرۀ تحصیل علم که «معرفت» است، باید در عبادت ظاهر شود. پس اگر اهل علمی حال عبادت ندارد به تحصیل خود شک کند، چرا که «إِنَّما یَخْشَى‏ اللَّهَ‏ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماء» [2].

 

مرحوم استاد سعادت پرور توصیه می­ کردند که: «تلاش کنیم در ماه رجب [و شعبان و رمضان]، بر خلاف جریان و مسیر این روزگار شنا کنیم؛ بیاییم قدری خود را خرج خودمان کنیم» [3].

رهبر معظم انقلاب نیز تاکید دارند که: «مبادا اشتغالات کاری، شما را از ذکر و توجّه و پرداختن به معنویّات باز بدارد! یعنی یکی از خطرها این است که در عمل‌ زدگی غرق بشویم و از آن ارتباط قلبی خودمان غافل بمانیم» [4].

 

آیت الله جوادی آملی می­ فرمایند: «...درس و بحث گوشه‌ای از کار است، اساس کار جای دیگر است، اگر این اساس کار را رعایت بکنیم، آن وقت لذّت علم و طهارت را می‌چشیم، اگر لذت طهارت را بچشیم هیچ چیزی جای آن را نمی‌گیرد، اگر عالَم را به وی بدهیم، برایش گزنده است» [5]

 

ضمن اینکه ما هرچه بیشتر و بهتر برای خدا وقت بگذاریم، درکارهای روزمرۀ خود توفیق بیشتری حاصل می­ کنیم.

آیت الله العظمی بهجت، در شبانه روز حدود 12 ساعت برای عبادت وقت می گذاشتند و می فرمودند: «به تجربه برای من معلوم شده که اگر از مسائل عبادی کم نشود، درسی که نیاز به یک ساعت مطالعه دارد، با ده دقیقه تمام می شود» [6].

 

آیا وقت آن نرسیده که به خود آئیم؟

اگر در این ایّام بیشتر برای عبادت خدا وقت نگذاریم، پس کِی می­ خواهیم به سراغ او برویم؟!

 

آیت الله حق شناس می­ فرمودند: «آنقدر درآن آرامگاه ابدى بخوابى که استخوانت بپوسد. حالا مغتنم بشمار، داداش جون! ... یک مرتبه می بینى، همان جا در بستر استراحت ملک الموت آمد؛ ... یک مزایاى خاصى براى این شب­ها مقرر است که باید آن را دریابیم و پروردگار هم مى‏فرماید: کسى که در این ماه مرا بخواند، من او را اجابت می کنم» [7].

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

____________________

[1] المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص99.

[2] فاطر:28.

[3] اسرار ماه رجب، ص24-27 و 58.

[4] بیانات معظم له، در دیدار رئیس جمهور و هیأت دولت، 4/6/1386.

[5] به نقل از خبرگزاری تسنیم، انتشار: 20/1/1395.

[6] بهجت الدعا، ص12-13.

[7] سخنان اخلاقی آیت الله حق شناس، دفتر اوّل، ص 98 و 197.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۵ فروردين ۰۰ ، ۱۳:۳۴
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۲۴ فروردين ۱۴۰۰، ۰۸:۲۹ ق.ظ

خط ویژۀ عبادت

«وَ ما خَلَقْتُ‏ الْجِنَ‏ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونَ» [1].

هدف از آفرینش جنّ و انس، عبادت و بندگی خداوند متعال است.

گرچه عبادت معنای عامّی داشته و مراد از آن تسلیم بودن در برابر خواست خداوند است، اما معنای خاصّ عبادت همین نماز و روزه و اعمالی است که به آن سفارش شده است.

 

از امام رضا(علیه­ السّلام) روایت شده که در بیان فلسفۀ عبادت فرموده ­اند:

«...لِئَلَّا یَکُونُوا نَاسِینَ‏ لِذِکْرِهِ‏ وَ لَا تَارِکِینَ لِأَدَبِهِ وَ لَا لَاهِینَ عَنْ أَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ إِذَا کَانَ فِیهِ صَلَاحُهُمْ وَ قِوَامُهُمْ فَلَوْ تُرِکُوا بِغَیْرِ تَعَبُّدٍ لَطَالَ‏ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُم‏...» [2]:

«...تا این که مردم یاد خدا را فراموش نکنند و آداب او را وا نگذارند و از اوامر و نواهی او غافل نشوند، زیرا درستی و قوام آنان در دین است. اگر بدون تعبّد به حال خود رها می‌شدند پس از مدّتی دلهایشان سخت می‌شد...»

 

این عبادت است که همواره انسان را به یاد معبود و معاد خود می­ اندازد و پرده­ های غفلت را از جلوی چشمانش کنار می­ زند. این عبادت است که به او یادآوری می­ کند که طوق بندگی چه کسی را بر گردن دارد و چه باید بکند. به همین خاطر است که اهل­بیت عصمت و طهارت(علیهم السّلام)، به اختصاص دادن بخشی از زمان خود به عبادت و مناجات با پروردگار بسیار سفارش نموده ­اند.

