محمد هادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

۳۳ مطلب با موضوع «پرونده ویژه :: ماه رجب» ثبت شده است

جمعه, ۱۵ بهمن ۱۴۰۰، ۱۱:۲۹ ق.ظ

روزۀ ماه رجب و جایگزین سادۀ آن

از اعمال بسیار موکّد و با فضیلتِ[1] رجب، روزۀ تمام ماه، یا بخشی از آن، اگرچه یک روز است[2]؛

و اگر توان روزه ندارد[3]، به ­جای آن هر روز صدقه بدهد ـ و لو به یک قرص نان[4] ـ ؛

و اگر توان صدقه را نیز ندارد، بجای آن 100 مرتبه این ذکر را بگوید:

«سُبْحانَ الْإِلٰهِ الجَلیلِ، سُبْحانَ مَنْ لایَنْبَغِی التَّسْبیحُ إِلاّ لَهُ، سُبْحانَ الأَعَزِّ الأَکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أهْلٌ[5]

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب


[1] . مطابق روایات، روزۀ یک روز در این ماه، اجر روزۀ هزار سال را دارد، و کسی­ که یک روز از رجب را روزه بدارد، خداوند بهشت را بر او واجب کرده او را با اهل بیت و در رتبۀ ایشان قرار می­دهد. فضائل الاشهر الثلاثه، ص19؛ بحارالانوار، ج94، ص55.

[2] . پیر مردی به پیامبر(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) عرض کرد که از روزۀ تمام ماه عاجز است، حضرت فرمود: «روز اوّل، وسط و آخر ماه را روزه بدارد که ثواب روزۀ کل ماه را دارد»، بحار الانوار، ج95، ص395. و روزهای دیگری که [در این ماه] به روزه گرفتن سفارش بیشتری شده­اند، از این قرار­اند: ایّام البیض، روز بیست و هفتم، سه روز متوالی که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشند.

[3] . چه بخاطر ضعف جسمی، یا وقوع ماه رجب در فصل گرما، یا پیش آمد امر مهم تری که روزه به آن ضرر می­رساند و...

[4] . از حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده: «... سوگند به آن‏ کسی که جانم به دست اوست، اگر کسى هر روز این صدقه را بدهد، به تمام [فضائل و ثواب های روزه] و به بیشتر از آن خواهد رسید، و اگر همه خلق آسمانها و زمین گرد آیند تا اندازه اجر او را معیّن کنند، به ده یک آن فضایل و درجاتى که در بهشت به آن­ها می رسد، نخواهند رسید....» ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه انصاری، ص 109-117.

[5] . اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص747، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص58؛ زاد المعاد، ص15؛ مفاتیح الجنان.

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۵ بهمن ۰۰ ، ۱۱:۲۹
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۱۴ بهمن ۱۴۰۰، ۱۰:۰۸ ق.ظ

شست و شویی کن و آنگه به خرابات خرام...

امام سجاد(علیه­السّلام) در یکی از دعاهای ماه رمضان، به خداوند متعال چنین عرضه می­دارد:

«أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً إِلَى عَفْوِکَ، وَ سَمَّیْتَهُ‏ التَّوْبَةَ،... فَقُلْتَ‏ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً...، فَما عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذلِکَ الْبابِ یا سَیِّدِی بَعْدَ فَتْحِهِ، وَ إِقامَةِ الدَّلِیلِ عَلَیْه‏[1]؟...»:

خدایا! تو کسی هستی که برای بندگانت دری به سمت بخشش خود گشودی و آن­را «توبه» نامیدی، پس گفتی: بسوی خداوند توبه کنید، توبه ­ای خالصانه...، پس ای مولای من! دیگر چه عذر و بهانه­ ای است برای کسی­ که از ورود به این باب غفلت کند، بعد از آن­که تو آن­را گشودی و به سویش راهنمایی کردی؟!...

 

پس سزاوار است که در ابتدای ورود به اوقات فرخندۀ ماه رجب، شعبان و رمضان و برای اینکه آغازی بهتر داشته باشیم، ابتدا خود را در چشمه سار توبه شستشو دهیم تا با ظاهر و باطنی پاک و با صفا وارد ضیافت­ های الهی شویم.

