محمد هادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

۲۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «ماه شعبان» ثبت شده است

جمعه, ۲۰ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۲۲ ب.ظ

در روزهای آخر...

ابا صلت هِرَوی نقل می­ کند:

«در روز جمعه آخر ماه شعبان بر حضرت على بن موسى الرضا(علیهما السّلام) وارد شدم.

پس حضرت به من فرمود: اى ابا صلت! بیشترِ ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعۀ آن است، پس هر چقدر در آن­چه گذشت کوتاهی کرده ­ای، در باقیماندۀ آن جبران نما.

و بر تو باد به همّت در آن­چه که به سود توست و ترک آن­چه که فائده ­ای برایت ندارد، پس دعا و استغفار و تلاوت قرآنت را زیاد کن؛ و از گناهان خود توبه کن تا این­که ماه خدا به تو رو کند و تو خلوص داشته باشى نسبت به خداى عزّوجلّ؛

و امانتى بر گردن خود مگذار مگر آن­که ادا کنى، و کینه در قلب خود جاى مده مگر آن­که بیرون برى، و قصد نکن ارتکاب گناهی را مگر آن­که خود را از آن بازدارى، و از خدا پرهیز کن و در امور پوشیده و آشکار خود بر او توکل کن، وکسی که بر خدا توکل نماید او برایش کافى است؛ مسلّما خداوند رساننده فرمان و تحقق بخشنده اراده خویش است؛ همانا خداوند براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داده است (که از آن فروگزار نکند)؛

و این دعا را در باقى مانده از این ماه زیادتر از هر چیزى بخوان:

«أَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ، فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ‏ مِنْهُ»

[خدایا اگر در آنچه که از ماه شعبان گذشت ما را نیامرزیدی، پس در باقیماندۀ آن ما را ببخشای]

پس همانا خداوند تبارک و تعالی در این ماه بسیارى از بندگان را از آتش آزاد کند ـ به حرمت ماه مبارک رمضان که متصل به این ماه است ـ [1]».

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

_________________

[1] عیون اخبار الرضا(علیه­السّلام)، ج2، ص51.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۰ فروردين ۰۰ ، ۱۸:۲۲
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۸ فروردين ۱۴۰۰، ۰۱:۲۲ ب.ظ

محاسبه سال گذشته

از وجود نازنین امام باقر(علیه ­السّلام) روایت شده: «...تُعْرَضُ کُلَّ خَمِیسٍ وَ کُلَّ رَأْسِ شَهْرٍ، وَ أَعْمَالَ السَّنَةِ تُعْرَضُ‏ فِی‏ النِّصْفِ‏ مِنْ‏ شَعْبَانَ...» [1]:

تمام اعمالِ [هفته] در هر پنج‌شنبه و [تمام اعمال ماه] در اول ماهِ [بعد] و اعمال سال، در نیمۀ شعبان [به خدمت امام هر عصر و زمان] عرضه می‌شود.

 

بنابراین امشب شب عرضۀ اعمال سال گذشتۀ ما به خدمت ولی عصر (ارواحنا فداه) است و برای آن ها که پرونده اعمالشان گناه آلود است، فرصت خوبی برای توبۀ به درگاه خداوند متعال، و توسّل به صاحب این شب مبارک است؛ لذا خطاب به آن حضرت عرضه می داریم:

 

«یَا وَلِیَ‏ اللَّهِ!‏ إِنَ‏ بَیْنِی‏ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذُنُوباً، لَا یَأْتِی عَلَیْهَا إِلَّا رِضَاکُم...» [2]:

ای ولی خدا! همانا بین من و خداوند عزّوجل گناهانی است که محو نمی­شوند، مگر با رضایت شما...

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

____________________

[1] الأصول الستة عشر، ص73.

[2] فراز های پایانی زیارت جامعۀ کبیره.

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۸ فروردين ۰۰ ، ۱۳:۲۲
محمد هادی بیات
جمعه, ۶ فروردين ۱۴۰۰، ۰۱:۱۶ ب.ظ

هم تراز قدر

از رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده: شب نیمۀ شعبان در خواب بودم که جبرئیل آمد و گفت: ای محمد! آیا در این شب می­ خوابی؟

گفتم: ای جبرئیل! امشب چه شبی است؟

گفت: شب نیمۀ شعبان. ای محمد! برخیز.

