فکر کن یِ گزارشگر برنامۀ تلوزیونی تو خیابون یِ دفعه جلوی شما رو بگیره و بپرسه:
«مهمترین وظیفۀ همسران و اعضای خانواده در قبال هم چیه؟»
چی جوابشو میدین؟!
(قبل از اینکه ادامۀ متن رو بخونید لطفا واقعا به این سوال جواب بدین؟ اصلی ترین وظیفه، اصلی ترین توقع شما از اعضای خانواده و علی الخصوص همسرتون چیه؟؟؟؟؟؟)
.
.
.
.
گاهی تو یِ جمعی نشستیم و صحبت می کنیم که یک دفعه یادی از بنده خدایی به میون میاد که از دنیا رفته،
بعدشم میگیم شادی روحش یِ صلوات بفرستین.
(اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم)
یعنی طرف اینقدر دستش از دنیا کوتاهه که حتی نمی تونه یِ صلوات (که 10 ثانیه هم طول نمی کشه) برا خودش بفرسته!!
یعنی دیگه نمی تونه حتی به اندازۀ 10 ثانیه به خدا نزدیک بشه!!
نوبت ما هم میشه ها...
خدایا! به همۀ ما کمک کن که از تک تک ثانیه های عمرمون برای نزدیک شدن به خودت به بهترین شکل استفاده کنیم.
ممنونم ازت.
#دل_کده
بدون شک یکی از بهترین اتفاقاتی که تو دوران کودکی برام افتاد، این ماجراییه که می خوام براتون تعریف کنم:
«یکی از روزهای خدا بود که من و بابام دوتایی با هم رفتیم کوهپیمایی. یادم نیست که اون موقع مدرسه می رفتم یا نه، ولی هرچی که بود خیلی بچه بودم. نهایتا اول ابتدایی.
تو مسیر که می رفتیم بابام یه داستانی رو در مورد «حق النّاس» برام تعریف کرد که همونجا فی المجلس مو به تنم سیخ شد!!
الان که داستان رو براتون تعریف کنم، شاید بگید آخه چرا این داستان رو برای بچۀ کوچیک تعریف کردن؟!
ولی اینقدر روی من تأثیر گذار بود که از اون به بعد خیلی روی حق و حقوق مردم دقت می کردم.
نمونه کوچیکش اینکه کلی از شاخه های درخت انار همسایه مون اومده بود تو حیاط ما و انارش به آدم چشمک می زد، اما اصلا بهشون نگاه هم نمی کردم، چه برسه که بخوام بکنم».
تا بوده به ما گفتن انسان موجودی اجتماعیه، اهل زندگی دسته جمعیه.
درست هم گفتن اما همۀ مطلبو نگفتن.
اگه یه کم عمیق تر به انسان نگاه کنیم، می بینیم در عین اجتماعی بودن و بین جمع بودنش، اتفاقا خیلی خیلی تنها و غریبه!!
ما تنها به دنیا میایم،
تنها از این دنیا می ریم،
تنها تو قبر گذاشته می شیم،
تنها محشور می شیم،
و تنها به حساب و کتابمون رسیدگی میشه...
انسان محبوب بودن رو خیلی دوست داره،
اینکه بهش اهمیت بدن رو خیلی دوست داره،
دیگران هواشو داشته باشن رو خیلی دوست داره،
شاید به خاطر همین تمایلاتشم هست که دوست داره از مشکلات و نگرانیهاش با بقیه درد و دل کنه،
چون باعث میشه دل بقیه براش بسوزه،
قربون صدقش برن،
مشت و مال روحی بهش بدن
و...
حالا تو این شرایط، امیرالمومنین (علیه السلام) در توصیف مؤمن می فرمایند :
«الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِه» [1].
یعنی مومن دنبال ناراحت کردن بقیه به قیمت راحت شدن خودش نیست،
نمی خواد دیگران رو در غمش شریک کنه، اما خودش رو شریک غم دیگران میکنه،
مومن می خواد همه شاد باشن، حتی اگه کوهی از غم رو پشتش سنگینی می کنه...
واقعا عمل به این روایت کار هر کسی نیست.
#حدیث_کده
_______________________________________
[1] نهج البلاغه، ص 533.
سالها پیش یه عادت خوبی داشتم،
همه چیو می نوشتم،
درد دل هام رو می نوشتم،
از خودم ناراحت بودم می نوشتم،
برنامه ها رو می نوشتم،
آرزوهامو می نوشتم،
با خدا توش حرف می زدم،
خودمو دعوا می کردم،
و...
حتما شنیدین که میگن «فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه»!
«خانواده» کوچکترین واحد نظام اجتماعیه،
اما بزرگترین و بیشترین تأثیرات تو همین جامعه می تونه داشته باشه.
پس خانواده داری باید اولویت زندگی همۀ ما باشه، دست کم نگیریمش.
به همین خاطر مقام معظم رهبری می فرمایند:
«هر کشوری که در آن بنیان خانواده مستحکم باشد، بسیاری از مشکلات آن کشور، بخصوص مشکلات اخلاقی و معنوی آن به برکت خانوادۀ سالم و مستحکم برطرف می شود یا اصلا به وجود نمی آید...، انسان زمانی از لحاظ روحی و عاطفی، صحیح و سالم و کامل بار خواهد آمد که در خانواده بار بیاید و در خانواده تربیت شود [1].