 

به این منظور، غسل و نماز توبه سفارش اکید شده است[2]:

 

سید بن طاووس روایت کرده است: رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) در یکشنبۀ ماه ذی القعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم! کدام یک از شما می­ خواهد توبه کند؟

عرض کردیم: همه می­ خواهیم توبه کنیم.

فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و 4 رکعت نماز (در هر رکعت: حمد + 3 مرتبه توحید + فلق + ناس) بخوانید، سپس 70 مرتبه استغفار کنید و آن­را به «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» ختم کنید.

آن­گاه دست­ها را بالا آورید و بگویید:

«یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، اِغْفِرْ لِی‏ ذُنُوبِی‏ وَ ذُنُوبَ‏ جَمِیعِ‏ الْمُؤْمِنِینَ‏ وَ الْمُؤْمِناتِ،‏ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إلَّا أنْتَ[3]‏.»

سپس فرمود: هر بنده ­ای از امّت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می­شود: «ای بندۀ خدا! عمل خود را از سرگیر، زیرا توبۀ تو پذیرفته و گناهت آمرزیده شد» و...

عرض کردیم: ای رسول خدا! اگر بنده­ای این عمل را در غیر این ماه (ذی القعده) انجام دهد چه اثری خواهد داشت؟

فرمود: «همانند آن­چه توصیف کردم برای او خواهد بود...[4]

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان


[1] . دعای 45 صحیفه سجادیه.

[2] . نقل شده که این نماز را جبرئیل در شب معراج به پیامبر اکرم(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) آموخته است، که خود نشانۀ اهمیت و عظمت آن است. و انجام دادن آن در یکشنبه های ماه ذی القعده و سایر ایّام سال، از جمله در آستانۀ ورود به اوقات شریف سفارش شده است.

[3] . «ای خدای توانمند و بسیار آمرزنده! گناهان من و همۀ مومنین و مومنات را ببخش، که همانا غیرِتو کسی توان بخشش گناهان را ندارد.»

[4] . اقبال الاعمال، ج2، ص20.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۴ بهمن ۰۰ ، ۱۰:۰۸
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۲۱ اسفند ۱۳۹۹، ۱۰:۲۷ ق.ظ

بزرگترین حادثه ی تاریخ!

زمانی می ­توان ارزش و اهمیت شب و روز مبعث را درک کرد، که اهمیت بعثت پیامبر(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) را درک نمود.

آیا رویدادی مهم تر از برانگیخته شدن آخرین پیامبرالهی وجود دارد؟! به همین خاطر مقام معظم رهبری این روز را «بزرگترین حادثۀ تاریخ» معرفی می ­کنند [1].

اسلام از این روز فرخنده ظهور کرد. اسلامی  که امروز و بعد از گذشت هزار و چهارصد و اندی سال، و در دورانی که تمام مکاتب فکری بشری، آخرین نفس­های خود را می­ کشند و لحظه به لحظه به افول خود نزدیک­ تر می شوند؛ در صدد پایه گذاری تمدن نوین اسلامی بوده و در انتظار ظهور آخرین منجی و پیشوای خود لحظه شماری می­ کند. بنابراین، عید مبعث یعنی روز تجدید عهد و میثاق با اسلام؛ یگانه دین آسمانی [2].

 

مسئلۀ جالب توجّه دیگر اینکه بعثت نبی مکرم اسلام(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) در ماه رجب، یعنی ماه امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) قرار گرفته است. و این نشان دهندۀ یکی بودن مسیر نبوّت و ولایت است. این­که این­قدر به زیارت امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) در شب و روز مبعث تاکید شده، برای چیست؟ آیا جز برای توجّه دادن به این مطلب مهم است؟ آیا جز به ­خاطر یکی بودن مقام نوری این دو بزرگوار است؟

از رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) نقل شده است: «هزار سال پیش از آفرینش آدم، من و على در نزد خداى عزّ وجلّ یک نور بودیم. آن نور خداوند را تسبیح و تقدیس مى‌کرد تا هنگامیکه پروردگار سبحان آدم را آفرید. آن‌گاه این نور را در صلب وى قرار داد. پس از آن نیز پیوسته این نور یکى بود تا سرانجام ما را در صلب عبدالمطلب به دو شاخه تقسیم فرمود [نور من در صلب عبدالله و نور علی در صلب ابوطالب قرار گرفت] و از این رو نبوت در من و جانشینى و خلافت در على است [3].