 

بدین سان جبرئیل مرا بیدار کرد و سپس به سوی «بقیع» برد و گفت: سرت را بلند کن که امشب، شبی است که درهای آسمان گشوده می­ گردد و در نتیجه درهای رحمت، درِ خشنودی، درِ آمرزش، درِ تفضّل، درِ توبه، درِ نعمت، درِ بخشش، درِ نیکی در آن گشوده می­ گردد و خداوند به شمارۀ مو و پشم چهارپایان، بندگان را [از آتش جهنّم] آزاد می­ کند و عمر انسانها را در آن استوار می­سازد و روزی های همگان در طول آن سال تا سال آینده را تقسیم می­ کند و همۀ رخدادهای سال آینده در آن نازل می­ گردد.

ای محمد! هرکس این شب را با گفتن تسبیح، تهلیل، تکبیر، خواندن دعا، گزاردن نماز، قرائت قرآن، انجام اعمال مستحبی دیگر و استغفار به درگاه خدا احیاء کند، بهشت جایگاه و استراحتگاه او می گردد و خداوند، گناهان پیشین و پسین او را می آمرزد...، پس ای محمد! این شب را احیا کن و به امتت دستور ده که آنرا احیا کنند و با عمل در آن به درگاه خداوند متعال نزدیکی بجویند؛ زیرا این شب، شب شریفی است.

 

ای محمد! من به سوی تو آمدم درحالی­که همۀ فرشتگان آسمان در این شب در پیشگاه خدا به صف ایستاده­ اند؛ برخی در رکوع و برخی در قیام و بعضی در سجده ­اند و عده ­ای دعا می ­کنند و برخی تکبیر می­ گویند و گروهی استغفار نموده و برخی تسبیح می­ کنند. ای محمد! خداوند متعال در این شب بر بندگانش اشراف نموده و همۀ مؤمنانی را که در این شب به شب­ زنده داری پرداخته و نماز می­ گذارند، یا به تسبیح مشغول­ اند، یا در رکوع ­اند یا در سجده­ اند و یا به گونه ­ای دیگر به یاد خدا می ­پردازند، می ­آمرزد.

 

این شب شبی است که هرکس در آن دعا کند، دعایش مستجاب می­ گردد و هرکس درخواست کند، خواسته­ اش برآورده می­ گردد و هرکس آمرزش بخواهد، آمرزیده می­ گردد و هرکس توبه کند، توبه ­اش پذیرفته می ­شود.

 

ای محمد! هرکس از خیر این شب محروم بماند، واقعا محروم گردیده است [2].

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

___________________

[1] اقبال الاعمال، ج3، ص320-321.

۱ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۰۶ فروردين ۰۰ ، ۱۳:۱۶
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۳ فروردين ۱۴۰۰، ۱۰:۱۷ ق.ظ

لا اقل یکبار در طول عمر!

به خواندن «دعای کمیل» در هر شب جمعه، علی الخصوص در ماه شعبان و شب نیمۀ آن بسیار سفارش شده است.

 

مقام معظم رهبری می فرمودند: «...من یک وقتی از امام(رضوان‌ اللَّه‌ علیه) پرسیدم در این دعاهای مأثوری که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان می‌آید و دوست دارید؟ فرمودند: دعای کمیل و مناجات شعبانیه. اتفاقاً هر دو دعا هم مال ماه شعبان است...» [1].

ماجرای نقل این دعای شریفه نیز بسیار جالب است:

از کمیل بن زیاد نخعی روایت شده:

«همراه با گروهی از اصحاب امیرمؤمنان(علیه­ السّلام) در مسجد بصره در کنار آن حضرت نشسته بودیم [که شخصی سؤالی پرسید و بحث شب نیمۀ ماه شعبان پیش آمد و حضرت فرمود:] هیچ بنده­ ای آن را احیاء نمی­ کند و دعای «خضر»(علیه ­السّلام) را نمی­ خواند، مگر آن­که خداوند دعای او را اجابت می­ کند.

