ماه غریب
راوی از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) در مورد روزۀ ماه رجب سوال کرد. حضرت فرمودند: «أینَ أنتُم عَن شَعبان[1]؟»: چرا از روزۀ شعبان غافلید؟
و نیز از ایشان روایت شده: «...هُوَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرٌ یُرْفَعُ فِیهِ الْأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ جَلَّ جَلَالُهُ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ لِی عَمَلِی وَ أَنَا صَائِم[2]»:
شعبان ماهی است که مردم از آن غافل اند و آن بین رجب و ماه رمضان قرار گرفته است[3]، و آن ماهی است که اعمال به سوی خداوند جهانیان جلّ جلاله بالا برده می شود، پس دوست دارم که اعمالم بالا رود در حالی که روزه هستم.
پ.ن: شاید دلیل غفلت ما از شعبان این باشد که با شروع ماه رجب ـ از باب اینکه هر امر جدیدی لذت بخش است ـ تصمیم به استفاده از آن می گیریم و سعی بر مراقبت داریم، اما خسته شده و رمقی در انتهای ماه رجب و آغاز ماه شعبان برایمان نمی ماند و اصلا فراموش می کنیم که در چه اوقات ویژه ای هستیم؛ ماه رمضان هم که روزه اش بر ما واجب است و خواه نا خواه بهره ای از این ماه مبارک می بریم؛ در این میان این ماه شعبان است که نتوانسته ایم از آن بهرۀ کافی را برده و غریب و مغفول مانده است.
#پرونده_ویژه
#ماه_شعبان
