محمدهادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

۱۰۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «بهترین مطالب» ثبت شده است

پنجشنبه, ۹ تیر ۱۴۰۱، ۱۰:۱۷ ب.ظ

عذاب الهی؟

گاه و بیگاه می شنویم که حوادث و بلایای طبیعی که در کشور اتفاق می افته رو برخی «عذاب الهی» می دونن که بخاطر گناهان مردم اتفاق افتاده.

سیل، زلزله، خشکسالی و و و.

آیا اینها واقعا عذاب الهی هستن؟

یعنی همونطور که مثلا بعضی از اقوام گنهکار گذشته که با چنین حوادثی عذاب شدن، الآن هم بعضی مردم ما که درگیر چنین مسائلی هستن، دارن عذاب میشن؟

 

عذاب اخروی رو همین اوّل کار بذاریم کنار، چون ارتباطی به این بحث نداره.

امّا عذاب دنیوی بر دو نوعه: «عذاب اِستیصال» و «عذاب غیر استیصال».

 

عذاب استیصال اون عذابیه که گنهکاران یک قوم بطور کامل نابود میشن (مثل نابود شدن کامل قوم نوح، لوط، هود، صالح و سایر انبیاء الهی). مادۀ «أصل» در لغت یعنی از ریشه برکندن.

این عذاب چندتا شاخصه داره:

1) پیامبر الهی باید بین مردم حضور داشته باشه.

2) در صورت تردید مردم، پیامبر وظیفه داره که براشون معجزه بیاره و حقّ رو کاملا واضح کنه.

3) به مردم مهلت داده بشه تا ایمان بیارن (مثلا حضرت نوح 950 سال طول رسالتش بوده. یعنی اینقدر مردم زمانش مهلت داشتن!).

شکل ظاهری چنین عذابهایی هم خاصّ بوده که بشر امروزی تاحالا نظیرش رو در حوادث طبیعی مشاهده نکرده! (مثل ماجرای اصحاب فیل، غرق شدن فرعونیان در دریا، زیر و رو شدن سرزمین قوم لوط و بارش کلوخ بر آن و...).

خب، بعد از نبی مکرّم اسلام دیگه پیامبری نداشته و نخواهیم داشت؛ پس پروندۀ عذاب استیصال هم بطور کلّ تا قیام قیامت بسته خواهد بود!

 

پس؛

اوّلا: مشخّص شد که چرا عذابهایی که دامن امّت های گذشته رو گرفته، برای ما رخ نداده و نمیده.

و ثانیا: تا یه حادثه ای رخ داد و یه عده ای از بین رفتن، سریع نباید بگیم آره حتما گناهکار بودن و عذاب الهی شامل حالشون شده (که متأسفانه آدم گاهی وقتا چنین چیزهایی رو می شنوه).

 

امّا عذاب غیر استیصال، از ابتدای خلقت بوده و خواهد بود و اون عذابیه که شاخصه های بالا رو نداره؛ که خودش رو در قالب فقر و بلایای طبیعی و امثال اینها نشون میده.

 

در عذاب استیصال تر و خشک با هم نمی سوزن. یعنی عذاب فقط گنهکاران یک قوم رو نابود می کنه؛ امّا در غیر استیصال اینطور نیست و ممکنه مؤمنین هم دچار آسیب بشن که خب این بلای طبیعی برای اونها سبب آمرزش گناهان و کمتر شدن گرفتاری در برزخ، بالا رفتن جایگاهشون در بهشت و مایۀ آزمایش اطرافیان و بازگشت به سمت خدا و بیداری از خواب غفلت و... خواهد بود.

البته منشأ بسیاری از اینگونه حوادث هم دخالت های بیجای انسان در عالم طبیعته که نتیجۀ نظام علّی و معلولی حاکم بر جهان بروز چنین حوادثیه.

 

بله، گناهان انسان باعث حبس دعا، سلب و تغییر نعمت، نزول بلا و... خواهد شد؛ امّا اینها هیچ کدوم عذاب استیصال نیستن و انسانهای درگیر به این مسائل رو نباید به چشم افراد گنهکار و ناپاک و مغضوب الهی بدونیم و با بعضی سخنان نسنجیده آزارشون بدیم!

 

#شبهه_کده

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

برای اطلاعات بیشرت، رجوع کنید به مقالۀ: عذاب استیصال در قرآن با تکیه بر تفسیر المیزان.