 

و در روایت مشابهی آمده است: «...فَعَلِیٌّ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ عَلِیٍّ، لَحْمُهُ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُهُ مِنْ دَمِی، فَمَنْ أَحَبَّنِی فَبِحُبِّی أَحَبَّهُ، وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَبِبُغْضِی أَبْغَضَه‏» [4]:

پس علی از من و من از علی هستم، گوشت او از گوشت من و خونش از خون من است؛ پس کسی­ که مرا دوست دارد، بخاطر دوستی من علی را نیز دوست دارد، و کسی­که بغض او را دارد، به خاطر این است که مرا مبغوض داشته است.

ابن ابی الحدید معتزلی مذهب در شرح نهج البلاغۀ خود روایتی از امام صادق(علیه ­السّلام) نقل می کند: «علی(علیه­ السّلام) با پیامبر(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) پیش از رسالت، نور [الهی] را می­ دیدند و صدا [ی ملائکه] را می­ شنیدند، و همانا پیامبر(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) به او گفت: اگر من خاتم انبیاء نبودم، همانا تو با من در نبوّت شریک بودی، لکن اگرچه نبی نیستی، وصی نبیّ و وارث او، بلکه سیّد اوصیاء و امام پرهیزکاران هستی [5].

 

پس در این شب و روز شریف، به رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ و آله)، و امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) متوسّل شده و می­گوئیم: «یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُ‏ یَا عَلِیُ‏ یَا مُحَمَّدُ إِکْفِیَانِی‏ فَإِنَّکُمَا کَافِیَانِ،‏ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَان‏.»

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

__________________

[1] 1392/2/25.

[2] «إنَّ الدیّنَ عِندَ اللهِ الاسلامُ»، آل عمران:19.

[3] بحارالأنوار، ج‏35، ص24.

[4] الخصال، ج2، ص640.

[5] شرح نهج البلاغه، ج13، ص310.

۰ نظر موافقین ۶ مخالفین ۰ ۲۱ اسفند ۹۹ ، ۱۰:۲۷
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۱۲ اسفند ۱۳۹۹، ۰۶:۴۶ ق.ظ

پای منبر حضرت

اگر ماه رجب، ماه امیرالمؤمنین(علیه­ السّلام) است، و اگر ما به وجود آن حضرت افتخار می­ کنیم، و سنگ محبّتش را به سینه می­زنیم، آیا نباید رجبمان رنگ و بوی محبوبمان را بدهد؟

اگر نه اینگونه است، باید به ادّعای خود شک کنیم! این چه محبّتی است که انس و خلوتی در پی ندارد؟!

اگر در ماه حضرت با ایشان ارتباطی نداریم، پس کِی به سراغ او می­رویم؟! حتما باید حضرت را در محراب عبادش غرق به خون ببینیم تا به یاد او بیفتیم و بر مظلومیتش اشک بریزیم؟ حتما باید صدای حضرت به «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبِةِ» [1] بلند شود تا به خود آئیم؟! فقط باید خود را در مجلس عزایش نشان دهیم؟! پس تا قبلِ آن کجائیم؟!

 

حالِ ما حال آن­هایی است که مولا بر فراض منبر فرمود: «سَلونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدونِی» [2] و آن­ها اعتنایی نکردند؛ اما همین که آن بزرگوار از میانشان رفت، به سر و سینه می­زدند و گریه سر می­دادند!

