گره به کار فتاده، گره گشای همه...
فضائل زیارت حضرت رضا (علیه السّلام) بیش از آن است که به حساب آید، و البته در ماه رجب امتیاز خاصّ دارد، که از باب تیمّن و تبرّک، به نقل برخی روایات فضیلت زیارت آن امام هُمام می پردازیم:
راوی از امام جواد (علیه السّلام) پرسید: «...کسی که حجّ واجب خود را انجام داده است، آیا باز حجّ بیت الله الحرام برای او افضل است، یا اینکه به سوی خراسان برود و بر پدرت علیّ بن موسی (علیهما السّلام) سلام کند؟!
حضرت فرمودند: نه! بلکه به خراسان رود و بر حضرت ابوالحسن (علیه‌السّلام) سلام کند، البتّه آن افضل است؛ ولکن باید زیارت و سلامش در ماه رجب باشد[1]....»
از حضرت رضا (علیه السّلام) روایت شده: «هرکه ـ با وجود دوری خانه و مزارم ـ مرا زیارت کند، روز قیامت در سه جا به دیدارش می روم تا از ترسهای آن روز نجاتش دهم: زمانی که نامۀ اعمال را به دست راست و چپ می دهند، هنگام عبور از صراط، و هنگام سنجش اعمال در میزان[2].»
از پدر بزرگوار امام رضا(علیه السّلام)، حضرت موسی بن جعفر(علیهما السّلام) روایت شده: «هرکه قبر فرزندم على را زیارت کند، برای او نزد خداى تعالى ثواب هفتاد حجّ پاک و خالص می باشد.»
راوى استبعاد کرد و گفت: «هفتاد حجّ ؟!»
حضرت فرمودند: «آری! و حتی هفتصد حجّ.»
گفت: «هفتصد حجّ؟!»
فرمود: «بلکه هفتاد هزار حجّ.»
گفت: «یعنی هفتاد هزار حجّ؟!»
حضرت فرمود: «آری! تازه چه بسیار حجّی که مقبول نباشد [در حالیکه زیارت آن حضرت، ثواب هفتاد هزار حجّ مقبول دارد]، و هرکه آن حضرت را زیارت کند یا یک شب نزد ایشان بماند، مانند آن است که خدا را در عرش زیارت کرده باشد.»
گفت: «مثل کسی که خدا را در عرش زیارت کرده باشد؟!»
فرمود: «آری! وقتی که قیامت فرا رسد، بر عرش خداوند چهار نفر از اوّلین و چهار نفر از آخرین هستند. چهار نفر اوّلین عبارتند از: نوح، ابراهیم، موسى و عیسى (علیهم السّلام) و چهار نفر از آخرین عبارتند از: محمّد، على، حسن و حسین (علیهم السّلام)؛ سپس سفرۀ وسیعی گسترده میشود و هرکه قبور ائمه (علیهم السّلام) را زیارت کرده باشد، کنار ما می نشیند. آگاه باش! کسی که قبر پسرم علی را زیارت کرده باشد، جایگاهی بالاتر و بهتر از دیگران دارد[3].»
«با ملاحظۀ آنچه که ذکر شد، شاید سرّ استحباب زیارت حضرت ثامن‌الائمّه (علیه‌السّلام) در ماه رجب، و ارتباط قویم آن با زیارت بیت الله الحرام به دست آید؛ چرا که رجب از ماههای حرام است که تک افتاده، [همچون علیّ بن موسی الرضا (علیهما السّلام) که حرمتش واجب است و در دیار غربت، تک افتاده است] ...[4].»
