رفقای سه گانه
خوبه وقتی روایتی به گوشمون خورد که مثلا می گفت مردم سه دسته اند، فلان و فلان و فلان؛ بجای اینکه تو دور و بَری هامون بگردیم ببینیم اونا جزء کدوم دسته اند، به خودمون نگاه کنیم ببینیم خودمون چطوری هستیم.
از شما دوست عزیز دعوت می کنم که با این زاویۀ دید، این روایت شریفه رو ملاحظه بفرمایید:
از امام صادق (علیه السلام) چنین نقل شده:
«الْإِخْوَانُ ثَلَاثَةٌ:
فَوَاحِدٌ کَالْغِذَاءِ الَّذِی یُحْتَاجُ إِلَیْهِ کُلَّ وَقْتٍ، فَهُوَ الْعَاقِلُ؛
وَ الثَّانِی فِی مَعْنَى الدَّاءِ وَ هُوَ الْأَحْمَقُ؛
وَ الثَّالِثُ فِی مَعْنَى الدَّوَاءِ فَهُوَ اللَّبِیب» [1].
برادران سه گروه اند:
دسته اى از آنان مانند غذایند که همیشه بدان نیاز است و آن خردمند است.
دسته دوم مانند بیمارى و آفت است و آن احمق است.
دستۀ سوم مانند داروست و آن حکیم است.
ما برای رفیقامون جزء کدوم دسته ایم؟
#حدیث_کده
_______________________________
[1] تحف العقول، حرّانی (قرن 4)، ص 323