هنوز چند صباحی تا لیالی قدر و ضربت خوردن مولایمان مانده. هنوز مانده که هاتف ندا دهد: «قُتِلَ‏ عَلِیٌ‏ الْمُرْتَضَى» [3]. هنوز مانده که یتیم شویم. هنوز میهمان آن بزرگوار هستیم. پس تا می­توانیم از بودن در مهمانسرای حضرت نهایت بهره را برده و کاری کنیم تا رجبمان رنگ و بوی مولایمان را بدهد، که هرچه به آن حضرت نزدیک­تر باشیم، به سود خودمان است.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

____________________

[1] خصائص الأئمة(علیهم­السّلام‏)، ص 63.

[2] نهج البلاغه، خطبه 189، ص 280.

[3] بحار الانوار، ج42، ص285.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۲ اسفند ۹۹ ، ۰۶:۴۶
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۹، ۱۰:۱۵ ب.ظ

روزه رو بشکن، هفتاد برابر ثواب ببر!!

در روایات معتبره آمده است: هرکس قصد روزۀ مستحبّی کند و مهمان برادر مومنی باشد و میزبان طعامی برای او حاضر سازد و از او بخواهد که افطار کند، ثواب افطار کردن هفتاد برابر بیشتر از ثواب روزه داشتن است و البته این مربوط به کسی است که اظهار روزه داری کرده است، اما اگر روزۀ خود را اظهار نکند، ثوابش بیشتر و برابر با روزۀ یک سال است. [1]

سید بن طاووس نیز می­ نویسد:

«اگر دیدی افطار و خودداری از ادامۀ روزۀ مستحبّی فضیلت بیشتری دارد، از پیروی از ارادۀ خداوندِ آگاه به غیب شرم مکن و بر اساس خواست خدا افطار کن، و به خرده­ گیری و ایراد بندگان او توجّه مکن. مثلا اگر روزۀ مستحبّی گرفته بودی و برادر دینی ­ات تو را به خوردن غذایی دعوت کرد، دعوت خدا را اجابت کن... [یا] اگر دیدی روزۀ مستحبّی تو را از انجام برخی امور واجب یا مستحبّ مهم تر از روزه با­ز­می­دارد، به ترک روزه اقدام کن و حکمی را که خداوند بزرگ شمرده است بزرگ بدان و آنچه را که او کوچک شمرده است، کوچک بشمار، و مگو کسانی که از روزۀ من اطلاع دارند، از عذر من در اقدام به ترک روزه اطلاع ندارند! که اگر چنین کنی روزۀ تو روزۀ ریائی و عبادت غیر خدا بوده و از گناهان کبیره است.» [2]

همه اینها، برای احترام گذاشتن به مؤمن و زشتی رد کردن دست اوست، که می گوید اگر روزۀ مستحبی داشتی، بخاطر تعارف دیگری آن را بشکن، نگو روزه دارم! بخور! ثواب این خوردن، از آن روزه به مراتب بیشتر است.

اسلام این است.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

____________________

[1] زاد المعاد، ص15.

[2] اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ص746.

۰ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۰۷ اسفند ۹۹ ، ۲۲:۱۵
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۹، ۰۶:۳۵ ق.ظ

معجزه متحرک!

اینکه دیوار کعبه بدون دخالت کسی بشکافد، زنی بار دار داخل شود، و دیوار از همان ناحیه بسته شود، بکوشند که درِ کعبه را باز کنند اما نشود، تا سه روز کسی از این خانم خبر نداشته باشد، پس از سه روز دوباره دیوار شکافته شود و این خانم با نوزادی در دست خارج شود و برای آخرین بار دیوار بسته شود...!! [1].

این همه حادثۀ معجزه آسا در محیط کوچک مکه آن روز یک بمب خبری محسوب می­شود. کودکی که به اعجاز متولد شده است، و این کودک همیشه با خودش این عنوان را یدک خواهد کشید. هرگاه مردم او را ببینند، به یاد آن اعجاز می ­افتند.

علی(علیه­ السّلام) معجزۀ متحرک است!

