محمد هادی بیات

به کسایی که میخوان تبدیل به سخنرانهای حرفه ای بشن، میگن اول تقلید کنید؛ یعنی ادای سخنرانهای حرفه ای رو در بیارین.

یه سخنرانی که دوستش دارید رو انتخاب کنید، و دقیقا تکرارش کنید؛ کم کم دیگه از فاز تقلید بیرون میاین و میتونید حرف خودتون رو بزنید و تولید علم کنید.

خیلی جاها هست که آدم باید از «ادا» در آوردن شروع کنه؛ حرف منم نیست، از امیرالمومنین (علیه السلام) روایت شده:

«إِنْ لَمْ تَکُنْ حَلِیماً فَتَحَلَّمْ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ‏ تَشَبَّهَ‏ بِقَوْمٍ‏ إِلَّا أَوْشَکَ أَنْ یَکُونَ مِنْهُم‏» [1]:

اگر حلیم و بردبار نیستی خود را به بردباری وادار کن (و همانند حلیمان عمل کن) زیرا کمتر شده است کسی خود را شبیه قومی کند و سرانجام از آنان نشود.

این مطلب اختصاص به «صبر» نداره، تو هر زمینه ای میشه باشه.

اگه شاگرد زرنگ نیست، ولی دوست داری شاگرد زرنگ بشی، ادای شاگرد زرنگا رو در بیار؛

اگه خوش اخلاق نیستی، اگه سخاوتمند نیستی، اگه فداکار نیستی، اگه اگه اگه ...

فقط کافیه یه مدّت اداشو در بیاری.

#حدیث_کده

___________________

[1] نهج البلاغه، حکمت: 207.