نعمت گمنام!
وقتی صحبت از «بهشت» و «نعمت های بهشتی» میشه، اولین چیزی که به ذهنمون خطور می کنه چیه؟
احتمالا حوری و باغهای بهشتی و غذاهای لذیذ و اموری از این قبیل...
امّا یکی از نعمتهای بزرگ بهشتی، که خدا تو قرآن 4 بار ازش نام می بره، یه مسئلۀ بسیار جالبه.
چیزی که ما کمتر به اهمیّتش پی بردیم!
چیزی که چندان احساس نیاز بهش نکردیم!
چیزی که شاید تو دنیا اصلا برامون مهم هم نبوده!!
می فرماید:
«لا تَسْمَعُ فیها لاغِیَةً» [1]؛
«لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً وَ لا تَأْثیماً» [2]؛
«لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً وَ لا کِذَّاباً» [3]؛
«لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً إِلاَّ سَلاماً...» [4]؛
در بهشت، حرف بیهوده نمی شنوی؛
بهشتیان، در بهشت نه حرف بیهوده ای می شنوند و نه حرف گناه آلود؛
بهشتیان، در بهشت نه حرف بیهوده ای می شنوند و نه دروغی؛
بهشتیان، در بهشت حرف بیهوده ای نمی شوند. هرچه به گوش می رسد، آرامش می دهد...
ما عادت کردیم به گفتن و شنیدن حرفهایی که هیچ فائده ای برامون نداره، نه به درد دنیامون میخوره و نه آخرت و جز اتلاف عمرِ بی بازگشت، هیچ نتیجه ی دیگه ای نداره.
عادت کردیم به تماشای هر فیلمی، به خوندن هر خبری، به دنبال کردن هر کسی تو فضای مجازی و و و
و واقعا چه نعمت بزرگیه که آدم هرچی بشنوه براش مفید و رشد دهنده باشه، و چیزی که براش فایده نداره یا باعث رکودش میشه، اصلا به گوشش نخوره!
اللهم ارزقنا...
#آیه_کده
_______________________
[1] الغاشیه: 11.
[2] الواقعه: 25.
[3] النّبأ: 35.
[4] مریم: 62.