حالا خداوند متعال این معجزۀ متحرک را ملازمِ محمد امین(صلوات ­الله­ علیه ­و آله) قرار می ­دهد. چه ترکیب جالبی! وقتی علی(علیه ­السّلام) به عنوان نخستین مرد به پیامبر(صلّی ­الله ­علیه ­و آله) ایمان می ­آورد، باید برای مردم مکه در حقانیّت رسول خدا کافی باشد. کودکی که معجزه وار متولد شد، به او ایمان آورده است! معجزه ­ای که سالها در کنار این مردم زندگی کرده است، حالا در کنار قرآن محمد(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) قرار می گیرد. واقعا که چقدر زیباست. علی(علیه ­السّلام) خود معجزه­ ای است که تصدیق کنندۀ رسالت پیامبر(صلّی­ الله­ علیه­ و آله)، و دلیل بر وحیانی بودن قرآن اوست.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

____________________

[1] امالی صدوق، ص133.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۷ اسفند ۹۹ ، ۰۶:۳۵
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۹، ۰۳:۵۶ ب.ظ

از دست ندهیم!

از امام صادق(علیه­ السّلام) روایت شده است:

«سه  ماه به این امّت داده شده که به هیچ­ یک از امّت‌ها داده نشده است: رجب، شعبان و ماه رمضان؛

و  سه  شب به این امّت داده شده که به احدی مثل آن داده نشده است: شب سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم از هر ماه؛

و  سه  سوره به این امّت داده شده است که به هیچ ­یک از امّت‌ها داده نشده است: سورۀ«یس»، سورۀ«تَبارَکَ اَلَّذِی بِیَدِهِ اَلْمُلْکُ» و سورۀ«قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ».

بنابراین، هرکس این  سه را جمع کند، برترین عطایایى که به این امّت داده شده است را، جمع کرده است.

عرض شد: چگونه انسان بین این  سه جمع کند؟

[حضرت کیفیّت نماز را توضیح داده و فرمودند: هرکس این نماز را بخواند] جمیع فضیلت این  سه  ماه را حایز گردیده و همۀ گناهان او به جز شرک به خدا آمرزیده مى‌گردد [1].

 

اما کیفیت نماز:

شب سیزدهم 2 رکعت، شب چهاردهم 4 رکعت و شب پانزدهم 6 رکعت؛ و در هر رکعت این سوره ­ها خوانده می شود: حمد، یس، مُلک و توحید.

از دست دادن این نماز، خسارت محض است،

خدایا کمک کن که غفلت نکنیم...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_______________________

[1] اقبال الاعمال، ترجمه روحی، ج2، ص789.

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۶ اسفند ۹۹ ، ۱۵:۵۶
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۶ اسفند ۱۳۹۹، ۰۶:۳۳ ق.ظ

حیاتِ کعبه

یکی از با فضیلت ترین اعمال ماه رجب، عمرۀ رجبیه است. از امام صادق(علیه ­السّلام) روایت شده است:

«الْمُعْتَمِرُ یَعْتَمِرُ فِی أَیِّ شُهُورِ السَّنَةِ شَاءَ، وَ أَفْضَلُ‏ الْعُمْرَةِ عُمْرَةُ رَجَبٍ» [1]:

عمره گزار در هر ماهی که خواست می­ تواند آنرا بجا آورد، و با فضیلت ترین عمره، عمرۀ رجب است.

 

اگر ماه رجب، ماه علی(علیه­ السّلام) است، پس مردم باید بیایند و دور خانه­ ای که او به اعجاز الهی در آن متولد شده طواف کنند. و همگان خواهی و نخواهی، از روی رغبت یا کراهت، ناچاراند تسلیم این حقیقت شوند.

 

راوی از حضرت فاطمۀ زهرا(سلام­ الله­ علیها) پرسید: چرا علی(علیه­ السّلام) برای احقاق حقّ خود حرکتی نکرد؟

حضرت فرمودند: «...یَا بَا عُمَرَ، لَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلّی ­الله­ علیه­ و آله): مَثَلُ‏ الْإِمَامِ‏ مَثَلُ‏ الْکَعْبَةِ، إِذْ تُؤْتٰى وَ لَا تَأْتِی...» [2]:

ای ابا عمر! همانا رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) فرمودند: مثَل امام مثَل کعبه است، که باید به سویش حرکت کنند، نه این که او به جانب مردم رود.

