گرفتی؟ گرفتم!
یکی از اساتیدمون تعریف می کردن که:
«اوایل دوران طلبگی بود. یه شب بدون اینکه برنامه ریزی قبلی داشته باشم، بدون اینکه ساعت کوک کرده باشم، سحر از خواب بیدار شدم و حال عجیبی داشتم. انگار دلم می خواست نماز شب بخونم. یه نماز شبی خوندم که تا اون موقع سابقه نداشت. خودمم تعجب کرده بودم که امشب من چِم شده!؟!
فردا دوباره همین اتفاق افتاد. پس فردا هم همینطور و من یقین داشتم یه اتفاقی افتاده و الاّ من آدمی نبودم که بتونم اینطوری برای نماز شب پاشَم و اینقدر با سوز و اشک و حال نماز بخونم.
گذشت؛ چند وقت بعد یکی از اساتیدم رو دیدم و ایشون گفتن فلانی سه روز رفته بودم کربلا، زیر قبّۀ امام حسین (علیه السلام) برات دعا کردم، گرفتی؟ گفتم آره، گرفتم!»
جدای از اثر ویژه ای که دعای زیر قبۀ مبارکۀ امام حسین (علیه السلام) داره، اساسا در روایات خیلی توصیه شده که برای همدیگه دعا کنیم که اتفاقا تأثیرات زیادی برای شخص دعا کننده هم داره.
از امام باقر (علیه السلام) روایت شده:
«سریع ترین دعا برای اجابت، دعا برای برادر دینی است که هم دعا در غیاب او باشد و هم اول برای او دعا کند. در این صورت فرشته ای که بر او گمارده شده، به این دعا آمین گوید و به دعا کننده گوید برای تو باد دو برابرش» [1].
اینکه ما برای همدیگه دعا نمی کنیم، یا کم دعا می کنیم، یا دعاهای بزرگ بزرگ نمی کنیم، می تونه نشونۀ خودخواهی ما باشه، یعنی ته دلمون می گیم: نکنه واقعا این دعا در حقّش مستجاب بشه و از ما جلو بزنه و اوضاعش جدی جدی خوب شه و ما عقب بیفتیم و...!!
در حالیکه روایت می فرماید وقتی تو براش دعا کنی، فرشته برای تو دعا می کنه و از خدا دو برابرش رو برات می خواد، غصۀ چیو می خوری؟؟!!
#حدیث_کده
#خاطره_کده
___________________________________
[1] « أَسْرَعُ الدُّعَاءِ نُجْحاً لِلْإِجَابَةِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یَبْدَأُ بِالدُّعَاءِ لِأَخِیهِ فَیَقُولُ لَهُ مَلَکٌ مُوَکَّلٌ بِهِ آمِینَ وَ لَکَ مِثْلَاهُ»، اصول کافی، چ اسلامیه، ج2، ص507.
