محمد هادی بیات

برای بچه کوچیکت یه اسباب بازی میخری، تا چند وقت سرش باهاش گرمه، بعد براش عادی و تکراری میشه و حتی شاید دیگه ازش بدشم بیاد.

ما آدم بزرگا هم همینطوریم. یه موبایل جدید، لپ تاپ جدید، خونۀ جدید، ماشین جدید...، تا یِ مدتی برامون جذابه و لذت داره، بعدش دیگه عادی میشه و اگه بتونیم در اولین فرصت عوضش میکنیم.

برای همین هم بزرگان گفتن: «لِکُلِّ جَدیدٍ لِذَّةٌ» [1]: هر چیز جدیدی لذت بخشه.

آدم ازدواج که میکنه وارد یه دنیای جدیدی میشه و تا مدتی (شاید یکی دو سال) همه چی براش لذت بخش و جذابه ولی چه دلت بخواد و چه نخواد، عادی شدن و حتی زده شدن از زندگی مشترک آسیبیه که هر زندگیی رو تهدید میکنه.

اما یه راهکار خیلی خوب هست که نه تنها این زندگی برات عادی نشه، بلکه روز به روز و لحظه به لحظه هم شیرین تر و قشنگتر هم بشه...

و اون اینکه پای یه عشق دیگه رو هم به زندگیت باز کنی، یِ مثلث عشقی درست کنین!

و اون نفر سوم کسی نیست جز خدا.

هرچی زن و شوهر بیشتر عاشق خدا باشن، بیشتر هوای همدیگه رو دارن و عاشقانه تر زندگی میکنن.

برای همین هم هست که حضرت آقا می فرمایند: «در محیط های اسلامی، خانواده آنچنان مستحکم است که گاهی دو نسل هم می گذرد و می بینید پدر بزرگ و پدر و نوه در یک خانه دارند با هم زندگی می کنند. این چقدر ارزش دارد؟ نه اینها از آنها سیر می شوند، نه آنها با اینها بد می شوند. همه به کمک هم می آیند... این همان خاصیت تدیّن و دینداری و مذهبی بودن و جهات خدایی را رعایت کردن است... در خانواده های متدین که زن و شوهر به این حدود [احکام اسلامی] اهمیت می دهند، می بینید که سالهای متمادی با هم زندگی می کنند. محبت زن و شوهر به یکدیگر باقی می ماند و جدائیشان از هم سخت است و دل در گرو محبت یکدیگر دارند...» [2].

#خانواده_کده

__________________________________________

[1] این عبارت روایت نیست، بلکه جمله ای است که بین علما معروف است، بعنوان نمونه در شرح اصول کافی ملا صالح مازندرانی ج2، ص202 آمده است.

[2] مطلع عشق، ص47 و 49.