محمدهادی بیات

راوی از رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) در مورد روزۀ ماه رجب سوال کرد. حضرت فرمودند: «أینَ أنتُم عَن شَعبان[1]؟»: چرا از روزۀ شعبان غافلید؟

و نیز از ایشان روایت شده: «...هُوَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرٌ یُرْفَعُ فِیهِ الْأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ جَلَّ جَلَالُهُ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ لِی عَمَلِی وَ أَنَا صَائِم‏[2]»:

شعبان ماهی است که مردم از آن غافل­ اند و آن بین رجب و ماه رمضان قرار گرفته است[3]، و آن ماهی است که اعمال به­ سوی خداوند جهانیان جلّ جلاله بالا برده می­ شود، پس دوست دارم که اعمالم بالا رود در حالی­ که روزه هستم.

پ.ن: شاید دلیل غفلت ما از شعبان این باشد که با شروع ماه رجب ـ از باب اینکه هر امر جدیدی لذت بخش است ـ تصمیم به استفاده از آن می­ گیریم و سعی بر مراقبت داریم، اما خسته شده و رمقی در انتهای ماه رجب و آغاز ماه شعبان برایمان نمی ­ماند و اصلا فراموش می­ کنیم که در چه اوقات ویژه ­ای هستیم؛ ماه رمضان هم که روزه ­اش بر ما واجب است و خواه نا خواه بهره ­ای از این ماه مبارک می­ بریم؛ در این میان این ماه شعبان است که نتوانسته­ ایم از آن بهرۀ کافی را برده و غریب و مغفول مانده است.

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان