اولین ها!
فرودگاهها، جزء زیبا ترین و تمیزترین مکانهای هر کشوره، حتی اگه اون کشور جنگ زده و عقب مونده هم باشه، بازم فرودگاههاش رو خوب میسازن.
می دونید چرا؟
چون معمولا مسافرای خارجی با هواپیما سفر می کنن و «فرودگاه» اولین نقطه از اون کشوره که می بیننش و اولین تصویری که می بینن خیلی می تونه تو ذهنیت اونها از اون کشور تأثیر گذار باشه.
یا مثلا کتابای داستان و رمان، معمولا اولش رو خیلی جذاب و هیجانی شروع می کنن که مخاطب کتاب رو زمین نذاره و تا تهش بخونه...
اساسا همیشه «اولین ها» همین حالت رو دارن.
خاطره ای که می خوام تعریف کنم مربوط به همین مسئله است:
«روز اول شروع درس و بحثا بود و طلبه های پایۀ اول هم تازه وارد حوزه شده بودن و طبیعتا غریب بودن.
می خواستم طوری باهاشون برخورد کنم که احساس غربت نکنن،
این شد که تصمیم گرفتم «اولین» برخوردم خوب و مناسب و تأثیر گذار باشه...
یکی از همین طلبه ها همون سال اول از حوزه رفت، اما هر از چندگاهی پیامک میداد یا زنگ می زد، منم کم و بیش جویای احوالش بودم، گاهی هم تو حرم (به ظاهر تصادفی) همدیگه رو می دیدیم و خوش و بشی می کردیم.
یِ بار گفت: هادی آقا! من تقریبا با بچه های حوزه رابطه ای ندارم، ولی می دونید چرا شما رو تحویل می گیرم؟
گفتم: نه راستش!
گفت: چند سال پیش، روز اولی که وارد حوزه شدم و «اولین» باری که شما رو دیدیم، طوری با من برخورد کردید که انگار چند ساله من رو می شناسین. خلاصه که از برخوردتون خیلی خوشم اومد».
گاهی یِ کاسب، مشتری جدید که می بینه یه جوری سعی می کنه فقط جنسش رو بفروشه بره، در حالیکه اگه خوب و منصفانه برخورد کنه، ممکنه «اولین» خرید این بنده خدا، «آخرین» خریدش نباشه و بشه مشتری پایه ثابت مغازه...
اولین ها رو جدی بگیریم...
#خاطره_کده
