چقققققدر این جمله درسته:
«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».
«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».
«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».
#توییت_کده
برای نقد جمهوری اسلامی، به حکومت امیرالمؤمنین (علیه السلام) مثال می زنند؛
امّا برای تأیید نظام اگر به حکومت علوی مثال بزنیم، متهم به قیاس کردن با معصوم می شویم!
عججججب!
#توییت_کده
یه سؤال:
یه بچه مسلمون، در طول روز، حداقل چند بار باید به مرگ فکر کنه؟!
(یه لحظه صبر کنید و واقعا یه عدد مشخص کنید)
همۀ سرود زیبای «سلام فرمانده» یک طرف؛ و این بیت یک طرف:
«عهد می بندم؛ روزی لازمت بشم
عهد می بندم؛ حاج قاسمت بشم»
اللهم ارزقنا...
#دل_کده
اولیاء الهی، در اوج کمالات انسانی قرار داشتند. هر امر مثبتی که فکرش رو بکنیم؛ اونها در قلّه اش بودن.
یکی از مهمترین دلایل و حکمتهای این مسئله اینه که به عظمت و زیبایی و قدرت و کمالات خداوند متعال پی ببریم.
یعنی با دیدن اولیاء الهی؛ مدام به خودمون بگیم: «خدای اینها دیگه کیه؟!»
اگه یوسف اونقدر زیبا بوده؛ خدای یوسف چقدر زیباست!!
اگه پیامبر اینقدر به هدایت مردم حریصه و نسبت به مؤمنین رئوف و رحیمه؛ خالق این پیامبر دیگه چطوریه!!
خدای علی و زهرا و حسن و حسین (علیهم السلام) چقدر خواستنیه!! چقدر بزرگه!! چقدر زیبا و با شکوهه!! چقدر... چقدر... چقدر...
...
مگه نه اینکه اهل بیت (علیهم السلام) می خواستن ما رو به خدا وصل کنن! برای این اتصّال، فقط کافیه که بهشون نگاه کنی! اون وقته که خدا رو می بینی!!
خدایا؛ چشم ما رو به جمال آقامون حجّة بن الحسن (علیهما السلام) باز کن...
...
چقدر این بخش از سریال یوسف پیامبر زیباست؛ از حُسن یوسف، به حُسن خدا رسیدن:
#دل_کده
اولین باری که تو حرم دیدمشون و پشت سرشون نماز خوندم رو یادم نیست؛ امّا شاید اولین چیزی که آدم در برخورد با ایشون حس می کرد؛ ابهتشون بود.
امّا وقتی شروع به صحبت می کردند، با یه آدم تو دل برو مواجه می شدی که از حرفهاش واقعا سیر نمی شدی! از دل بر آمدن حرف رو واقعا حسّ می کردی!
یادم نمیره پیگیری مردم رو برای اینکه ایشون لااقل هفته ای یکبار یه منبر درست و حسابی تو حرم داشته باشند و به صحبتهای شش هفت دقیقه ای قبل از نماز اکتفا نشه...
فایلهای زیر، مجموعۀ بسیار کوچکی از فرمایشات این عالم اهل عمل است که در حرم مطهّر امام مهربانیها، حضرت رضا (علیه السلام) ایراد شده:
🔻 سخنرانی صبح های جمعه: (12 فایل صوتی)
🔻 سخنان کوتاه پیش از نماز: (70 فایل صوتی)
🔸 ماجرایی شگفت انگیز از توسل به حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)
➕ نشریۀ «مصابیح» (شمارۀ 7)، در معرفی آیت الله گرایلی
اگر حرم حضرت رضا (علیه السلام) مشرّف شدین، قبر این عالم وارسته رو می تونید در رواقِ کنار مزار «شیخ بهایی» زیارت کنید.
خدا به همۀ ما توفیق خدمت به اسلام و مسلمین رو عنایت کنه...
#طلبه_کده
معرّفی سوپر گروه «پرسش و پاسخ ادبیات عربی» در پیام رسان «ایتا»:
گروهی متشکّل از اساتید ادبیات عربی، طلّاب و دانشجویان.
