بی پناه

تو زندگی، هر وقت که مشکلی برامون پیش بیاد، هر وقت که بن بست بخوریم، هر وقت که احساس کنیم همه درها به رومون بسته شده، باز هم ته دلمون می گیم «خدا» هست و بهش امید داریم و دعا می کنیم و ازش می خوایم که عنایتی بکنه و گره از کارمون باز کنه.

 

اگه اون دنیا همین «خدا» ازمون رو برگردونه، اگه همین خدا بگه برو که اصلا بهت نگاهم نمی کنم، اگه بگه برو که اصلا باهات صحبتم نمی کنم، اگه همین خدا بخواد عذابمون بکنه، چی کار باید بکنیم؟!

 

«إِنَّ الَّذینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَناً قَلیلاً أُولئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ‏ اللَّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیم‏ٌ» [1]:
قطعاً کسانى که پیمان خدا و سوگندهایشان را [براى رسیدن به مقاصد دنیایى‏] به بهاى اندکى مى‏فروشند، براى آنان در آخرت بهره‏اى نیست؛ و خدا با آنان سخن نمى‏گوید، و در قیامت به آنان نظر [لطف و رحمت‏] نمى‏نماید، و [از گناه و آلودگى‏] پاکشان نمى‏کند؛ و براى آنان عذاب دردناکى خواهد بود.

#آیه_کده
____________________
[1] آل عمران: 77.

اگه برگردم...

* دانش آموز یا دانشجویی که یک سال تحصیلی رو به بطالت سپری کرده و حالا که ایام امتحانات شده، عمیقا دلش می خواد برگرده اول سال و از همون اول درسها رو سفت و سخت و محکم بگیره و با خودش می گه حتما از سال بعد بهتر درس می خونم...

* کسی که بخاطر بی احتیاطی و تصادف، اعضای خانواده اش رو از دست داده و الان خودش هم گوشۀ بیمارستانه، حتما با خودش می گه دیگه با بی احتیاطی رانندگی نمی کنم و عمیقا دلش می خواد که زمان برگرده و از اون گردنه با احتیاط عبور کنه...

* کسی که به خاطر انتخاب نادرست، حالا می خواد از همسرش جدا بشه، دلش می خواد زمان برگرده و این انتخاب رو نکنه و با خودش می گه قطعا تو انتخاب بعدی بیشتر دقّت می کنه و به حرف دلش گوش نمیده...

* وقتی یه اعدامی رو دارن می برن پای چوبۀ دار، قطعا از کاری که کرده پشیمونه و آرزوش اینه که برگرده و دیگه مرتکب جنایتی نشه...

 

می بینی؟!

بارها و بارها تو زندگی، خطاها و اشتباهاتی از ما آدما سر میزنه که ته دلمون می گیم: اگه فرصت جبرانش رو پیدا کنم، حتما درستش می کنم! اگه برگردم دیگه این اشتباه رو تکرار نمی کنم و...

امّا سؤال:

چند درصد این افراد، اگه فرصت جبران پیدا کنن، واقعا جبران می کنن؟!

اگه بعدا دوباره تو شرایط مشابه قرار بگیرن، دیگه اشتباه نمی کنن؟!

(این سؤال تو ذهنت باشه، به جوابش می رسیم)

روانیِ اسید پاش!!

همیشه به ما گفتن شیطان دشمن انسانه. چقدر خدا تو قرآن نسبت به این مسئله هشدار میده!

 

«إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ‏ عَدُوًّا» [1]: قطعا شیطان دشمن شماست، پس شما هم او را دشمن بگیرید.

اما سؤالی که پیش میاد اینه که واقعا یه موجود مگه چقدر می تونه در دشمنی شدید باشه؟! آخه این همه دشمنی شیطان بخاطر چیه؟!

فقط بخاطر سجده نکردن؟! فقط بخاطر رانده شدن از بهشت؟! تکبّر؟! حسادت؟!

همۀ اینها می تونه باشه، ولی می خوام از یه زاویۀ دیگه به این قضیه نگاه کنم:

خونتون جِنّ نداره؟! (15+)

خیلی بچه تر بودم؛

تو خونه یه کلید برق بود که پشت کمد قرار گرفته بود و دست کسی بهش نمی رسید؛

به عبارت دیگه: چون هیچوقت اون لامپ رو روشن نمی کردیم، مهم نبود که جلوش کمد باشه.

یه روز که از بیرون بر می گشتیم خونه، در کمال ناباوری دیدیم که اون لامپه روشنه!!!

خب، دزد که نیومده بود، اگر هم میومد، هیچوقت اون لامپ رو نمی تونست روشن کنه و اصلا نمی دونست کلیدش اونجاس!!

یه روز دیگه هم تلوزیون روشن شده بود!!!

 

کار کی می تونست باشه؟

اولین گزینه ای که به ذهنتون می رسه کیه؟

لابد «أجنّه»؟!!

 

خلاصه منم تو عالَم بچگی، تا چند وقت هول و وَلای اینو داشتم که تو خونه جنّ هست و اینا...