(فدای غربت و مظلومیت امیرمؤمنان(علیه­ السّلام) بشوم که هیچ کس حتی نپرسید دعای حضرت خضر چیست؟)

کمیل می­ گوید: وقتی امیرمؤمنان(علیه­ السّلام) رهسپار خانه شد، شبانه به خدمت آن حضرت رسیدم.

فرمود: ای کمیل! چه چیزی باعث شد که در این زمان نزد من بیایی؟

عرض کردم: ای امیرمؤمنان! دعای خضر.

فرمود: ای کمیل! بنیشین. هرگاه این دعا را حفظ کردی، در هر شب جمعه، یا در هر ماه یک­بار، یا سالی یک­بار، یا [لاأقل] در طول عمرت یک­بار آن­ را بخوان، که خدا تو را کفایت و یاری داده و به تو روزی عطا می­ کند و هرگز آمرزش را از دست نمی­ دهی. ای کمیل! مصاحبت طولانی تو با ما موجب گردیده آنچه را که از ما درخواست نمودی، به تو عطا کنیم. سپس حضرت دعا را به جناب کمیل املا فرمودند» [2].

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

___________________

[1] 83/7/13.

[2] مصباح المتهجّد، ص844.

۰ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۰۳ فروردين ۰۰ ، ۱۰:۱۷
محمد هادی بیات
دوشنبه, ۲ فروردين ۱۴۰۰، ۰۱:۴۹ ب.ظ

مناجات شعبانیه

مناجاتی است که همۀ ائمۀ هدی(علیهم ­السّلام) آن­ را می­خوانده ­اند، و به انس با آن بسیار سفارش شده است.

 

مرحوم حضرت امام(رحمة­ الله ­علیه) جمله­ ای بسیار جالب در بیان عظمت این مناجات دارند: «...اگر نبود در ادعیه الا دعاى مناجات‏ شعبانیه‏، کافى بود براى [اثبات] اینکه امامان ما، امامان بحقّ ­اند...» [1]

و نیز فرموده ­اند: «درباره این دعا وارد شده که این مناجات حضرت امیر(علیه ­السّلام)، و فرزندان آن حضرت است؛ و همه ائمه طاهرین(علیهم­ السّلام)، با آن خدا را می خوانده‏ اند. و کمتر دعا و مناجاتى دیده شده که درباره آن تعبیر شده باشد که همه ائمه(علیهم ­السّلام) آن را می خوانده ‏اند و با آن خدا را مناجات می کرده ‏اند. این مناجات در حقیقت مقدمه ‏اى جهت تنبّه و آمادگى انسان براى پذیرش وظایف ماه مبارک رمضان می ‏باشد؛ و شاید براى این باشد که به انسان آگاهِ ملتفت انگیزه روزه و ثمره پر ارج آن را تذکر دهد.

ائمه طاهرین(علیهم ­السّلام)، بسیارى از مسائل را با لسان ادعیه بیان فرموده‏ اند. لسان ادعیه با لسانهاى دیگرى که آن بزرگواران داشتند و احکام را بیان می فرمودند خیلى فرق دارد. اکثرا مسائل روحانى، مسائل ماوراء طبیعت، مسائل دقیق الهى و آنچه را مربوط به معرفة اللّه است، با لسان ادعیه بیان فرموده‏ اند. ولى ما ادعیه را تا آخر می خوانیم و متأسفانه به این معانى توجه نداریم، و اصولا نمی ‏فهمیم چه می خواهند بفرمایند.» [2]

آیت الله مکارم شیرازی: «این مناجات اهمیّت فراوان دارد که همۀ ائمۀ معصومین(علیهم ­السّلام) بر آن مداومت داشتند. و مطالعۀ محتوای آن نیز گواه بر اهمیّت فوق العادۀ آن است، و در واقع یک دورۀ عرفان اسلامی در بالاترین سطح در آن منعکس شده و اگر انسان مفاهیم این مناجات عظیم را در درون قلب و جان خود پیاده کند، مقامات طولانی سیر و سلوک الی الله را پیموده است.» [3]

 