۱ نظر موافقین ۵ مخالفین ۱ ۰۹ تیر ۰۱ ، ۲۲:۱۷
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۰ خرداد ۱۴۰۱، ۱۰:۳۰ ب.ظ

"نه" به آب خوردن اجباری!

ذهنیّت ما نسبت به الفاظی مثل «جبر، اجبار، واجب، وجوب و...» اکثرا منفیه و حسّ خوبی نسبت بهشون نداریم.

در حالیکه ما مجبور به انجام خیلی از کارها هستیم بدون اینکه ذرّه ای نسبت به اونها حسّ بدی داشته باشیم.

انجامشون رو بر خودمون «فرض، لازم، واجب و ضروری» می دونیم و هیچ مشکلی هم نداریم.

«آب خوردن» بر ما واجبه!

«غذا خوردن» بر ما واجبه!

«خوابیدن» بر ما واجبه!

و و و

کسی هست که بخواهد به این امور واجب «نه» بگه؟!

هر آدمی با عقل سلیم و غیر سلیم ضرورت این امور رو درک می کنه؛ لذا اگه از فردا تو رسانه ها بگن از این به بعد همه باید در شبانه روز حداقل دو سه نوبت آب بخورن و چند ساعتی هم بخوابن کسی کمپین «نه به آب خوردن و خواب اجباری» راه نمیندازه...

...

از طرف دیگه فرض کنید یه ظرف «سَمّ» کشنده تو خونه داریم.

بدون اینکه کسی به ما بگه «نباید» از این ظرف بخوری؛ خودمون خوردن رو بر خودمون «حرام» می کنیم و نزدیکش نمیشیم و حتّی دیگران رو هم از خطرش مطلّع می کنیم که مبادا ندونسته بهش نزدیک بشن...

حالا کیه که بخواد به «اجتناب، پرهیز و دوری» از این امر حرام «نه» بگه؟!

...

«واجب» و «حرام» الهی هم دقیقا همین شکلیه!

تنها فرقش اینه که عقل من و شما خیلی محدوده و علّت و حکمت خیلی از امور رو درک نمیکنه و اگه قرار بود ما باشیم و خودمون ضرورت انجام بسیاری از واجبات و ترک محرّمات رو نمی فهمیدیم؛ اینجاست که خدا به ما لطف کرده و این چیزها رو بر ما «واجب»، «حرام»، «مستحب»، «مکروه» و «مباح» کرده تا مبادا نخواسته و ندانسته کار دست خودمون بدیم...

به امید روزی که پایبندی به اوامر و نواهی الهی، نشانۀ عقل آدما محسوب بشه...

#شبهه_کده

۱ نظر موافقین ۹ مخالفین ۰ ۲۰ خرداد ۰۱ ، ۲۲:۳۰
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۱۶ خرداد ۱۴۰۱، ۰۲:۴۸ ب.ظ

راه یا بهانه؟

چقققققدر این جمله درسته:

«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».

«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».

«انسان اگر بخواهد کاری را انجام دهد راهش را پیدا می کند و اگر نخواهد، بهانه اش را !!!».

#توییت_کده

۲ نظر موافقین ۶ مخالفین ۱ ۱۶ خرداد ۰۱ ، ۱۴:۴۸
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۱۰ خرداد ۱۴۰۱، ۱۰:۱۲ ق.ظ

مگه باید بهش فکر کرد؟

  یه سؤال:

یه بچه مسلمون، در طول روز، حداقل چند بار باید به مرگ فکر کنه؟!

(یه لحظه صبر کنید و واقعا یه عدد مشخص کنید)

۱ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۱۰ خرداد ۰۱ ، ۱۰:۱۲
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۰۸:۵۲ ب.ظ

خدا دیگه کیه؟!

اولیاء الهی، در اوج کمالات انسانی قرار داشتند. هر امر مثبتی که فکرش رو بکنیم؛ اونها در قلّه اش بودن.

 

یکی از مهمترین دلایل و حکمتهای این مسئله اینه که به عظمت و زیبایی و قدرت و کمالات خداوند متعال پی ببریم.

یعنی با دیدن اولیاء الهی؛ مدام به خودمون بگیم: «خدای اینها دیگه کیه؟!»