 

چرا علی(علیه­ السّلام) باید در کعبه متولد شود؟ چون حیات‌ کعبه و اسلام‌ به‌ ولایت‌ اوست؛ لذا شاعر به غایت درست گفته است که:

نماز بی ولای او، عبادتی است بی وضو

به منکِر علی بگو، نماز خود رها کند

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

______________________

[1] الکافی (دار الحدیث)، ج9، ص214.

[2] کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص198-200.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۶ اسفند ۹۹ ، ۰۶:۳۳
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۴ اسفند ۱۳۹۹، ۰۷:۱۳ ق.ظ

هر شب، مرا می خوانند!

در روایتی بسیار زیبا و تاثیر گذار از حضرت رسول(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) چنین نقل شده است:

«إنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِی السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی. فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی ذَلِکَ الْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»:

خداوند ـ [تبارک و] تعالی ـ فرشته ای را در آسمان هفتم قرار داده است که به آن «داعی» (دعوت­ کننده) گفته می ­شود. پس زمانی که ماه رجب فرا رسد، آن فرشته هر شب تا به صبح از عدنان عرش اینگونه ندا سر می­ دهد:

«طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ، طُوبَى لِلطَّائِعِینَ»

خوش به حال ذاکرین! خوش به حال اطاعت کنندگان!

و [خودِ] خداوند ـ [تبارک و] تعالی ـ می­ گوید:

«أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی، وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی، وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی؛ الشَّهْرُ شَهْرِی‏ وَ الْعَبْدُ عَبْدِی وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِی، فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ، وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ، وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ، وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی، فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ» [1]:

من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند، و مطیع کسی هستم که از من اطاعت کند و آمرزندۀ کسی هستم که از من آمرزش طلب کند؛ ماه ماهِ من، بنده بندۀ من و رحمت رحمت من است، پس هرکه در این ماه مرا بخواند اجابتش می­ کنم و هرکس که از من درخواست کند به او عطا می­ کنم و هر کس که از من هدایتش را بخواهد او را هدایت می ­کنم؛ و من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، پس هر کس که به این ریسمان چنگ زند به من متصل خواهد شد.

 

اگر انسان ندای این فرشته و ندای خداوند متعال را در طول ماه رجب به یاد داشته باشد و فراموش نکند، قطعا به استفادۀ هر چه بیشتر او از این ماه کمک شایانی خواهد کرد.

 

اللهم ارزقنا...

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_______________________

[1] اقبال الاعمال، ج2، ص628.

۱ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۴ اسفند ۹۹ ، ۰۷:۱۳
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۹، ۰۶:۱۵ ق.ظ

ثواب و عقاب، دو برابر!

احادیث در عظمت ماه رجب و افزایش پاداش اعمال در آن بسیار است. به عنوان نمونه، روایت شده: «رَجَبٌ شَهْرٌ عَظِیمٌ یُضَاعِفُ‏ اللَّهُ‏ فِیهِ‏ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ...» [1]:

رجب ماه بزرگی است، خداوند در آن پاداش حسنات را مضاعف کرده و بدیها را در آن محو می­ کند. 

 

و یا اینکه: «أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنَ الثَّوَابِ مَا لَا عَیْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى‏ قَلْبِ‏ بَشَرٍ» [2]:

«در ماه رجب‏ اگر خودت را تصفیه کنى، پروردگار عزیز آنقدر بر تو افاضه می فرماید که نه گوشى شنیده، نه چشمى دیده و نه بر قلب کسى خطور کرده است» [3].

اما آنچه که بیشتر باید به آن توجّه کرد این است که در این ماه، عقاب سیّئات نیز مضاعف می­ شود. در حدیثی قدسی، خداوند متعال خطاب به حضرت آدم(علیه ­السّلام)، می فرماید: «...یا آدَمُ! قُل لِوَلَدِکَ أن یَحفَظوا أنفُسَهُم فی‏ رَجَبٍ،‏ فإنَّ الخَطیئَةَ فیهَ عَظیمَةٌ...» [4]:

ای آدم! به فرزندانت بگو که در ماه رجب از خود محافظت کنند [که مبادا پایشان لغزیده و مرتکب خطایی شوند]، چرا که گناه در آن بسیار بزرگ است.