مرحوم میرزا جوا آقا ملکی تبریزی، می­ نویسند: «این مناجات، مناجات معروفی است و اهلش به خاطر آن با ماه شعبان مأنوس­ شده و به همین جهت منتظر و مشتاق این ماه هستند. تمام کلام اینکه این مناجات از اهمّ اعمال این ماه است، و نه تنها در این ماه، بلکه سالک بعضی از فرازهای این مناجات را در طول سال هم نباید فراموش کند و لازم است در قنوت نمازها و حالات معنوی خود زمزمه کند...؛ [البته هنگامی­ که مناجات می­ کند] از حرف­ های خود غافل نباشد، و توجه کند تا بداند چه می­ گوید و از پروردگار خود چه می­ خواهد، چون کسی­ که نمی­داند از خدا چه می­ خواهد، نمی­ توان درباره ­اش گفت: فلان چیز را از خدا خواسته، بلکه باید گفت: صرفا الفاظی را به زبان جاری ساخته. حضرت حق در قرآن می­ فرماید: «اُدْعُونی‏ أَسْتَجِبْ‏ لَکُمْ‏»، از فضل خدا بخواهید، زیرا خدا با شما مهربان است، و نمی­ فرماید فقط الفاظ را بر زبان جاری کنید» [4].

اللهمَّ ارزقنا...

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

_______________________

[1] صحیفۀ نور، ج 13، ص 31.

[2] جهاد اکبر، ص 36 و 37.

[3] مفاتیح نوین، ص672.

[4] المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص172-173.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ فروردين ۰۰ ، ۱۳:۴۹
محمد هادی بیات
يكشنبه, ۱ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۳۹ ق.ظ

ماه صلوات

عمدۀ اذکار در ماه رجب، استغفار است، تا جایی که حضرت رسول(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) رجب را«شهر الإستغفار» نامیده اند.

اما در ماه شعبان، ـ علاوه بر استغفار ـ، صلوات فرستادن بر ایشان و خاندان پاک و مطهرشان (علیهم­ السّلام)، ارزش و اهمیت به­ سزایی دارد، تا آن­جاکه از حضرتش روایت شده:

«شعبان ماه من است، در این ماه بر من و آلم بسیار صلوات بفرستید» [1].

و نیز از امام صادق(علیه­ السّلام) روایت شده: «شعبان را ماه شفاعت گویند، چراکه پیامبر شما هرکسی را که در این ماه بر او و آلش صلوات بفرستد شفاعت می کند» [2].

و از بین دوازده ماه سال، این ماه شعبان است که صلواتی خاصّ در آن وارد شده که به «صلوات شعبانیه» معروف است، لذا می­ توان ماه شعبان را ماه صلوات نامید.

«بنابراین، سالک در ماه رجب، با توبه و استغفار کسب استعداد نموده و در ماه شعبان، با بهره­ گیری از صلوات بر رسول خدا و اهل بیت پاک ایشان(علیهم­ السّلام)، و دعا و عبادت و نماز، متوسّل به حبل الله نبوی و اهل بیت او شده و مدارج سلوک را طی می­نماید» [3].

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

__________________

[1] زاد المعاد، ص44.

[2] همان، ص52.

[3] اسرار ماه شعبان، ص20.

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۱ فروردين ۰۰ ، ۰۶:۳۹
محمد هادی بیات
پنجشنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۹، ۰۷:۱۱ ق.ظ

لحظه احتضار شیطان!

شیطان دشمن دیرینۀ و قسم خوردۀ انسان است و همّ و غمّی جز گمراه کردن او نداشته و ندارد، لذا از هر حربه ­ای و فرصتی به این منظور، نهایت سوء استفاده را می ­کند. لکن در برخی شرایط مکانی یا زمانی، فعالیتش به طرز چشم گیری مضاعف می­شود.

 

خلوت با نا­محرم، از بهترین مکان­هایی است که شیطان می­تواند زهر خود را بریزد [1].

تنهایی هم مکان مناسب دیگری برای اوست؛ جایی که ـ به حسب ظاهر ـ کسی انسان را نمی بیند، راحت­ تر می تواند او را وسوسه کند [2].