 

(کاری به این ندارم که آیا اجنّه اساسا می تونن چنین دخل و تصرفهایی در عالَم ما داشته باشن یا نه. مطلب دیگه ای می خوام عرض کنم)...

 

تو وجود خیلی ها همیشه ترس از جنّ بوده و این ترس بعضی وقتا به سراغشون میاد، مثلا بعضی شبها، موقع تنهایی و...

اما می خوام یه حرف مَگو به شما بزنم...

شبها که ما می خوابیم...

اولِ «آیت الکرسی»[1] در توصیف خدا اومد:

«لا تَأْخُذُهُ‏ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ»؛

 

«سِنَةٌ» یعنی خواب سبک، «نَوْمٌ» هم یعنی خواب سنگین.

پس آیه داره میگه: خدا نه چرت می زنه، نه عمیقا به خواب می ره!

خدا همیشۀ همیشه، بیداره بیداره!!

 

و این یعنی شبها که شما خوابی، خدا با مهربونی بالای سرت نشسته و با چشمای قشنگش ذُل زده بهت و با دستای مهربونش داره نوازشت می کنه و قربون صدقت میره و منتظره که دوباره صبح بشه و روز از نو و روزی از نو...

پس آسوده بخواب، که خدای مهربون بیداره و هوای بنده اش رو داره...

#آیه_کده

_______________________

[1] آیات 255 تا 257 سورۀ بقره.

برآورده شده ها!

یه لحظه خودتو بذار بجای یه «نابینا»!

هیچ تصوّری از جهان نداری و همۀ دنیا برات سیاهه!

اون موقع چه آرزویی داری؟

غیر از اینه که دوست داری حتی برای یکبار هم که شده، چهرۀ پدر و مادرت و اون کسایی که عاشقشونی؛ اون جاهایی که دوستشون داری رو ببینی؟!

 

یه لحظه خودتو بذار بجای یه «ناشنوا»!

هیچ صدایی نمیشنوی!

اصلا نمیدونی صدا چی هست!

همیشه همه جا برات ساکته!

نه صدای اطرافیانت رو تا حالا شنیدی، نه صدای بارون، نه صدای آبشار، نه صدای خندۀ بچه ها، نه صوت قرآن، نه تا حالا روضه به گوشت خورده...

اون موقع آرزویی غیر از شنیدن این صداها داری؟!

 

یکی «دست» نداره، یکی «پا»، یکی «عقل»، یکی «سلامتی»، یکی «پدر» یکی «مادر»، یکی «پدر و مادر»، یکی «همسر»، یکی «فرزند»، یکی «خونه»، یکی «ماشین»، یکی «سلیقه» یکی «زیبایی»، یکی «آرامش»، یکی «خواب»، یکی «روزی حلال»، یکی «آبرو»، یکی «امنیّت» ...

اصلا جماعتِ خیلی زیادی الان آرزو دارن یه لحظه؛ فقط یه لحظه برگردن به این دنیا!!!

«یا لَیْتَنا نُرَدُّ» [1].

 

می بینی!

داشته های ما، برای خیلی ها آرزوست!

داشته هایی که هیچ زحمتی براشون نکشیدیم.

خدا خیلی از آرزوهامون رو قبل از اینکه لب تر کنیم برامون برآورده کرده.

هر یه نعمتی که ما داریم، می تونه برای کسی تو این دنیا آرزو باشه.

و اینقدر نعمتهایی که ما داریم زیاده که خود خدا میگه اصلا نمی تونید بشماریدشون:

«وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها» [1].

 

خدایا! به خاطر برآورده کردن این همه از آرزوهامون ازت ممنونیم.

#آیه_کده

_______________________

[1] الانعام: 25.

[2] النحل: 18.

گریۀ آسمون و زمین!

وقتی آدم عزیزش رو از دست می ده گریه می کنه.

اصلا نمی تونه گریه نکنه، هرچقدر هم که مرد باشه و به قول معروف «مرد که گریه نمی کنه» هم فایده ای نداره! کار خودش رو میکنه.

مردای سن بالایی رو دیدم که تو فوت عزیزشون چطور گریه و بی تابی می کردن.

 

خدا تو قرآن میگه: وقتی فرعون و لشکرش تو دریا غرق شدن و مُردن، آسمون و زمین به حالشون گریه نکردن!

«فَما بَکَتْ‏ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْض‏» [1].

این یعنی اگه مؤمن از دنیا بره، آسمون و زمین براش گریه می کنن! آسمون و زمین عاشق مؤمنن! وقتی از دستش می دن، نمی تونن گریه نکنن! دلشون براش تنگ می شه! تحمل دوریش براشون سخته! و و و

انسان هم دوست داره «دوست داشته باشه» و هم دوست داره «دوست داشته بشه»؛

کی بیشتر از «مؤمن» به این خواستۀ دلش می رسه؟!

#آیه_کده

در دلِ معجزه!

ماجرای «اصحاب کهف» رو همه شنیدیم و خیلی ها مون سریالش رو هم دیدیم.