با هدف:
⁉️ پاسخگویی به سؤالات ادبی اعضاء؛
👥 بحث و گفتگوی ادبی.
#آموزش_کده
از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) روایت شده است:
«جبرئیل بر من نازل شد در حالیکه پشت مقام ابراهیم نماز می خواندم و بعد از نماز برای امّت خود طلب آمرزش میکردم. جبرئیل گفت: «ای محمد! به تو توصیه می کنم که به امّت خود امر نمائی که سه روز ایّام البیض هر ماه (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم)، این دعای شریف را بخوانند».
[در ادامه، جبرئیل خواص و ثواب های بسیاری را برای این دعای ارزشمند بیان می کند که به برخی از آنها اشاره می کنیم:]
«ای محمد! هر کس از امّت تو این دعا را بخواند خدای تعالی عذاب قبر را از او برطرف می کند و او را از فزع اکبر و از آفات دنیا و آخرت نگاه میدارد...
ای محمد! من بر توصیف پاداش این دعا قادر نیستم و اندازۀ آن را به جز خدا کسی نمی داند.
ای محمد! اگر تمام درختان دنیا قلم، و دریاها مرکب، و همۀ خلایق نویسنده گردند، بر نوشتن ثواب این دعا توانایی ندارند.
هیچ اندوهگینی این دعا را نمی خواند مگر آنکه خدای تعالی غم و اندوه او را برطرف می نماید. کسی به این دعا خدا را نمی خواند و حاجتی را طلب نمیکند مگر آنکه خدای عزّوجلّ حاجت او را در دنیا و آخرت برآورده می کند، و او را از مرگ ناگهانی و هول قبر و فقر در دنیا نگاه می دارد، و خدای تبارک و تعالی در قیامت به او اذن شفاعت را عطا می نماید در حالیکه روی او خندان خواهد بود.
کسیکه روزه گرفته و این دعا را بخواند خدای عزّوجلّ برای او ثوابی مانند ثواب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و ابراهیم خلیل الله و موسی کلیم الله و عیسی و محمد(صلوات الله علیهم اجمعین) را می نویسد.
اگر کسی از دشمنی می ترسد و این دعا را بخواند، خداوند او را در پناهی محکم جای میدهد و دشمن بر وی قدرت نمی یابد. بنده ای نیست که این دعا را بخواند و بر او قرضی باشد، مگر آنکه خداوند متعال قرض او را ادا نماید. کسیکه این دعا را بر بیماری بخواند، خدای متعال آن بیمار را به برکت این دعا شفا می دهد.
از فضیلت هایی که در شأن این دعا نقل شد، کسی تعجب نکند، زیرا اسم اعظم خداوند متعال در این دعاست. کسیکه به خدا و رسول او و به این دعا ایمان داشته باشد، نباید در دل خود نسبت به آنچه در شأن این دعا ذکر شده است شک کند، زیرا خداوند متعال خواسته است به کسی بیاندازه روزی دهد[1].»
و این دعا چنین است:
ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) در حال تشنگی و گرسنگی به شهادت رسیدند:
🔻 قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ جَائِعاً قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ عَطْشَانا...
و خوشا به سعادت این عزیز؛ که با دهان روزه؛ لب تشنه و گرسنه؛ در حرم امام رضا (علیه السلام)، روزۀ خودش را با شربت شهادت افطار کرد!
اللّهُمَّ اجعَل وَفاتی قَتلاً فی سَبیلِکَ تَحتَ رایَةِ نَبِیّکَ مَعَ أولیائِک وَ أسئَلُکَ أن تَقتُلَ بِی أعدائَکَ و أعداءَ رسولِکَ...
بعدا نوشت: حجّت الاسلام «دارایی» هم به فیض شهادت نائل آمدند...
تو این دوره زمونه، کمتر کسی پیدا میشه که تعداد سالهای عمرش سه رقمی بشه.
پس با این حساب، بعید به نظر می رسه که حتّی متولدین 1400 هم، قرن بعدی رو ببینن؛ چه برسه به مایی که دهه ها قبل از 1400 متولّد شدیم!!