و از همۀ اینها خطرناک­تر و سهمگین­ تر، لحظۀ احتضار (جان دادن) است، که شدید­ترین حملاتش را به انسان انجام می­ دهد [3].

چرا که پس از آن دیگر دست شیطان کوتاه می­ شود و اگر محتضَر موحّد از دنیا برود، دیگر کار از کار گذشته و تمام زحماتش بر باد می رود، لذا تمام همّتش را صرف اغوای او می­ کند.

می­ توان این حالت را به ماه شعبان تشبیه کرد. یعنی از آن­جا که دست شیاطین در ماه رمضان بسته خواهد شد و دیگر توانایی گمراه کردن انسان را نخواهند داشت، ماه رمضان به منزلۀ همان عالم پس از مرگ است که دیگر زمان اغوای آدمیان نیست، و شعبان به مثابۀ همان لحظۀ احتضار و آخرین فرصت برای ضربه زدن و هلاکت انسان است، لذا حملات شیطان در این ماه فوق العاده سنگین می شود.

و این مطلبی است که به خوبی از روایات استفاده می­ شود:

«...همانا پروردگار شما در این ماه درهای بهشت خود را گشوده و عرضه کرده است بر شما قصرها و خیرات آن­ را به ارزان­ ترین قیمت و آسان­ ترین کارها، پس بخرید آن­را. و عرضه کرده است برای شما ابلیس لعین شعبه­ های شرور و بلای خود را...

چون روز اول شعبان فرا رسد، ابلیس لشکر خود را در اطراف زمین و آفاق آن پراکنده کرده و به ایشان می­ گوید: در کشیدن بعضی بندگان خدا به سوی خود در این روز تلاش کنید، و به درستی ­که خدای عزّ و جلّ ملائکه را در اطراف زمین و آفاق آن پراکنده کرده و به ایشان می­ فرماید: به راستی بندگان مرا نگاه دارید و ارشادشان کنید...» [4].

بنابراین یکی از دلایل نامیده شدن این ماه عزیز به «شعبان»، همین است که در این ماه برای آخرین بار در طول سال، دو گروهِ جنود خداوند رحمان و جنود ابلیس لعین در برابر یکدیگر صف آرایی می­ کنند.

پس اگر خداوند متعال به ما توفیق داد که در ماه رجب به او نزدیک­تر شویم، مبادا مغرور بشویم، که هنوز تازه اول راه است و دشمن خود را برای حملات سنگین­ تر آماده می­ کند.

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

_______________________

[1] مستدرک الوسائل، ج14، ص266.

[2] الکافی، ج13، ص252.

[3] من لایحضره الفقیه، ج1، ص133.

[4] التفسیر العسکری (علیه السّلام)، ص637 و 645.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۸ اسفند ۹۹ ، ۰۷:۱۱
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۲۷ اسفند ۱۳۹۹، ۰۵:۰۸ ب.ظ

شعبان حسینی

روایت شده که مردی در زمان حیات رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه ­و آله) مرتکب گناهی شده [و به همین جهت] خود را پنهان کرده بود، تا این­که در راهی خلوت، با امام حسن و امام حسین(علیهما السّلام) [که خردسال بودند] برخورد کرد. پس آن­دو را گرفته و بر دوش خود گذاشت و با همین هیئت نزد رسول خدا(صلّی­ الله ­علیه ­و آله) رفت و گفت: ای رسول خدا! من به خدا و حسن و حسین(علیهما السّلام) پناهنده شده ­ام.

 

پس رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) به قدری خندید که دست خود را بر دهان مبارکش نهاد، سپس به آن مرد فرمود: برو که تو آزاد شده هستی. آن­گاه به حسنین(علیهما­ السّلام) فرمود: من شفاعت شما را در حق این مرد پذیرفتم. پس خداوند متعال این آیه را نازل فرمود[1]:

«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً» [2]:

اگر آنان هنگامى که [با ارتکاب گناه‏] به خود ستم کردند، نزد تو مى ‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏ خواستند، و پیامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى‏ کرد، یقیناً خدا را بسیار توبه ‏پذیر و مهربان مى‏ یافتند.