یه عده جوون که دغدغۀ دین داشتن، اما شرایط بر وفق مرادشون نبود و چون جونشون در خطر بود به غاری پناه آوردن و خداوند متعال سالها اونها رو  به خواب فرو برد و بعد از خواب بیدار کرد تا به چشم خودشون ببینن که در نهایت پیروزی از آن کدوم گروه بوده؟ مؤمنان یا کافران!! جالب اینکه در تمام این مدت، اگه کسی به اونها نزدیک می شد چنان ترس وجودش رو فرا می گرفت که ناخواسته پا به فرار می گذاشت؛ چهره هاشون طوری بود که انگار بیدارن اما خوابِ خواب بودن... [1]

 

یکی از نکات بسیار مهمی که تو این ماجرا جلب توجه می کنه، فرمایش خداوند متعال در آیۀ 18 سورۀ مبارکۀ کهفه:

«وَ نُقَلِّبُهُمْ‏ ذاتَ الْیَمینِ وَ ذاتَ الشِّمال‏»: [در تمام این سالها] آنها را به پهلوی راست و چپ می غلتاندیم.

چطوری هم مباحث؟؟

من تو این حوزه درس می خوندم، آقا رضا تو حوزه ای که با ما یک کوچه فاصله داشت.

به مناسبتی با هم آشنا شدیم؛ اما از این آشنایی خاطرۀ بدی تو ذهن من موند و خلاصه رضایتی از این آشنایی نداشتم،

گاهی هم که همدیگه رو می دیدیم، سلام و علیکی می کردیم.

 

چند سال گذشت، رفته بودم «دانشگاه رضوی» برای مصاحبۀ ورودی،

بیرون سالن نشسته بودم که یه دفعه آقا رضا هم اومد و همدیگه رو دیدیم وگفت: «چطوری هم مباحث؟»،

با خنده جواب سلام دادم و احوالپرسی کردم، ولی از واژۀ «هم مباحث» اصلا خوشم نیومد و استقبالی از این حرف نکردم، (بعدها آقا رضا بهم گفت که فهمیدم از حرفم خوشت نیومد).

گذشته ها نگذشته!

دقت کردین که خدا تو قرآن مدام انسان رو به یاد گذشته اش می اندازه؟ مدام یاد آوری می کنه که چی بوده و چی شده.

 

«أَ وَ لَمْ یَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصیمٌ مُبینٌ» (یس: 77):

مگر انسان نمی بیند که ما او را از نطفه ای آفریدیم و او (بجای دوستی با ما) ناگهان دشمنی سرسخت می شود!!

اگه کاره ای شدی، به هر جایی رسیدی، گذشته رو فراموش نکن.

یادت باشه که طفلی بودی و حتی قدرت دور کردن پشه و مگس از خودت رو نداشتی و این پدر و مادر بودن که از تو محافظت کردن.

 

اگه به مدارج عالی علمی رسیدی، یاد معلمی باش که الفبا رو به تو یاد داد و براش دعا کن.

 

فکر کردن به گذشته، تکبّر رو از دل انسان دور می کنه و انسان رو نسبت به داشته هاش شاکر می کنه.

#آیه_کده

پات نلغزه!

هرچی انسان بالاتر باشه، بیشتر باید مراقب باشه، چون اگه سقوط کنه از ارتفاع بلندتری زمین می خوره و قطعا آسیب بیشتری می بینه.

یه بچه مذهبی، یه مسجدی، یه امام حسینی، یه انقلابی...

خیلی بیشتر باید مواظب خودش باشه.

برای همینم خدا بهمون یاد داده که همیشه ازش بخوایم:

«رَبَّنا لا تُزِغْ‏ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّاب‏» [1]:

خدایا! بعد از آنکه هدایتمان کردی، دلهایمان را از حق منحرف نکن و از سوی خود رحمتی بر ما ببخش که تو بسیار بخشنده ای!

#آیه_کده

_______________________

[1] آل عمران: 8.

میشه لطفا یِ جرعه آب به من بدین؟!

یه کاسب،

یه تاجر،

یه کارخونه دار،

به هر حال احتمال ورشکستگی رو میده، اما هیچ وقت به مخیله اش خطور نمی کنه که اینقدر بدبخت و بیچاره بشه که حتی «آب» برای خوردن پیدا نکنه.

خب، آب که همه جا هست، دیگه تو این دوره و زمونه کسی از تشنگی که نمی میره!!

 

اما...

 

«وَ نادى‏ أَصْحابُ النَّارِ أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفیضُوا عَلَیْنا مِنَ الْماءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما عَلَى الْکافِرین‏» [1] 

جهنمیان، بهشتی ها را با التماس صدا می زنند: «از آب یا نعمتهایی که خدا روزیتان کرده، کمی هم به ما بدهید!» جواب می شنوند: «خدا این نعمت ها را بر بی دین ها ممنوع کرده است».

 

خدایا، نذار که محتاج التماس جرعه ای آب از دیگران بشیم.

#آیه_کده

___________________________________

[1] الاعراف، 50.