اگه یوسف اونقدر زیبا بوده؛ خدای یوسف چقدر زیباست!!

اگه پیامبر اینقدر به هدایت مردم حریصه و نسبت به مؤمنین رئوف و رحیمه؛ خالق این پیامبر دیگه چطوریه!!

خدای علی و زهرا و حسن و حسین (علیهم السلام) چقدر خواستنیه!! چقدر بزرگه!! چقدر زیبا و با شکوهه!! چقدر... چقدر... چقدر...

...

مگه نه اینکه اهل بیت (علیهم السلام) می خواستن ما رو به خدا وصل کنن! برای این اتصّال، فقط کافیه که بهشون نگاه کنی! اون وقته که خدا رو می بینی!!

خدایا؛ چشم ما رو به جمال آقامون حجّة بن الحسن (علیهما السلام) باز کن...

...

چقدر این بخش از سریال یوسف پیامبر زیباست؛ از حُسن یوسف، به حُسن خدا رسیدن:

#دل_کده

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۳ ارديبهشت ۰۱ ، ۲۰:۵۲
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۴ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۰۶:۳۴ ب.ظ

آیت الله گرایلی

اولین باری که تو حرم دیدمشون و پشت سرشون نماز خوندم رو یادم نیست؛ امّا شاید اولین چیزی که آدم در برخورد با ایشون حس می کرد؛ ابهتشون بود.

امّا وقتی شروع به صحبت می کردند، با یه آدم تو دل برو مواجه می شدی که از حرفهاش واقعا سیر نمی شدی! از دل بر آمدن حرف رو واقعا حسّ می کردی!

یادم نمیره پیگیری مردم رو برای اینکه ایشون لااقل هفته ای یکبار یه منبر درست و حسابی تو حرم داشته باشند و به صحبتهای شش هفت دقیقه ای قبل از نماز اکتفا نشه...

 

فایلهای زیر، مجموعۀ بسیار کوچکی از فرمایشات این عالم اهل عمل است که در حرم مطهّر امام مهربانیها، حضرت رضا (علیه السلام) ایراد شده:

🔻 سخنرانی صبح های جمعه: (12 فایل صوتی)

🔻 سخنان کوتاه پیش از نماز: (70 فایل صوتی)

🔸 ماجرایی شگفت انگیز از توسل به حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)

نشریۀ «مصابیح» (شمارۀ 7)، در معرفی آیت الله گرایلی

 

اگر حرم حضرت رضا (علیه السلام) مشرّف شدین، قبر این عالم وارسته رو می تونید در رواقِ کنار مزار «شیخ بهایی» زیارت کنید.

خدا به همۀ ما توفیق خدمت به اسلام و مسلمین رو عنایت کنه...

#طلبه_کده

۱ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۰۴ ارديبهشت ۰۱ ، ۱۸:۳۴
محمد هادی بیات
جمعه, ۲۶ فروردين ۱۴۰۱، ۰۳:۵۷ ب.ظ

گروه پرسش و پاسخ ادبیات عربی

معرّفی سوپر گروه «پرسش و پاسخ ادبیات عربی» در پیام رسان «ایتا»:

گروهی متشکّل از اساتید ادبیات عربی، طلّاب و دانشجویان.

با هدف:

⁉️ پاسخگویی به سؤالات ادبی اعضاء؛
👥 بحث و گفتگوی ادبی.

🆔 پیوستن به گروه

#آموزش_کده

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۶ فروردين ۰۱ ، ۱۵:۵۷
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۱۹ اسفند ۱۴۰۰، ۰۵:۳۶ ق.ظ

حتی مالک اشتر!!

امیرمؤنان علی (علیه­ السّلام) در عهدنامۀ خود به مالک اشتر ـ آنگاه که او را حاکم سرزمین مصر قرار داد ـ می نویسد: «... وَ أَمْضِ لِکُلِّ یَوْمٍ عَمَلَهُ فَإِنَّ لِکُلِّ یَوْمٍ مَا فِیه‏ وَ اجْعَلْ‏ لِنَفْسِکَ‏ فِیمَا بَیْنَکَ‏ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَفْضَلَ تِلْکَ الْمَوَاقِیتِ وَ أَجْزَلَ تِلْکَ الْأَقْسَامِ وَ إِنْ کَانَتْ کُلُّهَا لِلَّهِ إِذَا صَلَحَتْ فِیهَا النِّیَّةُ وَ سَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِیَّةُ...»:

و در هر روز کار همان روز را بجا آور، زیرا برای هر روز کاری است مخصوص آن و بهترین وقتها و پاکیزه­ ترین قسمت آن­را برای خود و آنچه بین تو و خداست (عبادت و بندگی) قرار ده؛ هرچند همۀ آن وقتها (که به کار مردم رسیدگی می­ کنی) از آن خدا بوده (و عبادت و بندگی است) اگر نیّت و قصد در آن شایسته و رعیّت از آن در آسایش باشد.