چه خوب است که در ماه رسول خدا ، ما نیز با توسّل به فرزند عزیزشان، به محضرشان شرفیاب شویم و از ایشان بخواهیم که برای ما از خداوند متعال طلب آمرزش نمایند؛ که قطعا خواستۀ ما اجابت خواهد شد.

 

میلاد امام حسین(علیه السلام) مبارک.

 

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

__________________

[1] شرح الاخبار، فی فضائل ائمة الاطهار(علیهم­السّلام)، ج3، ص117.

[2] النساء 64.

۳ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۷ اسفند ۹۹ ، ۱۷:۰۸
محمد هادی بیات
چهارشنبه, ۲۷ اسفند ۱۳۹۹، ۱۱:۰۴ ق.ظ

بعد از سیصد هزار سال!!

از همه جای ماه شبعان عطر شفاعت به مشام می ­رسد؛ در انتهای صلوات شعبانیه به خداوند متعال عرضه می­داریم:

«...اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِیهِ وَ نَیْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَیْهِ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِی شَفِیعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِیقاً إِلَیْکَ مَهْیَعاً وَ اجْعَلْنِی لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاکَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَنِّی رَاضِیاً وَ عَنْ ذُنُوبِی غَاضِیاً قَدْ أَوْجَبْتَ لِی مِنْکَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّضْوَانَ وَ أَنْزَلْتَنِی دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْیَارِ»:

خدایا! ما را در این ماه به پیروی از روش پیامبر و رسیدن به شفاعتش یاری فرما، خدایا! او را برای من شفیعی با شفاعت پذیرفته و راهی روشن به سویت قرار ده و مرا پیرو او گردان تا در حالی تو را در قیامت دیدار کنم، که از من خشنود باشی و از گناهانم چشم ‌پوشی و رحمت و رضوانت را بر من واجب نموده و مرا در بهشت و جایگاه خوبان درآورده باشی.

 

همۀ ما محتاج شفاعت اهل­بیت(علیهم­ السّلام) هستیم، پس باید توجه داشته باشیم که مبادا کاری کنیم که فردای قیامت شفاعت اهل بیت دیر شامل حال ما شود.

 

راوی از امیرمؤمنان(علیه ­السّلام) درخواست کرد که مرگ را برایش توصیف کند، حضرت فرمودند:

«با یکی از این سه چیز مرگ وارد می­ شود: یا بشارت به نعمت همیشگی، یا به عذاب همیشگی، یا سبب هول و ترس است و کارش مبهم و مردّد می­ باشد و نمی­ داند از چه طایفه­ ای خواهد بود؛ پس دوست ما که اطاعت کنندۀ ما بوده، یعنی معصیتی نداشته، به نعمت همیشگی بشارت داده می شود. و اما دشمن ما که با ما مخالفت می­ کرده پس به عذاب همیشگی بشارت داده می­ شود. و اما آن­که کارش مبهم است و نمی ­داند بر سرش چه می­ آید، او مؤمنی است که بر خودش اسراف و ظلم می­ کرده، یعنی گناهکار بوده است. او را مرگ فرا می­ رسد اما با ابهام و خوف و حزن، پس از آن خدا او را با دشمنان ما مساوی قرار نخواهد داد بلکه او را به شفاعت ما از آتش بیرون خواهد آورد، پس عمل کنید و اوامر الهی را اطاعت کنید و عذاب خدای را کوچک نشمارید، به درستی که از جمله گناهنکاران کسی است که شفاعت ما به او نمی رسد مگر بعد از سیصد هزار سال عذاب» [1].

 

بله، شفاعت اهل بیت شامل همۀ دوستدارانشان می ­شود، اما از آن­ جاکه فقط پاکان را به بهشت راه می­ دهند، آن­که در دنیا پاک نبوده، با عذاب پاک می­شود، و گاه این پاک شدن تا سیصد هزار سال هم طول می­کشد.

 

خدایا! به خودت پناه می­ بریم از عذاب خودت، که گریزگاهی جزء آغوش مهربان خودت نداریم، «وَ أَنَا یَا سَیِّدِی عَائِذٌ بِفَضْلِکَ هَارِبٌ‏ مِنْکَ‏ إِلَیْک» [2].