#خانواده_کده
____________________________________
[1] مطلع عشق، ص 36 و 38.
برای بچه کوچیکت یه اسباب بازی میخری، تا چند وقت سرش باهاش گرمه، بعد براش عادی و تکراری میشه و حتی شاید دیگه ازش بدشم بیاد.
ما آدم بزرگا هم همینطوریم. یه موبایل جدید، لپ تاپ جدید، خونۀ جدید، ماشین جدید...، تا یِ مدتی برامون جذابه و لذت داره، بعدش دیگه عادی میشه و اگه بتونیم در اولین فرصت عوضش میکنیم.
برای همین هم بزرگان گفتن: «لِکُلِّ جَدیدٍ لِذَّةٌ» [1]: هر چیز جدیدی لذت بخشه.
آدم ازدواج که میکنه وارد یه دنیای جدیدی میشه و تا مدتی (شاید یکی دو سال) همه چی براش لذت بخش و جذابه ولی چه دلت بخواد و چه نخواد، عادی شدن و حتی زده شدن از زندگی مشترک آسیبیه که هر زندگیی رو تهدید میکنه.
اما یه راهکار خیلی خوب هست که نه تنها این زندگی برات عادی نشه، بلکه روز به روز و لحظه به لحظه هم شیرین تر و قشنگتر هم بشه...
راوی به همراه امام صادق (علیه السلام) به عیادت یکی از شیعیان می رن.
فردی که بیمار بوده مدام «آه» می کشیده،
بنده خدا بهش میگه: برادر من! به جای آه کشیدن ذکر خدا بگو که حضرت می فرمایند:
«همانا «آه» اسمی از اسامی خداوند عزوجل است. پس هرکه بگوید «آه» استغاثه به درگاه خداوند تبارک و تعالی برده است».
«...إِنَ آهِ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ قَالَ آهِ فَقَدِ اسْتَغَاثَ بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى» [1].
#حدیث_کده
___________________________________
[1] التوحید (قرن 3)، ص219.
یکی از بهترین توصیه های مقام معظم رهبری در خصوص ازدواج که خوندم، این فرمایشات بوده:
«اسلام اصرار دارد بر اینکه این پدیده [ازدواج] در اوان خود، هرچه زودتر، از آغاز احساس نیاز انجام گیرد. این هم از اختصاصات اسلام است.
هرچه زودتر بهتر، زودتر که می گوئیم یعنی از همان وقتی که دختر و پسر احساس نیاز می کنند به داشتن همسر؛ هرچه این کار زودتر انجام بگیرد، بهتر است. علت چیست؟
علت این است که اولا برکات و خیراتی که در امر ازدواج وجود دارد در وقت خود و زودتر از اینکه زمان بگذرد و عمر تلف بشود، برای انسان حاصل خواهد شد.
ثانیا جلوی طغیانهای جنسی را می گیرد، لذا می فرماید: «مَن تَزَوَّجَ أحرَزَ نِصفَ دینِه» [1] [کسی که ازدواج کرد نصف دینش را حفظ کرده].
طبق این روایت معلوم می شود که نصف تهدیدی که انسان دربارۀ دین خود می بیند از طرف طغیانهای جنسی است که خیلی رقم بالایی است.» [2]
#خانواده_کده
____________________________________
[1] بحار الانوار، ج100، ص219.
[2] مطلع عشق، ص21.
فرض کن تو یکی از امتحانا نتونستی نمرۀ قبولی بیاری، بعد استاد بگه اگه فلان تحقیق رو انجام بدی، یا فلان مطلب رو کنفرانس بدی، نمره قبولی بهت میدم،
از این فرصت چطوری استفاده میکنی؟
در روایتی از امام باقر (علیه السلام) آمده: «...إِنَ الْعَبْدَ لَا یُقْبَلُ مِنْ صَلَاتِهِ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ مِنْهَا بِقَلْبِهِ»:
همانا از نماز بنده، تنها آن مقدار که با قلبش توجه داشته است پذیرفته میشود.
مردی گفت: پس ما هلاک شدیم!
حضرت فرمودند: هرگز! همانا خداند عزّ و جلّ [نقص] آنرا با نوافل کامل میکند [1].
یه لحظه فکر کن،
یه لحظه به خودت نگاه کن،
ببین تو نمازات چقد حضور قلب داری،
اگه حضور قلب نداری، یا درصدش خیلی کمه،
خب بسم الله،
با نوافل جبرانشون کن.
گر گدا کاهل بوَد تقصیر صاحبخانه چیست؟
شده تا حالا از دوستی، رفیقی، آشنایی، قوم و خویشی...، یه چیزی بشنوی، بعد اون حرف رو تو دلت نگه داری یه روزی علیه اون بنده خدا استفاده کنی؟
خودمونی تر بگم: شده تا حالا از کسی یه آتو بگیری و بخوای یه روزی این مطلب رو به روش بیاری و ضایعش کنی؟
شاید باور نکنی که چقدر خدا از این کار بدش میاد!!
پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «أدنَى الکفرِ أنْ یَسمعَ الرّجُل مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فیَحْفَظَها علَیهِ یُریدُ أنْ یَفْضَحَهُ بها، اولئکَ لا خَلاقَ لَهُم».
#حدیث_کده