 

میرزا جواد آقای ملکی تبریزی می فرمایند: «کسی­ که در شبهای ماه رجب به محرمات الهی مشغول گردد، از کسی که در غیر این شبها به حرام روی می­ آورد بدتر است و این کار موجب بد عاقبتی می گردد» [5].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

___________________

[1] ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص54.

[2] همان، ص56.

[3] سخنان اخلاقی آیت الله حق شناس، دفتر سوّم، ص246.

[4] اقبال الاعمال، ج3، ص236.

[5] المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص103.

۰ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۳۰ بهمن ۹۹ ، ۰۶:۱۵
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۹۹، ۰۷:۲۲ ب.ظ

لیلة الرغائب، شب عطاهای بسیار!

اوّلین شب جمعۀ ماه رجب، «لیلة الرغائب»(شب عطاهای بسیار بزرگ) نام دارد و نماز ویژه ای در آن وارد شده است

 

از وجود نازنین حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایتی به این مضمون نقل شده است:

«... از اوّلین جمعۀ ماه رجب غافل نشوید؛ پس همانا آن شبی است که فرشتگان آن را «لیلة الرغائب» نامیده اند، زیرا هنگامی که یک سوّم از شب سپری شود، دیگر هیچ فرشته­ ای در آسمان­ها و زمین باقی نمانده مگر اینکه در کعبه و اطراف آن جمع شده­ اند؛ و در این هنگام خداوند ایشان را چنین خطاب می­ کند: ای ملائکۀ من! هرچه می­ خواهید از من درخواست کنید. پس فرشتگان می­گویند: خواهش ما این است که روزه داران این ماه را بیامرزی. پس خداوند تبارک و تعالی می­گوید: همانا این کار را انجام می دهم...»

 

در ادامۀ روایت، حضرت نمازی برای این شب بیان می­کنند که کیفیّت آن چنین است:

بین نماز مغرب و عشاء، 12 رکعت، در هر رکعت: حمد + 3 مرتبه قدر + 12 مرتبه توحید؛

پس از اتمام نماز، 70 مرتبه می­ گویی: «اللّهُمَّ صَل‏ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الأُمِّیِّ [الهاشِمِیِّ]وَ عَلَى‏ آلِهِ‏»؛

سپس سر به سجده گذاشته و 70 مرتبه بگو: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ، رَبُّ المَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ»؛

سپس سر از سجده برداشته و بگو: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ، وَ تَجاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ، إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الأَعْظَمُ»؛

سپس دوباره سجده کرده و ذکری را که در سجدۀ اوّل گذشت 70 مرتبه بگو، و در حال سجده حاجت خود را از خدا بخواه، که إن شاء الله مستجاب خواهد شد.»

 

در ادامه روایت می­ فرمایند: «... قسم به آن­که جانم در دست اوست، کسی این نماز را نمی­ خواند مگر اینکه خداوند تمام گناهانش را می­ آمرزد، حتی اگر به اندازۀ کف دریاها و عدد شن­ ها و برگ درختان و به سنگینی کوه­ ها باشد؛ و روز قیامت می­ تواند هفتصد نفر از اهل بیتش را که مستوجب عذاب الهی شده ­اند شفاعت نماید؛ و زمانی­که شب اوّل قبرش فرا برسد، خداوند ثواب این نماز را به صورت فردی که بهترین چهره را دارد، با صورتی گشاده و زبانی گویا نزد او فرستاده و به او می­ گوید: ای دوست من! بشارت بر تو باد، که از هر شرّی خلاصی یافتی.