از وجود نازنین امام صادق(علیه­السّلام) روایت شده:

«فِی التَّوْرَاةِ مَکْتُوبٌ: یَا ابْنَ آدَمَ، تَفَرَّغْ‏ لِعِبَادَتِی‏؛ أَمْلَأْ قَلْبَکَ غِنًى، وَ لَا أَکِلْکَ إِلى‏ طَلَبِکَ، وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَکَ، وَ أَمْلَأَ قَلْبَکَ خَوْفاً مِنِّی، وَ إِنْ لَاتَفَرَّغْ لِعِبَادَتِی، أَمْلَأْ قَلْبَکَ شُغُلًا بِالدُّنْیَا، ثُمَّ لَاأَسُدَّ فَاقَتَکَ، وَ أَکِلْکَ إِلى‏ طَلَبِکَ» [3]:

«در تورات چنین نوشته شده است: ای فرزند آدم! برای عبادت من فارغ شو [زمانی را به عبادت من اختصاص بده]، تا قلبت را از بی­ نیازی [به مردم] پُر کنم، و تو را به­ سوی طلب خویش واگذار نکنم، و بر من است که راه فقر تو را مسدود سازم و قلبت را از خوف خودم لبریز کنم؛ و اگر برای عبادت من فارغ نشوی، قلب را از اشتغالات دنیایی پُر سازم و پس از آن راه فقر تو را نبندم و تو را به­ سوی طلبت واگذارم».

به همین جهت، در دعایی که از همان بزرگوار نقل شده، ایشان به خداوند متعال چنین عرضه می دارند:

«اللَّهُمَّ... فَرِّغْنِی‏ لِمَا خَلَقْتَنِی‏ لَهُ» [4]:

خدایا! مرا فارغ گردان، برای آن­چه که مرا برایش خلق کردی (که منظور همان عبادت باشد).

 

پ.ن: پیشاپیش حلول ماه مبارک رمضان رو تبریک عرض می کنم، ان شاء الله که ماهی پر از خیر و برکت داشته باشیم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رمضان

___________________

[1] الذّاریات: 56.

[2] عیون اخبار الرضا(علیه­السلام)، ج2، ص103.

[3] الکافی، ج3، ص 214.

[4] تهذیب الاحکام، ج3، ص 75.

۱ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۲۴ فروردين ۰۰ ، ۰۸:۲۹
محمد هادی بیات
شنبه, ۲۱ فروردين ۱۴۰۰، ۰۷:۴۱ ق.ظ

سه مساوی است با شصت!

از امام صادق(علیه­ السّلام) روایت شده: «مَنْ صامَ ثَلاثةَ أیّامٍ‏ مِن آخِرِ شعبانَ وَ وَصَلَها بِشَهرِ رَمَضانٍ، کَتَبَ اللّهُ تَعالى لَهُ صیامُ شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ» [1]:

«هرکس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آن را به ماه رمضان وصل کند، خداوند متعال روزۀ دو ماهِ پی­ در­ پی را برای او می­ نویسد

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

________________

[1] اقبال الاعمال، من لایحضره الفقیه، ج2، ص94.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۱ فروردين ۰۰ ، ۰۷:۴۱
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۰ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۲۲ ب.ظ

در روزهای آخر...

ابا صلت هِرَوی نقل می­ کند:

«در روز جمعه آخر ماه شعبان بر حضرت على بن موسى الرضا(علیهما السّلام) وارد شدم.

پس حضرت به من فرمود: اى ابا صلت! بیشترِ ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعۀ آن است، پس هر چقدر در آن­چه گذشت کوتاهی کرده ­ای، در باقیماندۀ آن جبران نما.

و بر تو باد به همّت در آن­چه که به سود توست و ترک آن­چه که فائده ­ای برایت ندارد، پس دعا و استغفار و تلاوت قرآنت را زیاد کن؛ و از گناهان خود توبه کن تا این­که ماه خدا به تو رو کند و تو خلوص داشته باشى نسبت به خداى عزّوجلّ؛

و امانتى بر گردن خود مگذار مگر آن­که ادا کنى، و کینه در قلب خود جاى مده مگر آن­که بیرون برى، و قصد نکن ارتکاب گناهی را مگر آن­که خود را از آن بازدارى، و از خدا پرهیز کن و در امور پوشیده و آشکار خود بر او توکل کن، وکسی که بر خدا توکل نماید او برایش کافى است؛ مسلّما خداوند رساننده فرمان و تحقق بخشنده اراده خویش است؛ همانا خداوند براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داده است (که از آن فروگزار نکند)؛

و این دعا را در باقى مانده از این ماه زیادتر از هر چیزى بخوان:

«أَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ، فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ‏ مِنْهُ»

[خدایا اگر در آنچه که از ماه شعبان گذشت ما را نیامرزیدی، پس در باقیماندۀ آن ما را ببخشای]

پس همانا خداوند تبارک و تعالی در این ماه بسیارى از بندگان را از آتش آزاد کند ـ به حرمت ماه مبارک رمضان که متصل به این ماه است ـ [1]».