بنابراین؛ به احتمال خیلی خیلی زیاد، اگر حادثه ای رخ نده و بصورت طبیعی بخوایم عمر بکنیم، از نیمه های قرن جدید، دیگه هر لحظه باید منتظر باشیم که ناگهان بانگی برآید و خواجه بمیرد.
در این سالهای باقی مانده هم، همونطوری زندگی خواهیم کرد که تا حالا کردیم!
پس اگه از این شیوه راضی نیستیم، خوبه که تصمیم جدّی بگیریم و با توکّل به خدا و توسّل به ائمه هدی (علیهم السلام)، تغییر و تحوّل رو از خودمون شروع کنیم که دیگه فرصتی نیست...
خدایا؛ غَیِّر سُوءَ حالِنا بِحُسنِ حالِکَ...
#دل_کده
پشت سیستم، مشغول کار بودم.
برادر زاده ام با یه دفترچه و کاغذ اومد روبروم نشست و گفت: «عمو؛ از 1 تا 5 یه عدد بگو».
منم ـ در حالیکه بیشتر حواسم به کار بود ـ یه عدد گفتم.
شروع کرد به کشیدن یه چیزی.
دوباره گفت: «از 1 تا 5 یه عدد بگو».
گفتم.
و دوباره و دوباره و دوباره...
و هر بار که عددی می گفتم، ریز ریز می خندید و یه چیزی می کشید.
کنجکاو شدم که ببینم نتیجۀ این ردّ و بدل شدن عددها چی میشه...
که در نهایت با یه چیز خیلی خیلی جالب مواجه شدم:
هر بار عدد گفتنِ من، مساوی با شکل گرفتن بخشی از شخصیت نقاشی بود؛ و از همه جالب تر، نتیجۀ این نقاشی و مقایسه اش با شخصیت های انتخابی سایر اعضای خانواده:
_ از این ابتکار واقعا خوشم اومد و با ذوق و شوق ازش پرسیدم: خودت اینا رو درست کردی؟
+ آره :)
_ همینجوری از ذهنت؟
+ آره :)
_ یعنی از چیزی الهام نگرفتی؟
+ نه :))
_ خیلی باحاله. می تونی تازه چیزای دیگه هم بهش اضافه کنی. مثلا مدل لباس. یقۀ گرد یا هفت و...؛ کفش و ساعت و بعضی چیزای دیگه...؛ خیلی قشنگ بود، آففففففرین :)
#خاطره_کده
راوی از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) در مورد روزۀ ماه رجب سوال کرد. حضرت فرمودند: «أینَ أنتُم عَن شَعبان[1]؟»: چرا از روزۀ شعبان غافلید؟
و نیز از ایشان روایت شده: «...هُوَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرٌ یُرْفَعُ فِیهِ الْأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ جَلَّ جَلَالُهُ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ لِی عَمَلِی وَ أَنَا صَائِم[2]»:
شعبان ماهی است که مردم از آن غافل اند و آن بین رجب و ماه رمضان قرار گرفته است[3]، و آن ماهی است که اعمال به سوی خداوند جهانیان جلّ جلاله بالا برده می شود، پس دوست دارم که اعمالم بالا رود در حالی که روزه هستم.
پ.ن: شاید دلیل غفلت ما از شعبان این باشد که با شروع ماه رجب ـ از باب اینکه هر امر جدیدی لذت بخش است ـ تصمیم به استفاده از آن می گیریم و سعی بر مراقبت داریم، اما خسته شده و رمقی در انتهای ماه رجب و آغاز ماه شعبان برایمان نمی ماند و اصلا فراموش می کنیم که در چه اوقات ویژه ای هستیم؛ ماه رمضان هم که روزه اش بر ما واجب است و خواه نا خواه بهره ای از این ماه مبارک می بریم؛ در این میان این ماه شعبان است که نتوانسته ایم از آن بهرۀ کافی را برده و غریب و مغفول مانده است.
#پرونده_ویژه
#ماه_شعبان