می­ پرسد: تو کیستی که من تا کنون کسی را نیکو منظر تر و خوشبوتر از تو ندیده بودم؟

می­ گوید: ای دوست من! من ثواب آن نمازی هستم که تو در فلان شب و فلان شهر و فلان ماه و فلان سال خواندی؛ حال امشب آمده­ ام تا حقّ تو را ادا کرده، مونس تنهایی تو بوده و وحشت را از تو دور کنم، و زمانی­که در صور دمیده شد سایۀ بالاسر تو باشم، پس همانا هیچ خیری از ناحیۀ مولای تو بی پاسخ نمی­ ماند.» [1]

پ.ن: در میان عامّۀ مردم، لیلة الرغائب به «شب آرزوها» شهرت یافته است؛ و احتمالا این معنا از آنجا نشأت گرفته که «رغائب» را (که در متن این روایت آمده)، جمع «رغبة» ـ به معنای میل داشتن و آرزو کردن ـ پنداشته­ اند، در حالی­ که این کلمۀ جمع «رغیبة» به معنای عطای بزرگ و بسیار است.

پس منظور از رغائب در اینجا، ثواب و فضیلت بسیار بزرگی است که خداوند متعال به اقامه کنندۀ این نماز وعده داده، که موجب میل و رغبت بنده به این شب و عمل آن می­ شود [2].

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

______________________

[1] اقبال الاعمال، ج3، ص185-186.

[2] سید محمود طیب حسینی، بررسی اعتبار روایت «لیلة الرغائب» وتحقیق در معنای رغائب، دو فصلنامۀ علمی پژوهشی حدیث پژوهی، سال دهم، شمارۀ 19، بهار و تابستان 1397، ص279-300.

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۲۹ بهمن ۹۹ ، ۱۹:۲۲
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۹۹، ۰۶:۴۴ ق.ظ

مهمانسرای حضرت

مطابق روایتی [1]، هر کدام از ایّام هفته متعلق به یک یا چند تن از معصومین(علیهم­ السّلام) است. در این بین روز یکشنبه متعلق است به امیرالمؤمنین علی(علیه­ السّلام) که در بخشی از زیارت ایشان در این روز می خوانیم:

«...یَا مَوْلاىَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ، هَذاَ یَوْمُ الْأَحَدِ وَ هُوَ یَوْمُکَ وَ بِاسْمِکَ، وَ أَنَا ضَیْفُکَ فِیهِ وَ جارُکَ، فَأَضِفْنِى یَا مَوْلاىَ وَ أَجِرْنِى، فَإِنَّکَ کَرِیمٌ تُحِبُّ الضِّیافَةَ، وَ مَأْمُورٌ بِالْإِجارَةِ، فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَیْکَ فِیهِ، وَ رَجَوْتُهُ مِنْکَ...»[2]:

«ای مولای من، ای امیرمؤمنان، امروز روز یکشنبه و روز تو و به نام توست و من در این روز میهمان و پناهنده به تو­ام، ای مولای من، از من پذیرایی کن و مرا پناه ده، چه همانا تو کریمی و مهمان ‌نوازی را دوست می‌داری و از سوی خدا مأمور به پناه دادنی، پس خواهشی را که برای آن در این روز بسوی تو میل نمودم و آن را از تو امید دارم را بر آورده ساز.»

همانطور که هر یکشنبه میهمان امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) هستیم، در تمام ماه رجب نیز بالخصوص میهمان آن حضرت بوده و سر سفرۀ احسانشان نشسته ­ایم.

خاطر ما آسوده است که خوب میزبانی داریم و او خود به خوبی می­داند که چگونه از میهمانانش پذیرایی کند. نگرانی ما از بهره بردن خودمان از فرصتهای ویژۀ این ضیافت علوی است. نگران آن هستیم که مبادا چشم باز کنیم و ببینیم که ماه رجب با تمام خوبی هایش دارد از ما خداحافظی می­ کند و ماه شعبان از راه می رسد، اما آن طور که باید و شاید از ماه امیرالمؤمنین(علیه ­السّلام) استفاده نکرده ­ایم.

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

_____________________

[1] بحار الانوار، ج 99، ص 210.

[2] همان، ص212.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۹ بهمن ۹۹ ، ۰۶:۴۴
محمد هادی بیات
محمد هادی بیات