 

«... فَأَعْطِ اللَّهَ مِنْ بَدَنِکَ فِی لَیْلِکَ وَ نَهَارِکَ وَ وَفِّ مَا تَقَرَّبْتَ بِهِ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذَلِکَ کَامِلًا غَیْرَ مَثْلُومٍ‏ وَ لَا مَنْقُوصٍ بَالِغاً مِنْ بَدَنِکَ مَا بَلَغَ[1]...»:

پس در (قسمتی از) شب و روزت، از تَن خود به خدا واگذار (و به عبادت او بپرداز) و به آن (واجبی) که به وسیلۀ آن به خدا نزدیک می ­شوی وفا کن و کوشش نما که دارای شرایط کمال و بی عیب و نقص باشد، اگرچه تنت را بفرساید (مانند وضو گرفتن در هوای سرد و روزه داشتن در هوای گرم).

 

پس، اگرچه خدمت به خَلق ـ اگر با نیّت خالص باشد ـ خود عبادتی بسیار پسندیده است، لکن با این وجود حتی حاکم جامعه اسلامی با وجود همۀ مشاغلی که دارد، می ­بایست بهترین اوقات روزش را به خلوت خود با معبود اختصاص دهد.

 

سرّ این مسئله آن است که عالَم در اختیار خداوند متعال است و همۀ کائنات در برابر او خاضع و گوش به فرمان اند: «... فَالْأَمْرُ لَکَ وَحْدَکَ وَ الْخَلْقُ کُلُّهُمْ عِیَالُکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ وَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ خَاضِعٌ‏ لَکَ[2]...». پس اگر عبد، عابدانه به وظایف بندگی خویش عمل کند، خداوند همه چیز را گوش به فرمان بنده­اش می­ کند!

 

در حدیث قدسی آمده است: «عَبْدی‏ أطِعْنِى‏ حَتَّى‏ أَجْعَلُکَ مَثَلِى‏[3]»:

بندۀ من! از من اطاعت کن، تا همچون خودم قرارت دهم!

 

و از حضرت صادق (علیه ­السّلام) روایت شده است: «الْعُبُودِیَّةُ جَوْهَرٌةٌ کُنْهُهَا الرُّبُوبِیَّةُ[4]...»:

«عبودیت گوهرى است که ظاهرش عبودیت است و کنه و نهایت و باطنش، آخرین‏ منزل و هدف و مقصدش ربوبیّت است. بندگى خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگى خدا را بیشتر طى کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگارى‏اش افزوده مى‏شود[5]».

#پرونده_ویژه

#ماه_رجب

#ماه_شعبان

#ماه_رمضان


[1] . نهج البلاغه، نامه 53.

[2] . مصباح المتهجّد، ج 2، ص 592، دعای ابو حمزۀ ثمالی.

[3] . منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 361.

[4] . مصباح الشریعة، ص 7.

[5] . مرتضی مطهّری، مجموعه آثار (آزادی معنوی)، ج 23، ص 468 و 470.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۹ اسفند ۰۰ ، ۰۵:۳۶
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱۵ اسفند ۱۴۰۰، ۰۹:۴۳ ب.ظ

مظلوم، مظلوم و ظالم، ظالم است!

تصوّر خیلی از مردم ما نسبت به غربی ها این بوده که اگه دین درست و حسابی ندارند، امّا انسانیّت دارن! بشر دوستن! با فرهنگن! و...

 

وقایع اخیر اوکراین، خیلی از این تصورّات رو به هم ریخت!

این حجم از نژاد پرستی واقعا غیر قابل تصوّره!!

از مردم عادی گرفته تا سیاست مدار و خبرنگار و مجری و...، رسما و بدون خجالت بین مردم جنگ زدۀ چشم آبی و سیاه اینطوری فرق می گذارن!