#پرونده _ویژه

#ماه_شعبان

___________________

[1] معانی الاخبار، ص288.

[2] مصباح المتهجّد، ج2، ص584.

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۷ اسفند ۹۹ ، ۱۱:۰۴
محمد هادی بیات
سه شنبه, ۲۶ اسفند ۱۳۹۹، ۰۸:۳۲ ق.ظ

ماه زیبای شفاعت

«شفاعت آن است که شخص از کسی­ که مافوق اوست خیر و نیکی را برای پایین­ تر از خودش درخواست کند، یا اسقاط عقوبت یا زیاد نمودن ثواب و یا هر دو را طلب نماید. اگر شفاعت برای اهل طاعت باشد معنایش درخواست فزونی پاداش و ثواب و بالا رفتن درجات آن­ها است، و اگر برای اهل گناه و زشتی باشد منظور از آن طلب عفو و مغفرت از لغزش­ها و گناهانشان، و اسقاط عقوبت یا عذاب و رستگاری به منافع می­ باشد...» [1].

 

یکی از فضائلی که شامل اهل مراقبت در ماه شعبان می­ شود، شفاعت رسول خدا(صلّی ­الله­ علیه­ و آله) از ایشان است و آن ­قدر مسئلۀ شفاعت در شعبان پر رنگ و لعاب است که این ماه عظیم الشأن را ماه شفاعت نامیده ­اند و پاداش بسیاری از اعمال، شفاعت پیامبر در حق ایشان قرار داده شده است.

 

از امام صادق(علیه­ السّلام) روایت شده است:«...أَکْثِرُوا فِی شَعْبَانَ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى نَبِیِّکُم‏... وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانُ‏ شَهْرَ الشَّفَاعَةِ لِأَنَّ رَسُولَکُمْ یَشْفَعُ لِکُلِّ مَنْ یُصَلِّی عَلَیْهِ فِیهِ...» [2]:

در ماه شعبان زیاد بر پیامبرتان صلوات بفرستید... و همانا شعبان را ماه شفاعت نامیده ­اند، چراکه پیامبر شما هرکسی را که در این ماه بر او صلوات بفرستد شفاعت می­کند.

 

از رسول خدا(صلّی­ الله­ علیه­ و آله) روایت شده: «شَعْبَانُ‏ شَهْرِی‏ وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَمَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ شَهْرِی کُنْتُ شَفِیعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَة» [2]:

 شعبان ماه من و رمضان ماه خداست، پس هر­کس یک روز از ماه مرا روزه بدارد، در روز قیامت شفیع او خواهم بود...

از امام رضا(علیه­ السّلام) روایت شده: «...فَإِنَّهُ‏ إِذَا کَانَ‏ یَوْمُ‏ الْقِیَامَةِ لَمْ‏ یَبْقَ‏ مَلَکٌ‏ مُقَرَّبٌ‏ وَ لَا نَبِیٌ‏ مُرْسَلٌ‏ وَ لَا مُؤْمِنٌ‏ مُمْتَحَنٌ‏ إِلَّا وَ هُوَ یَحْتَاجُ‏ إِلَیْهِمَا فِی‏ ذَلِکَ‏ الْیَوْم» [3]:

روز قیامت، هیچ ملک مقرّب، نبی مرسل و مؤمنی نیست مگر این که محتاج پیامبر خدا(صلّی­ الله علیه­ و­ آله) و امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیهما­ السّلام) باشد.

 

حال ملاحظه کنید که چه نعمت بزرگی در ماه شعبان به ما ارزانی شده است، اگر دریابیم. آن­چه که ملائکۀ مقرب و انبیاء مرسل محتاج به آن هستند، به آسانی در اختیار ما گذاشته شده است.

#پرونده_ویژه

#ماه_شعبان

____________________

[1] مکیال المکارم، ج1، ص221.

[2] وسائل الشیعه، ج10، ص512.

[3] امالی صدوق، ص19.

[4] الکافی، ج2، ص562.

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۶ اسفند ۹۹ ، ۰۸:۳۲
محمد هادی بیات
محمد هادی بیات