چقدر فاصله داریم!
چقدر از اون کسی که سنگ محبتّش رو به سینه می زنیم فاصله داریم!!!
جای بسی تأسّف!
از علی (علیه السلام) نقل شده که فرمود: «...به من خبر رسیده یکى از سربازان معاویه به یک زن مسلمان حمله کرده و دیگرى به زنى غیر مسلمان که با مسلمانان هم پیمان بوده است و سپس طلاهاى او را از بدنش بزور بیرون آورده است و زن تنها وسیله ى دفاعش التماس، خواهش و گریه و درخواست کمک بوده است. سربازان معاویه بدون رنج و زحمت و بدون ریختن یک قطره خون و زخم دیدن با دست پر بازگشته اند. اگر مرد مسلمانى از این پس از روى تأسف و غصه بمیرد سزاوار است و سرزنش نمى شود. بسیار جاى تعجب است بخدا سوگند اتحاد اینان در راه باطل و اختلاف و متفرق بودن شما در راه حق قلب را ریشه کن میکند و غم را افزایش مى دهد...» [1]
یا امیر المؤمنین، کجائید آقا که ببینید زنان و کودکان مسلمان را پیش چشم خانواده هایشان به خاک و خون می کشند و اصلا عین خیالمان نیست!!!
چطور شما توقّع دارید از اهانت شدن به یک زن غیر مسلمانِ هم پیمان با مسلمانان جان دهیم؟!
چطور شما توقّع دارید از این بی تفاوتی مسلمین بمیریم؟!
...
أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاء؟
#ایران_شریک_غم_افغانستان
#شیعیان_هزاره
#حدیث_کده
___________________
[1] خطبه 27 نهج البلاغه: «...فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیرا...»