بین جنگ اوکراین و یمن و عراق و افغانستان و... اینقدر تفاوت قائلن!!!

 

این رو بذارید کنار فرمایش مولای ما، آقا امیرالمؤمنین (علیه السّلام) خطاب به مالک اشتر، وقتی که برای حکومت مصر منسوبش کرد:

«...أَشْعِرْ قَلْبَکَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِمْ وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَیْهِمْ سَبُعاً ضَارِیاً تَغْتَنِمُ أَکْلَهُمْ فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْقِ...» [1]:

... مهربانی و خوش رفتاری و نیکوئی با رعیّت را در دل خود جای ده و مبادا نسبت به ایشان چون جانور درّنده بوده و خوردنِشان را غنیمت دانی که آنان دو دسته اند: یا با تو برادر دینی اند یا در آفرینش مانند تو هستند!

 

و یا در آخرین وصایای خودشون بعد از ضربت خوردن توسط ابن ملجم ملعون، خطاب به امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) می فرماید:

«... کُونا لِلظّالمِ خَصماً و لِلمَظلُومِ عَوناً...» [2]:

دشمنِ ظالم و یاری کنندۀ مظلوم باشید!

این مظلوم هر کسی بود، بود!

هر رنگ و نژادی که داشت، داشت!

هر جای دنیا که بود، بود!

هر دین و مذهبی که داشت، داشت! و...

نسبت به ظالم هم همینطور!

 

چقدر از وادی اسلام و تشیّع دور اند، کسانی که دَم از اهل بیت (علیهم السلام) می زنند، اما هیچ مشکلی با ابَر ظالمین عالَم ندارند و آه مظلومین تکونشون نمی ده!

#حدیث_کده

______________________________

[1] نهج البلاغه، نامه 53 (عهد نامه مالک اشتر).

[2] همان، نامه 47

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۵ اسفند ۰۰ ، ۲۱:۴۳
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱۵ اسفند ۱۴۰۰، ۰۴:۰۷ ب.ظ

آخرین دعای امام حسین (علیه السلام)

از جمله اعمال روز سوّم ماه شعبان، خواندن دعایی است که طبق بیان «سید بن طاووس» در «اقبال الاعمال»، آخرین دعای حضرت، در روز عاشورا بوده است:

«... و هُوَ آخِرُ دُعاءٍ دَعا بِهِ الحُسَینُ (علیه السّلام) یَومَ الکَوثَرِ [أی: یوما صارَ مَغلوباً بِکَثرَةِ العَدُوِّ]:

 

حقیقتا شایسته است که اساتید اخلاق، ساعتها فرازهای این دعا را تفسیر کنند! و کتابها در مورد فقرات این دعا  بنویسند! و از بزرگی خدایی بگویند که حسین (علیه السلام) در آخرین ساعات حیاتش او را چنین خطاب می کند:

«...أدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ أرْغَبُ إلَیْکَ فَقِیراً، وَ أفْزَعُ إلَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکِی إلَیْکَ مَکْرُوباً، وَ أسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً...»:

خداوندا... تو را از روی احتیاج می خوانم، و فقیرانه به سویت روی می آوردم، و بیمناک به جانبت پناه می آورم، و از روی شدّت اندوه به درگات می گریم و در کمال ناتوانی از تو کمک می خواهم و برای کفایت امورم بر تو توکّل می کنم...

 

و صاحبان خِرد بیایند و بگویند که چرا در روز «ولادت» آن حضرت، دعایی که در روز «شهادتش» خوانده است؛ باید خوانده شود؟!!

«اللَّهُمَّ انْتَ مُتَعالِی الْمَکانِ، عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ، شَدِیدُ الْمُحالِ، غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ، عَرِیضُ الْکِبْرِیاءِ، قادِرٌ عَلى‏ ما یَشاءُ، قَرِیبُ الرَّحْمَةِ، صادِقُ الْوَعْدِ، سابِغُ النِّعْمَةِ، حَسَنُ الْبَلاءِ، قَرِیبٌ إِذا دُعِیتَ، مُحِیطٌ بِما خَلَقْتَ. قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ الَیْکَ، قادِرٌ عَلَى‏ ما أَرَدْتَ، وَ مُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ، وَ شَکُورٌ إِذا شُکِرْتَ، وَ ذاکِرٌ إِذا ذُکِرْتَ، أدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ أرْغَبُ إلَیْکَ فَقِیراً، وَ أفْزَعُ إلَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکِی إلَیْکَ مَکْرُوباً، وَ أسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً. اُحْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا، فَإنَّهُمْ غَرُّونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوا بِنا وَ قَتَلُونا، وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَ وُلْدِ حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ‏ عَلَى‏ وَحْیِکَ، فَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ [1]».