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

_________________

[1] عیون اخبار الرضا(علیه­السّلام)، ج2، ص51.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۰ فروردين ۰۰ ، ۱۸:۲۲
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۰ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۲۷ ق.ظ

دو جور!

دو جور میشه این سوال رو پرسید:

جور اول: «چقدر هست؟»

جور دوّم: «چقدر می تونه باشه؟»

و چقدر فرق بین این دو هست!

 

«در طول روز چقدر به امام زمانت فکر می کنی؟» ، «در طول روز چقدر می تونی به امام زمانت فکر کنی؟»

«چقدر برای خانواده ات وقت میذاری؟» ، «چقدر می تونی برای خانواده ات وقت بذاری؟»

«روزانه چقدر مطالعه می کنی؟» ، «روزانه چقدر می تونی مطالعه کنی؟»

و و و

 

گاهی لازمه در امور مختلف این سوال ها رو از خودمون بپرسیم،

واقعا اونقدری که در توانمون هست، برای امور مختلف وقت میذاریم،

یا داریم از سر و تهشون می زنیم؟

#دل_کده

۰ نظر موافقین ۶ مخالفین ۰ ۲۰ فروردين ۰۰ ، ۰۶:۲۷
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۱۸ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۳۹ ق.ظ

از قتلگاه تا پرورشگاه!

یه زمانی، خانواده اصلی ترین جایی بود که بچه توش تربیت می شد...

بعدا که مدرسه به وجود اومد، بخش زیادی از مسائل تربیتی، به عهده اون گذاشته شد...

در دورۀ فعلی که عصر فنّاوری اطلاعاته، شاید بشه گفت رسانه بیشترین نقش رو در تربیت فرزند داره، تا جاییکه خیلی از پدرها و مادرها، چون حال و حوصله سر و کله زدن و وقت گذاشتن برای بچه رو ندران، از همون سنین پایین، اون رو با رسانه سرگرم می کنند!

از تماشای بی رویه تلوزیون گرفته تا بازیهای کامپیوتری و موبایلی تا سرگردانی در اینترنت و شبکه های اجتماعی و...

 

تا پیش از کرونا، همراه داشتن موبایل در مدارس ممنوع بود، اما حالا همه چیز به همین موبایل بستگی داره، چون همون مدارس تمام برنامه های خودشون رو بالإجبار در فضای مجازی برگزار می کنند و والدینی که به نحوی کودک و نوجوان خودشون رو تا اون موقع تونسته بودن مدیریت و هدایت کنن، ناگهان مجبور به رها کردنش در فضای مجازی شدن!

و دولتی که تا کنون ثابت کرده منافع ملّی و رشد فرزندان ایران اصلا براش مهم نیست ـ بلکه حتی قصد ضربه زدن هم داره ـ به نفعشه که کرونا ادامه پیدا بکنه (هم برای توجیه عملکرد به شدّت ضعیف خودش در پایان دولت به بهانه درگیر بودن کشور با کرونا، هم برای منحرف کردن افکار عمومی از بسیاری از مطالبات به حقّ خود، هم به خاطر محروم کردن مردم از شرکت در اجتماعات سازنده و روشنگرانه ای مثل نماز جمعه، هیئات، مساجد و...) طبیعیه که دلش برای نظام آموزشی کشور نمی سوزه و با اینکه می تونه با رعایت پروتکلهای بهداشتی و یا دو شیفته کردن مدارس و...، اقدام به بازگشایی اونها بکنه، ترجیح میده که بچه های مردم در فضای مجازی سرگردان باقی بمونن! فضایی که حقیقتا به قتلگاه کودک و نوجوان بدل شده است!!!

 

برگردیم به ابتدای بحث.

اینکه مدرسه شریک خانواده در تربیت فرزند شد، یه زمانی واقعا تهدید بود (مثل دوران طاغوت علی الخصوص پهلوی اوّل)، اما بعدها به فرصتی بسیار خوب تبدیل شد (همچون مدارس تیزهوشان، نمونه دولتی، مدارس قرآنی و مذهبی و و و)

حالا رسانه هم شریک خانواده در تربیت فرزند شده، و تا الان تقریبا میشه گفت جنبه تهدیدش بیش از فرصتش بوده.

این ما هستیم که با تولید محتوا (در هر قالبی) باید رسانه رو تقویت کنیم و اون رو از قتلگاه به پرورشگاه بدل کنیم و هم اینکه به فرزندان خودمون آگاهی های لازم در مواجهه با خطرات این فضا رو بدیم و طبیعتا قبلش باید خودمون سواد رسانه ای لازم در این زمینه رو داشته باشیم...

#سواد_رسانه

#خانواده_کده

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۸ فروردين ۰۰ ، ۰۶:۳۹
محمد هادی بیات
محمد هادی بیات