محمد هادی بیات

بی دستِ کربلا، دستِ مرا بگیر...

دوشنبه, ۲۴ شهریور ۱۳۹۹، ۰۲:۵۲ ب.ظ

گریۀ آسمون و زمین!

وقتی آدم عزیزش رو از دست می ده گریه می کنه.

اصلا نمی تونه گریه نکنه، هرچقدر هم که مرد باشه و به قول معروف «مرد که گریه نمی کنه» هم فایده ای نداره! کار خودش رو میکنه.

مردای سن بالایی رو دیدم که تو فوت عزیزشون چطور گریه و بی تابی می کردن.

 

خدا تو قرآن میگه: وقتی فرعون و لشکرش تو دریا غرق شدن و مُردن، آسمون و زمین به حالشون گریه نکردن!

«فَما بَکَتْ‏ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْض‏» [1].

این یعنی اگه مؤمن از دنیا بره، آسمون و زمین براش گریه می کنن! آسمون و زمین عاشق مؤمنن! وقتی از دستش می دن، نمی تونن گریه نکنن! دلشون براش تنگ می شه! تحمل دوریش براشون سخته! و و و

انسان هم دوست داره «دوست داشته باشه» و هم دوست داره «دوست داشته بشه»؛

کی بیشتر از «مؤمن» به این خواستۀ دلش می رسه؟!

#آیه_کده

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۹/۰۶/۲۴
محمد هادی بیات

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
محمد هادی بیات