ترجمه دعا:

خدایا تو بلندمرتبه و بزرگ قدرت مطلقی و در عذاب بس سختگیری، از آفریدگان بی‌نیازی، کبریایی‌ات فراگیر است، بر هرچه می‌خواهی توانایی، رحمتت به بندگان نزدیک است، وعده‌ات راست، نعمتت کامل و آزمونت نیکوست، هنگامی‌که خوانده شوی بسیار نزدیکی، به آنچه آفریدی احاطه داری، برای آن‌که توبه کند پذیرای توبه‌ای، بر هرچه اراده کنی توانایی و آنچه را بجویی به دست آوری، هرگاه سپاس شوی، در برابر ان سپاس اندک پاداش فراوان می‌دهی و هرگاه یاد شوی یاد کنی، از سر نیاز تو را می‌خوانم و با احتیاج به‌سوی تو میل می‌کنم و بیمناک به‌جانب تو پناه می‌آورم و غمگین به درگاهت گریه می‌کنم و در کمال ناتوانی از تو کمک می‌خواهم و برای کفایت امورم بر تو توکل می‌نمایم، بین ما و بین قوم ما [به‌حق] داوری کن، آنان ما را فریفتند و به ما نیرنگ زدند و از یاری ما دست کشیدند و با ما بی‌وفایی نمودند و ما را کشتند و حال آنکه ما عترت پیامبر تو و فرزند محبوب تو، محمّد بن عبدالله هستیم، آن‌که او را به رسالت برگزیدی و بر وحی خود امین قرار دادی، در کار ما گشایش و راه رهایی برای بیرون رفت از مشکل قرار ده، به مهرت ای مهربان‌ترین مهربانان.

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

__________________________

[1] اقبال الاعمال، ج 3، ص 304؛ مصباح کفعمی، ص 544.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۵ اسفند ۰۰ ، ۱۶:۰۷
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۸ اسفند ۱۴۰۰، ۰۵:۵۳ ق.ظ

گور کَنی!

یکی از اطبا گفته است:

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

«مردم گور خود را با دندانهایشان می کنند!!»

#توییت_کده

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ اسفند ۰۰ ، ۰۵:۵۳
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۲ اسفند ۱۴۰۰، ۰۹:۳۹ ق.ظ

زن قهرمان نیست؟!

پس از ورود اسلام به ایران، بسیاری از واژگان زبان عربی در زبان فارسی متداول گشت. لکن این واژگان در زبان فارسی گاه با کمی سعه و ضیق معنایی و گاه با همان ساختار ولی متفاوت از معنای عربی به کار می روند.


چه بسا حدیث پژوهِ فارسی زبان بر اثر انس و عادتی که با کاربرد این واژگان در فارسی دارد، بار معنایی فارسیِ واژه به ذهن او متبادر شود. روشن است بی توجّهی حدیث پژوه به این تفاوت معنایی، او را به اشتباه اندازد.

 

برای نمونه، امام علی (علیه السّلام) در نهج البلاغه می فرماید: «إنَّ المَرأةَ رَیحانَةٌ و لَیسَت بِقَهرَمانَة». باید توجّه داشت که «قهرمان» در عربی به معنای پهلوان در زبان فارسی نیست، بلکه به معنای پیشکار و متصدّی کارهاست.

 

نیز معنای حدیث «الحَسودُ لا یَسودُ» چنین است: حسود، بزرگی و برتری نمی یابد؛ نه اینکه حسود هرگز نیاسود!!

#شبهه_کده

#حدیث_کده

#خانواده_کده

_______________________________

ر.ک: آسیب شناسی فهم حدیث، ص 686

۲ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۲ اسفند ۰۰ ، ۰۹:۳۹
محمد هادی بیات
محمدهادی بیات